મોરલાને વેઠ્યો ન જાય વરસાદમાં.
ઘેનની ઘૂંટી પાઇ, રોમ રોમ આ રતમાં
રાખી શકાય મરજાદમાં ?
… મોરલાને
મીઠેરા ગહેકારે મોભથી સરી આવ્યાં
સેંકડો ગરોળીના ગલ,
વિરહાકુલ હૈયાની ક્યારીમાં રેલાયાં
વખડે વલોવાયાં જલ.
કેટલાય હાયકાર બાઝ્યાનો અંદેશો
છૂટા પડેલ એક સાદમાં
… મોરલાને
વાડામાં શ્રાવણનાં ઝરમરિયાં ઝૂલે,
ને આંગણે અષાઢની હેલી,
ભૂંડા ભાદરવા, તું જોવા ન પામશે,
ગારાની ભીંત આ ઊભેલી.
વનના ને મનના મોરલિયાનું સહિયારું
સાવ રે સુંવાળા અપરાધમાં
… મોરલાને
આખા તે ઘરની એકલતાને લીધો છે
ભીનાશે કારમો ભરડો,
કાને અથડાઇ કૂંણી કાંટાળી ડાળ
પડ્યો હૈયામાં ફૂલ-શો ઉઝરડો.
આખાયે માળાને મ્હેકતો કરી મેલ્યો
પંખીએ પંખીની યાદમાં
… મોરલાને
સુંદર ગીત… ગરોળીનો કાવ્યમાં પ્રયોગ કેટલા કવિઓ કરી શક્યા હશે અને એય આટલું બખૂબી?
ગનીભાઈનું ગમે એવું ગીત
રાખી શકાય મરજાદમાં ? — બિલકુલ નહીં.
” મીઠેરા ગહેકારે મોભથી સરી આવ્યાં
સેંકડો ગરોળીના ગલ”
આવી કડી તો ગની ચચા જેવા સમર્થ કવિ જ લાવી શકે!
સુંદર કાવ્ય.