સ્વર : ઓસમાન મીર
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
આલબમ : સંગત

.

ઈશારા કોઈ ક્યાં સમજી શક્યું સંતો-ફકીરોના ?
અહીંનાં અહીંના માણસો તો માણસો કેવળ લકીરોનાં.

ઉપરવાળો ઘણું દે ને ઘણું યે છીનવી લે પણ,
હૃદય સાવ જ અનોખાં હોય છે ફક્કડ અમીરોનાં;

પ્રવાસો લાખચોરાસી થયા પણ કોઈ ના સમજ્યું,
બધા ગુણધર્મ એના એ જ છે સઘળા શરીરોના;

કદી કોઈક જાગી જાય છે એ વાત જુદી છે,
અહીં ટોળાં કદી ના હોય નાનકના-કબીરોના;

ભલે ને, ચાલ નોખી એમની સ્હેજે ય ના લાગે,
પરંતુ, આભમાં પગલાં પડે દરવેશ-પીરોનાં.

– જાતુષ જોશી

સ્વર : જાતુષ-બિહાગ-હરિશ્ચંદ્ર જોશી
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
આલબમ : સંગત

.

ધરે રૂપો કોટિ અવિકૃત અને એક જ છતાં,
સ્વયંભૂ સર્વાત્મા પ્રતિહર્દયમાં પૂજિત સદા;
રહ્યો વ્યાપી નિત્યે સકળ જડ ને ચેતન વિષે,
સ્મરું, વંદું, સેવું, પ્રભુ પ્રગટ તે સત્યપ્રણયને.

વસે ના વૈરાગ્યે, જપતપ થકી જે નવ જડે,
અનાયાસે આવી વિમળ ઉર ને સત્વરે વરે;
પ્રતાપે પૃથ્વીમાં સુરસદન સૌન્દર્ય વિચરે,
સ્મરું, વંદું, સેવું, પ્રભુ પ્રગટ તે સત્યપ્રણયને.

કટાક્ષે જોતાં જે વિષ થકી સુધાવર્ષણ કરે,
અને અગ્નીમાંયે શત શશીતણું શૈત્ય સરજે;
સ્મૃતિ જેની સ્હેજે દ્રઢ નરકનાં બંધન હણે,
સ્મરું, વંદું, સેવું, પ્રભુ પ્રગટ તે સત્યપ્રણયને.

– બોટાદકર

સ્વર : ઉદય મઝુમદાર
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
આલબમ : સંગત

.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
બાંધીએ ચાલો અહીં પગલાંની દેરી .

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
ને હવે એમાં તમે ઝુલ્ફો વિખેરી.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
હાથ લાગી એક કલરવની કચેરી.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
આંખ સામે તોય મારાં ગામઢશેરી.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
એટલે બેઠો હવે શબ્દો વધેરી.

– હર્ષદ ચંદારાણા

સ્વર : સુરેશ જોશી – હરિશ્વંદ્ર જોશી
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
આલબમ : સંગત

.

આવી રહી છે રાસ મને શહેરની હવા.
હું વર્તમાનપત્રમાં લાગ્યો છું ખૂંચવા.

આ હાથ ખોઈ બેઠા છે મુદ્રા જ સ્પર્શની,
લપકે છે આંગળીઓ હવે સૌને દંશવા;

તોળે બજારુ ચીજની માફક મનુષ્યને,
અહીં તો સહુની આંખ બની ગઈ છે ત્રાજવાં;

ચકલી, તું મારા ભાગ્યનું પરબીડિયું ઉપાડ,
હું નીકળ્યો છું શહેરમાં ગુલમ્હોર શોધવા;

નહોતી ખબર કે શહેરના લોકો છે સાવ અંધ,
આવ્યો’તો હું રમેશ, અરીસાઓ વેચવા.
– રમેશ પારેખ

આલ્બમ : સંગત
સ્વર : પાર્થિવ ગોહિલ
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી

.

ગણવું જ કાંઈ હોય તો થડકા ગણી બતાવ,
તેં ફેરવેલા શ્વાસના મણકા ગણી બતાવ.

દુષ્કાળના માઠા વરસમાં આંગણે મૂકી,
ઊડી ગયેલ પંખીનાં પગલાં ગણી બતાવ.

વહેલી સવારે ખીણમાં ફેંકે અવાજ તું,
ને એ પછી તૂટી જતા પડઘા ગણી બતાવ.

તલવાર જેવો છે સમય, લાચાર તું હવે,
ભાંગી પડેલ જીવના સણકા ગણી બતાવ.

એકાદ બે કે પાંચ-પચ્ચીસ કે વધુ હશે…
તારા વિષેની તું બધી અફવા ગણી બતાવ.

વાતો કરી છે જાત સાથે એમ તો હરીશ,
રાખ્યા છે કિંતુ કેટલા પડદા ? ગણી બતાવ.

– હરિશ્ચંદ્ર જોશી

સ્વર : ઓસમાણ મીર
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી

.

સાહિબ જગને ખાતર જાગે
છેક ભાંગતી રાતે, જાતે ઊંડુ તળિયું તાગે.

માળા ના મણકા આપે છે, હળવેથી હોંકારો,
સાખ પૂરે છે પાછો, ધખતી ધૂણી નો અંગારો,
મન માને નહીં એનું , આ કાયા ના કાચા ધાગે,
સાહિબ જગ ને ખાતર જાગ.

પરમારથ ને પંથ પંડનું પોત પીગળી જાતું,
કોઇ આંખ માં આથમતું આંસુ એને વંચાતું;
વાયુ થઇને શ્વાસે શ્વાસેરોજ વિહરતા લાગે
સાહિબ જગને ખાતર જાગે.

– નીતિન વડગામા

આલ્બમ : સંગત
સ્વર : સુરેશ જોશી
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી

.

રોજ કોઈ ઝંખના મનને છળે છે,
તે છતાં કહેવું કે લીલાલ્હેર છે.

શ્વાસ સાથે સો નિસાસા નીકળે છે,
તે છતાં કહેવું કે લીલાલ્હેર છે.

સૂર્ય ઊગે કે નગર આખુંય તમને,
હર ક્ષણે રઝળાવવા નીકળી પડે.
ખુદનો પડછાયોય સૌ સાથે ભળે છે,
તે છતાં કહેવું કે લીલાલ્હેર છે.

થાકને પડખામાં રાખી સૂઈ રહો,
ને સ્વપ્ન ધગધગતા મૂકો આંખો મહીં.
પાંપણો દાઝ્યાના પુરાવા મળે છે,
તે છતાં કહેવું કે લીલાલ્હેર છે.

પૂછનારો પૂછવા ખાતર પૂછે છે,
‘કેમ છો’ એ ખૂબ જાણે છે બધું.
પૂછનારો પણ પછી ક્યાં સાંભળે છે,
તે છતાં કહેવું કે લીલાલ્હેર છે.

-પ્રણવ પંડ્યા