કોયલ ટહુકે સવારના
ને સાંજે કનડે યાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
આંખોમાં છે ફાગણિયો
ને પાંપણમાં વરસાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
ઊંઘમાં જાગે ઉજાગરો
ને સમણાંની સોગાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
મૂંગામંતર હોઠ તો મારા
ને હૈયું પાડે સાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
પિયર લાગે પારકું
કે સાસરિયાંનો સ્વાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
પગમાં હીરનો દોર વીંટાયો
ને ઝરણાંનો કલનાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
તનમાં તરણેતરનો મેળો
ને મનમાં છે મરજાદ
સૈયર, શું કરીએ ?
સ્વરાંકન-સ્વર: મૈધિશ વૈદ્ય
.
( સ્વર્ણ પીળક યાને યુરેસિઅન ગોલ્ડન ઓરિઓલ…. )
પંખીના ટહુકાનું તોરણ બાંધે છે કોઇ
ઊગતી પરોઢને બારણે…
આ તેજની સવારી કોને કારણે ?
નાનકડા માળામાં પોઢેલા કંઠ, તારે
આભના સંબંધનો સૂર ?
એકાદો તાર જરા ઢીલો પડે તો થાય
આખું બ્રહ્માંડ ચૂર ચૂર ;
એવી ગૂંથેલ અહીં સાચની સગાઇ
એક તારાથી પંખીને પારણે…
આ તેજની સવારી કોને કારણે ?
પંખીના ટહુકાની પ્યાલીમાં પીઉં આજ
ઊગતી સૂરજની લાલી
કોણ જાણે કેમ, એવું સારું લાગે છે, મારે
અંગ અંગ ખેલતી ખુશાલી,
આદિ-અનાદિનો ઝૂલે આનંદ કોઇ
ભૂલ્યા-ભુલાયા સંભારણે…
આ તેજની સવારી કોને કારણે ?
તાપી તાપી મહ્ત્પુન્ય,
તાપી પાપ નાશિની,
સૂર્યપુત્રી નમસ્તુભયમ્
અષાઢે જન્મ સપ્તમિ..
6 ઓગસ્ટ, 2006 – તાપીમાં પૂર આવ્યું….
7 ઓગસ્ટ, 2006 – પાણીના સપાટી મહત્તમ હતી, 95% સુરત પાણીમા….
અને ત્યાર પછીની પરીસ્થિતી એવી હતી કે એનું શબ્દોમાં વર્ણન અશક્ય છે. અને પાણીની એ થપાટોથી ભાંગી પડેલા સુરતને ફરી પાછુ બેઠુ કરવા, હસતુ રમતું અને જિંદગીથી ધબકતું કરવા મુકુલભાઇ – મેહુલભાઇ એ એક ગીત બનાવેલું, એ યાદ છે ? ચાલો ફરી પાછા હસતા થઇ જઇએ… ( ટહુકો પર મુકાયેલું મેહુલભાઇનું એ પ્રથમ ગીત… ) અને આજે એક વર્ષ પછી એ કહેવાની જરૂર ખરી, કે ખરેખર આ વર્ષમાં સુરત ફરી પાછું પહેલાની જેમ જ હસતું રમતું થઇ ગયું છે…
અને સુરતીઓની એ સિધ્ધીને બિરદાવતું એક ગીત ફરી પાછું બન્યું…
The song celebrating The Spirit of Surtis….
A video used to be embedded here but the service that it was hosted on has shut down.ગીત: મુકુલ ચોક્સી સંગીત: મેહુલ સુરતી સ્વર: અમન લેખડિયા,નુતન સુરતી
જુઑ ફરી પાછા હસતાં થઇ ગયા
તાપી ને કિનારે વસતાં થઇ ગયા
પાછા એ જગાયે બાંધીને અમે ઘર
પાણીની થપાટોને દઇ દીધો છે ઉત્તર,
પાણી પણ ડરી જઇને ખસતાં થઇ ગયા
જુઑ ફરી પાછા હસતાં થઇ ગયા
તાપી ને કિનારે વસતાં થઇ ગયા
દુ:ખો ને અમે હાસ્યમાં પલટાવી દીધા છે
દરદો ને ઇતિહાસમાં દફનાવી દીધા છે
સાહસનું અમે પૂર થઇ ધસતાં થઇ ગયાં
જુઑ ફરી પાછા હસતાં થઇ ગયા
તાપી ને કિનારે વસતાં થઇ ગયા
તા. 6 ઓગસ્ટ, 2007.
લગભગ એક વર્ષ પહેલા જ્યારે આ ગીત ટહુકો પર મુકેલું, ત્યારે એનો વિડિયો નો’તો મુક્યો. તો મને થયું કે જ્યારે વ્હાલું સુરત શહેર ખરેખર હસતું રમતું થઇ ગયું છે, અને આ ગીત બનાવીને મેહુલભાઇ, મુકુલભાઇએ જે હાકલ કરી હતી, તે સાંભળવાની સાથે સાથે જોવું પણ ગમશે.
——————————
તા. 14 સપ્ટેમ્બર, 2006.
સૂરત શહેરને પૂરના પાણીથી થયેલ ખાનાખરાબીની ઘીમે ધીમે મરામત થઈ રહી છે. પણ ખરું નુકશાન તો માલસામાનને થયેલા નુકશાનથી ક્યાંય વધારે છે. આવી પરિસ્થિતિમાંથી જે લોકો પસાર થાય એમના દિલ અને દિમાગને જે હાની પહોંચી હોય છે એની સારવાર કરવી ખૂબ કપરું કામ છે. આવા કપરા કાળમાંથી પસાર થનાર વ્યક્તિના માનસને થતી વિપરીત અસર માટે તબીબો Post Traumatic Stress Disorder એવું નામ આપે છે. આખા શહેરના દિલ પર લાગેલ જખમની સારવાર કરવી તો પણ કઈ રીતે એ મોટો સવાલ છે.
સૂરતના મનોરોગ તજજ્ઞ અને જાણીતા કવિ મુકુલ ચોકસીએ આ દિશામાં એક નવો પ્રયોગ કર્યો છે. એમણે સૂરતના જખ્મી ખમીરને જગાડવા માટે એક ખાસ ગીત લખ્યું છે. જે સૂરતના જ સંગીતકાર મેહુલ સૂરતીએ સ્વરબદ્ધ કર્યું છે અને ગાયું છે અમન લેખડિયાએ. આ પ્રકારનો આ પહેલો જ પ્રયોગ છે. આના વિષે વધુ માહિતી ટાઈમ્સ ઓફ ઈંડિયાના આ લેખમાં છે.
તમે પણ સાંભળો સૂરતના ઘા મટાડતું આ ગીત.
સંગીત – મેહુલ સૂરતી
સ્વર – અમન લેખડિયા
.
ચાલો ફરી પાછા હસતાં થઇ જઇએ
તાપીને કિનારે વસતાં થઇ જઇએ
રડવાનો નથી આ, લડવાનો સમય છે
તકલીફના પહાડો ચડવાનો સમય છે
ખૂબ ઉંચે જનારા રસ્તા થઇ જઇએ
ચાલો… ચાલો… ચાલો… ચાલો…
પાણીમાં ડુબે ઘર, સામાન ને મિલકત,
કિંતુ નહીં ડુબે, વિશ્વાસ ને હિંમત
પહેલાથી વધુ ઝડપે, વિકસતા થઇ જઇએ
ચાલો… ચાલો… ચાલો… ચાલો…
ચાલો ફરી પાછા હસતાં થઇ જઇએ
તાપીને કિનારે વસતાં થઇ જઇએ
ગગને આજ પ્રેમની ઝલક છાઇ રે, ગગને આજ પ્રેમની…
પૃથ્વી રહી છવાઇ,
પરવતો રહ્યા નાહી,
સચરાચરે ભવાઇ રે. ….ગગને
ભૂત ને ભવિષ્ય ગયા,
વર્તમાન સર્વ થયા,
એકમાં અનેક રહ્યા રે ….ગગને
કીડીથી કુંજર સુધી
ગળી ભેદબુધ્ધિ ઊંધી,
વાટડી અભેદ સુધી રે ….ગગને
વાદ ને વિવાદ ગળ્યા,
ઝેર ને વિખવાદ ટળ્યા,
જુદા સઉ ભેગા મળ્યા રે ….ગગને
વ્રત જોગ તપ સેવા,
જુઠા છે પ્રસાદ મેવા,
પંડિતો વેદાંતી તેવા રે ….ગગને
ધનભાગ્ય તેનાં જેણે,
પ્રેમ પી નિહાળ્યો નેણે,
સુખને શું કહેશે વેણે રે ? ….ગગને
સાંભળશે કોણ કહેશે,
શા થકી વખાણી લેશે,
ન કહ્યે કહેવાઇ રહેશે રે ….ગગને
પ્રેમ જે કહી બતાવે,
પ્રેમ જે કરી બતાવે,
મણિ તેને મન ભાવે રે. ….ગગને
દમકતો ને ચમકતો શાહજહાંનો મહેલ જોવા દે
મને ધનવાન મજનૂએ કરેલો ખેલ જોવા દે
પ્રદર્શન કાજ ચાહત કેદ છે જેમાં જમાનાથી
મને એ ખૂબસૂરત પથ્થરોની જેલ જોવા દે
અહીં છે એવો સરંજામ નથી મળવાનો
તુટ્યો ફૂટ્યો ત્યાં કોઇ જામ નથી મળવાનો
લાખ જન્નત તું દેશે મને મારા ખુદા
મારા ઘર જેવો ત્યાં આરામ નથી મળવાનો
સ્વર : પંકજ ઉધાસ
આલ્બમ : રજુઆત
.
માનવીને આ જગત આદમથી શેખાદમ સુધી
એજ દોરંગી લડત આદમથી શેખાદમ સુધી.
એજ ધરતી એજ સાગર એજ આકાશી કલા
એજ રંગીલી રમત આદમથી શેખાદમ સુધી.
રૂપનું રંગીન ગૌરવ પ્રેમના લાચાર હાલ
એજ છે(લાગી શરત) આદમથી શેખાદમ સુધી.
મોતને શરણે થવામાં સાચવે છે રમ્યતા
જિંદગીની આવડત આદમથી શેખાદમ સુધી.
ફૂલમાં ડંખો કદી કયારેક કાંટામાં સુવાસ
લાગણીની આ રમત આદમથી શેખાદમ સુધી.
બુધ્ધિની દીપક ના સામે ઘોર આંધારા બધે
એએક સત બાકી અસત આદમથી શેખાદમ સુધી.
બુધ્ધિ થાકી જાયતો લેવો સહારો પ્રેમનો
સારી છે આ બૂરીલત આદમથી શેખાદમ સુધી.
મોતનું બંધન છતાં કરતો રહ્યો છે માનવી
જિંદગીની માવજત આદમથી શેખાદમ સુધી.
જિંદગી પર રૂપ યૌવન પ્રેમ મસ્તી ને કલા
સૌ રહ્યા છે એક મત આદમથી શેખાદમ સુધી.
કોઈના ખોળે ઢળી છે કે પોઢી ઠંડક પામવા
માનવી છે યત્ન રત આદમથી શેખાદમ સુધી.
રંગ બદલાતા સમયના જોઇ દિલ બોલી ઉઠ્યું
’શું ખરું ને શું ગલત આદમથી શેખાદમ સુધી.
મારા જેવા અડધા અમદાવાદીને પણ જો આ ગીત આટલું ગમતું હોય, તો જેઓ પૂરા અમદાવાદી છે, એમને તો આ ગીત કેટલું વ્હાલું હશે..!!
જો કે કોઇ પણ શહેરનું એવું જ હોય છે… થોડો વખત એની સાથે જોડાયેલા રહો એટલે એ શહેર વ્હાલું જ લાગે… પછી એ સાન ફ્રાંન્સિસ્કો હોય કે સુરત…. લોસ એંજલસ હોય કે અમદાવાદ…
અને હા… અવિનાશ વ્યાસનું જ પેલું ‘હું અમદાવાદનો રિક્ષાવાળો‘ ગીત સાંભળવાનું ચૂકી ન જતા 🙂
સ્વર : સંજય ઓઝા
.
અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
જેનુ પાણી લાવ્યુ તાણી ભારતની આઝાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
અમદાવાદના જીવનનો સુણજો ઇતિહાસ ટચુકડો,
જ્યાં પહેલા બોલે મિલનુ ભુંગળુ પછી પુકારે કુકડો,
ને સાઇકલ લઇને સૌ દોડતા, રળવા રોટલીનો ટુકડો,
પણ મિલમંદિરના નગદેશ્વરનો રસ્તો કયાં છે ઠુંકડો,
મિલ મજદુરની મજદુરી પર શહેર તણી આબાદી,
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
સમાજવાદી… કોંગ્રેસવાદી… શાહીવાદી… મુડીવાદી….
નહિ સમિતિ… નહિ કમિટિ… નહિ સોશ્યાલિસ્ટની જાતીવાદી…
નહિ વાદ ની વાદવિવાદી… ‘M’ વિટામિનવાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
ઉડે હવામા ધોતિયુ ને પેહરી ટોપી ખાદી,
ઉઠી સવારે ગરમ ફાફડા ગરમ જલેબી ખાધી,
આમ જુઓતો સુકલકડી ને સુરત લાગે માંદી,
પણ મન ફાવેતો ભલભલાની ઉથલાવીદે ગાદી,
દાદાગીરી કરે બધે છોકરા, છોકરીઓ જ્યાં દાદી,
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
અરે પોળની અંદર પોળ, ગલીમા ગલી, ગલી પાછી જાય શેરીમા ઢળી,
શેરી પાછી જાય પોળમા વળી, વળી પાછી ખડકીને અડકીને ખડકીને ગલી,
અરે મુંબઇની કોઇ મહિલા જાવા જમાલપુર નીકળી,
ને વાંકીચુકી ગલી-ગલીમા વળી વળી ને ભલી,
ભાઇ માણેકચોકથી નીકળી પાછી માણેકચોકમાં વળી,
આવીતો ભાઇ બહુ કેહવાની… આતો કહિ નાખી એકાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
જેનુ પાણી લાવ્યુ તાણી ભારતની આઝાદી…
ભાઇ, અમે અમદાવાદી… અમે અમદાવાદી…
મોરલાને વેઠ્યો ન જાય વરસાદમાં.
ઘેનની ઘૂંટી પાઇ, રોમ રોમ આ રતમાં
રાખી શકાય મરજાદમાં ?
… મોરલાને
મીઠેરા ગહેકારે મોભથી સરી આવ્યાં
સેંકડો ગરોળીના ગલ,
વિરહાકુલ હૈયાની ક્યારીમાં રેલાયાં
વખડે વલોવાયાં જલ.
કેટલાય હાયકાર બાઝ્યાનો અંદેશો
છૂટા પડેલ એક સાદમાં
… મોરલાને
વાડામાં શ્રાવણનાં ઝરમરિયાં ઝૂલે,
ને આંગણે અષાઢની હેલી,
ભૂંડા ભાદરવા, તું જોવા ન પામશે,
ગારાની ભીંત આ ઊભેલી.
વનના ને મનના મોરલિયાનું સહિયારું
સાવ રે સુંવાળા અપરાધમાં
… મોરલાને
આખા તે ઘરની એકલતાને લીધો છે
ભીનાશે કારમો ભરડો,
કાને અથડાઇ કૂંણી કાંટાળી ડાળ
પડ્યો હૈયામાં ફૂલ-શો ઉઝરડો.
આખાયે માળાને મ્હેકતો કરી મેલ્યો
પંખીએ પંખીની યાદમાં
… મોરલાને
