Category Archives: ઉદય મઝુમદાર

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી – હર્ષદ ચંદારાણા

સ્વર : ઉદય મઝુમદાર
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
આલબમ : સંગત

.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
બાંધીએ ચાલો અહીં પગલાંની દેરી .

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
ને હવે એમાં તમે ઝુલ્ફો વિખેરી.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
હાથ લાગી એક કલરવની કચેરી.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
આંખ સામે તોય મારાં ગામઢશેરી.

ફીણ, મોજાં, સૂર્ય, રેતી, નાળિયેરી,
એટલે બેઠો હવે શબ્દો વધેરી.

– હર્ષદ ચંદારાણા

નાનું સરખું ગોકુળિયું – નરસિંહ મહેતા

સ્વર – ઉદય મઝુમદાર
સંગીત દિગ્દર્શક – કૌમુદી મુનશી
આસ્વાદ – હરીન્દ્ર દવે
આલ્બમ – નરસૈયો ભક્ત હરિનો (પરીખ પરિવાર અધિકૃત)

સ્વર – કરસન સગઠિયા

નાનું સરખું ગોકુળિયું, મારે વ્હાલે વૈકુંઠ કીધું રે,
ભક્તજનોને લાડ લડાવી, ગોપીઓને સુખ દીધું રે. – નાનું. ૧

ખટદર્શને ખોળ્યો ન લાધે, મુનિજનને ધ્યાન ના’વે રે
છાશ વલોવે નંદ ઘેર વ્હાલો વૃંદાવન ધેનુ ચરાવે રે.- નાનું. ૨

વણકીધે વહાલો વાતાં કરે,પૂરણ બ્રહ્મ અવિનાશી રે,
માખણ કાજ મહિયારી આગળ ઊભો વદન વિકારી રે. – નાનું. ૩

બ્રહ્માદિક જેનો પાર ન પામે, શંકર કરે ખવાસી રે,
નરસૈંયાનો સ્વામી ભક્ત તણે વશ, મુક્તિ સરીખી દાસી રે. – નાનું. ૪

– નરસિંહ મહેતા

(શબ્દો :  http://gu.wikisource.org)

દીવાનગી જ સત્યનો – મરીઝ

સ્વર : ઉદય મઝુમદાર
આલ્બમ : સંગીત Vol:૧ ઘેલી વસંત આવી રે

દીવાનગી જ સત્યનો સાચો પ્રચાર છે,
જાણી ગયા બધાં કે મને તુજથી પ્યાર છે.

શોધો પ્રસંગને એ તમારા ઉપર રહ્યું,
આખું જીવન અમારું હવે આવકાર છે.

મળવા જો એને ચાહું તો હમણાં મળી શકું,
એ વાત છે જુદી કે મને ઇંતઝાર છે.

એકાદ હો તો એને છૂપાવી શકું ‘મરીઝ’,
આ પ્રેમ છે ને એનાં પુરાવા હજાર છે.

– મરીઝ

રહેજો મારી સાથે સાજન – મુકેશ જોશી

સ્વર : રેખા ત્રિવેદી, ઉદય મઝુમદાર
સંગીત : ઉદય મઝુમદાર
કાવ્યસંગીત : ઘેલી વસંત (૨૦૦૬)

રહેજો મારી સાથે સાજન, રહેજો મારી સાથે
હોવ તમે તો સૂરજ સાથે, ઊગું હુંય પ્રભાતે.

કૉલ દીધા જીવનના સજની,
મેઘધનુષના ઘરમાં પેસી જોશું મીઠા સપનાં.
રહેજો મારી સાથે સાજન….

સાજન મારી આભ તમારી આંખોથી છલકાતું,
એક જ મીઠી નજરે મારું જોબનીયું મલકાતું.
ખુશ્બુ ખુશ્બુ થઇ જાતું આ જીવન વાતે વાતે.
રહેજો મારી સાથે સાજન….

ભૂલ ન નાનું ગામ ને મારા ગામની છે તું રાણી,
વ્હાલ ભરેલો દરિયો એનું માપું હું કેમે પાણી.
જળમાં રમતી માછલીઓ શી આંખની તારી રટના.
રહેજો મારી સાથે સાજન….

પ્રીતની મોસમ તમે કહ્યું તો હૈયે આવી બેઠી,
મારે માટે તડકાની તે આવન-જાવન વેઠી.
આપણી હોડી પાર થવાની, હરીનો હાથ છે માથે.
રહેજો મારી સાથે સાજન….

– મુકેશ જોશી

કૂંચી આપો બાઇજી! – વિનોદ જોશી

બરાબર ૪ વર્ષ પહેલા ટહુકો પર રજૂ કરેલું, અને હમણાં સુધી કેટલીય દીકરીઓને રડાવી ગયેલું આ ગીત, આજે સ્વરકાર શ્રી અમરભાઇના સ્વરમાં ફરી એકવાર.

સ્વર – સ્વરાંકન અમર ભટ્ટ

Posted: April 16, 2007

ત્રણ અલગ અલગ રાગમાં આ ગીત અહીં રજુ કરું છું, પણ મને આ ગીતનો ધીમો રાગ વધુ ગમે છે. ધીમો રાગ કદાચ આ ગીતમાં રહેલી એક પરણેલી સ્ત્રીની લાગણીઓ વધુ સારી રીતે ઉજાગર કરી શકે છે, એવું મને લાગે છે.

pataro
સ્વર : રેખા ત્રિવેદી ; સંગીત : ઉદય મઝુમદાર

.

સ્વર : અનાર કઠિયારા

.

ટહુકો ફોંઉન્ડેશન પ્રસ્તુત “સંવેદનાનની સુરાવલી” કાર્યક્રમમાં હેતલ જાગીરદાર બ્રહ્મભટ્ટના અવાજમાં ગવાયેલ ગીત :

કૂંચી આપો બાઇજી!
તમે કિયા પટારે મેલી મારા મૈયરની શરણાઇ જી?

કોઇ કંકુ થાપા ભૂંસી દઇ, મને ભીંતેથી ઉતરાવો.
કોઇ મીંઢળની મરજાદા લઇ , મને પાંચીકડાં પકડાવો.
ખડકી ખોલો બાઇજી! તમે કિયા કટાણે પોંખી મારા કલરવની કઠણાઇ જી!
કૂંચી આપો બાઇજી!

તમે ઘરચોળામાં ઘુઘરિયાળી ઘરવખરી સંકેલી.
તમે અણજાણ્યા ઉંબરિયેથી, મારી નદીયું પાછી ઠેલી.
મારગ મેલો બાઇજી! તમે કિયા કુહાડે વેડી મારા દાદાની વડવાઇ જી !
કૂંચી આપો બાઇજી!

ભૂતળ ભક્તિ પદારથ મોટું – નરસિંહ મહેતા

સ્વર : ઉદય મઝુમદાર

.

ભૂતળ ભક્તિ પદારથ મોટું, બ્રહ્મ લોકમાં નાહીં રે,
પુણ્ય કરી અમરાપુરી પામ્યા, અંતે ચોરાસી માંહી રે

હરિના જન તો મુક્તિ ન માગે, માગે જનમોજનમ અવતાર રે,
નિત્ય સેવા, નિત્ય કીર્તન-ઓચ્છવ, નીરખવા નંદકુમાર રે … ભૂતળ ભક્તિ.

ભરત ખંડ ભૂતળમાં જન્મી જેણે ગોવિંદના ગુણ ગાયા રે,
ધન્ય ધન્ય એના માતપિતાને, સફળ કરી જેણે કાયા રે … ભૂતળ ભક્તિ.

ધન્ય વૃંદાવન, ધન્ય એ લીલા, ધન્ય એ વ્રજના વાસી રે,
અષ્ટ મહાસિદ્ધિ આંગણિયે ઉભી, મુક્તિ થઈ એની દાસી રે … ભૂતળ ભક્તિ.

એ રસનો સ્વાદ શંકર જાણે, કે જાણે શુક જોગી રે,
કાંઈ એક જાણે પેલી વ્રજની ગોપી, ભણે નરસૈંયો ભોગી રે … ભૂતળ ભક્તિ.

આંબે આવ્યા મ્હોર ! – ડો. દિનેશ ઓ. શાહ

આજે કવિ ડો. દિનેશ શાહને એમના ૭૨મા જન્મદિંવસે ખૂબ ખૂબ શુભેચ્છાઓ…
સાથે સાંભળીએ એમનું આ સુંદર ગીત…..”આંબે આવ્યા મ્હોર…”

અને હા.. ગીતની પ્રસ્તાવના લઇને આવનાર છે વ્હાલા કવિ મુકેશ જોષી..!!

સ્વર : ઉદય મઝુમદાર, રેખા ત્રિવેદી
સંગીત : ઉદય મઝુમદાર

(in case you are unable to view this video, double click on the video to go to You Tube)

કોણે વાવ્યા’તા વૃક્ષ કેરીના, કોણે નાખ્યા’તા ખાતર ખોર ?
કોણે સિંચ્યા’તા નીર બપોરે, ભર ઉનાળે નાચ્યા’તા મોર !
આજ મારે આંબે આવ્યા મ્હોર !

હરખે મલકે કેરિયું નાની, ઝુલે ડોલમ ડોલ
એની સુગંધનો દરિયો ઉછળે, આજે છોળમ છોળ !
આજ મારે આંબે આવ્યા મ્હોર !

મ્હોરમાંથી મારી કેરીયું થાશે, ને કોયલ કરશે કલશોર !
ગાડાં ભરી ઘેર કેરિયું જાશે, મારા હૈયાની ભીંજશે કોર !
આજ મારે આંબે આવ્યા મ્હોર !

જીવતર મારું કેરીનું ગાડું, હંકારુ ખેતરથી ઘરની કોર
કોણે વાવી’તી ને કોણ રે ખાશે, કોણે ખેંચ્યા’તા કુવે દોર ?
આજ મારે આંબે આવ્યા મ્હોર !

અમરત સમ રસ પીવે સૌએ, મન મારું કરે કલશોર !
વાવવા મારે આંબા આ ભવમાં,કાલે સૌ થાશે ભાવ વિભોર !
આજ મારે આંબે આવ્યા મ્હોર !

– ડો. દિનેશ ઓ. શાહ

(શબ્દો માટે આભાર – ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા)

મને રેતીમાંથી રતન જડ્યા – ડો. દિનેશ શાહ

આજે ૫ મી સપ્ટેમ્બર.. શિક્ષકોનો દિવસ..! અને મધર ટેરેસાની પુણ્યતિથી પણ આજે..! એક વિશ્વવિખ્યાત શિક્ષક જેણે શિક્ષક દિનને દિવસે વિદાય લીધી..!

ગઇ કાલે જે ગીત સંભળ્યાવ્યું – પરથમ પરણામ મારા – રામનારાયણ પાઠક ‘શેષ’ એમાં ત્રીજી કડી યાદ છે?

ત્રીજા પરણામ મારા, ગુરુજીને કહેજો રે
જડ્યાં કે ન જડિયા, તોયે સાચા જી;

અને વાત તો સાચી જ ને… જાણ્યે – અજાણ્યે કેટકેટલાય લોકો આપણને ડગલે ને પગલે કેટલું બધું શિખવાડતા હોય છે..! એ બધા જ કંઇક અંશે તો શિક્ષક – ગુરુ જ થયા ને? ઘણીવાર લોકો બીજું કંઇ નહીં તો એટલું શિખવાડતા હોય છે કે એમના જેવા લોકો સાથે પનારો પડે તો શું કરવું 🙂 .

આજે જે ગીત લઇએ આવી છું, એ ઘણી બધી રીતે ઘણું જ સ્પેશિયલ છે..!

સૌપ્રથમ તો.. ગીતનો ભાવ.. અમેરિકામાં વસતા અને અમેરિકાની યુનિવર્સિટીમાં ભણાવતા આ ગુજરાતી શિક્ષકે દુનિયાના ખૂણે ખૂણેથી આવેલા ચુનંદા વિદ્યાર્થીઓને શિખવાડવામાં.. પોતાને પાસે છે એમને વહેંચવામાં જીવન પસાર કર્યું છે, અને આ ગીત પણ એમણે પોતાના વિદ્યાર્થીઓને માટેની પોતાની લાગણી દર્શાવીને એમને અર્પણ કર્યું છે.

અને સંગીત આપ્યું છે ઉદય મઝુમદારે.. વારંવાર સાંભળ્યા જ કરીએ એવો મઝાનો લય, અને કર્ણાટકના ગાયક ‘વિજય પ્રકાશ’ જે પેલા દુનિયાભરમાં ગુંજેલા ગીત ‘જય હો’ ને લીધે હવે તો ઘણા જ જાણીતા છે, એમણે ઉદયભાઇના સંગીતને પૂરેપૂરો ન્યાય આપ્યો છે. એમના હાવભાવ, અને જે મસ્તીથી એ ગીત એમણે રજૂ કર્યું છે – સાંભળનારનું હૈયુ ચોક્કસ ડોલી ઉઠે..!!

અને હા.. ગીતની પ્રસ્તાવના લઇને આવનાર છે વ્હાલા કવિ મુકેશ જોષી..!!

ખોળ્યાં મેં અવનિ આભ ઘણાં
કીધાં મેં સાગર પાર ઘણાં
ધીખતા રણ આ કોણે ઘડ્યાં
મને રેતીમાંથી રતન જડ્યાં

દેશ વિદેશ કે પંથ તણાં
એને ભેદ નથી કોઇ ઘર્મ તણાં
હીરા કઠિન આ વજ્ર સમા
મને રેતીમાંથી રતન જડ્યાં

ઝબક્યા હીરા અંધાર ઘણાં
એક દીપક પણ પ્રતિબિંબ ઘણાં
એક જ્યોતમાં લાખ દીવા મેં દીઠાં
મને રેતીમાંથી રતન જડ્યાં

પહેલા વરસાદનો છાંટો – અનિલ જોષી

આ ગીત આમ તો વર્ષાગીત કરતા વધુ પ્રેમગીત છે.. ગીતની નાયિકાને માણસને બદલે મીઠાની ગાંગડી થવું છે, કે જેથી પિયુજીના પ્રેમના છાંટે એ ઓગળી જાય..

(હું પાટો બંધાવા હાલી રે…. Photo: DollsofIndia.com)

* * * * * * *

સ્વર : હેમા દેસાઇ
સંગીત : ઉદય મઝુમદાર

.

પહેલા વરસાદનો છાંટો મુને વાગીયો હું
પાટો બંધાવા હાલી રે….
વેંત વેંત લોહી કાંઈ ઊંચું થીયું ને
જીવને ચઢી ગઈ ખાલી રે…

સાસ ને સસુરજી અબઘડી આવશે
કાશીની પૂરી કરી જાત
રોજીંદા ઘરકામે ખલેલ પહોંચાડે મુને
આંબલીની હેઠે પડ્યાં કાતરા રે….

પિયુજી છપરાને બદલે જો આભ હોત
બંધાતી હોત હું યે વાદળી રે…
માણસ કરતાં જો હોત મીઠાંની ગાંગડી
છાંટો વાગ્યો ને જાત ઓગળી રે…

પહેલા વરસાદનો છાંટો મુને વાગીયો હું
પાટો બંધાવા હાલી રે….

ખડકી ઉઘાડી હું તો અમથી ઉભી’તી – વિનોદ જોષી

વિનોદ જોષીની આગવી શૈલીનું વધુ એક ગીત.. ગીત સાંભળતા પહેલા એકવાર ફક્ત શબ્દો વાંચશો તો કવિની કલ્પનાનો જાદુ તરત દેખાશે. એક કવિ જ્યારે પાનની વાત કરે તો એમાં કેસરનો કાથો વળી ચાંદનીનો ચૂનો જ હોય ને, કે કંઇ જેવું-તેવું પાન ઓછું હોવાનું? 🙂 અને હા, એ જ કવિ સૂયામાંથી શરણાઇ પણ વગાડી શકે..!

સ્વર : રેખા ત્રિવેદી
સંગીત : ઉદય મઝુમદાર

.

ખડકી ઉઘાડી હું તો અમથી ઊભી ‘તી
મુને ઉંબર લઈ ચાલ્યો બજારમાં…

પહેલ્લી દુકાને એક તંબોળી બેઠો, તંબોળી ખવડાવે પાન,
કેસરનો કાથો વળી ચાંદનીનો ચૂનો, ઉપર ઉમેરે તોફાન;
આમતેમ જોતી હું તો અમથી ઊભી ‘તી
લાલ છાંટો ઊડ્યો રે શણગારમાં…

બીજી દુકાને એક વાણીડો બેઠો, વાણીડો જોખે વહેવાર,
ઝટ્ટ દઈ તોળી મુને આંખ્યુંના ત્રાજવે, લટકામાં તોળ્યા અણસાર;
સાનભાન ભૂલી હું તો અમથી ઊભી ‘તી
દઈ પડછાયે ટેકો સૂનકારમાં…

ત્રીજી દુકાને એક પીંજારો બેઠો, પીંજારો સીવે રજાઈ,
બખિયે આવીને એક બેઠું પતંગિયું, સૂયામાં વાગી શરણાઈ;
નામઠામ છોડી હું તો અમથી ઊભી ‘તી
સાવ નોંધારી થઈને ભણકારમાં…

ચોથી દુકાને એક રંગારો બેઠો, રંગારે ઘોળ્યા અજવાસ,
સૂરજ વાટીને એણે ઓર્યા રે સામટા, ઉપરથી રેડ્યું આકાશ;
રૂમઝૂમ થાતી હું તો અમથી ઊભી ‘તી
હવે અમથી ઊભી ‘તી એંકારમાં…
હજી અડધે ઊભી ‘તી એંકારમાં…
મુને ઉંબર લઈ ચાલ્યો…