લઇને આવ્યો છું – ગની દહીંવાલા

હું છું ગઝલ-બુલબુલ…. (Red Wiskered Bulbul ~ સિપાહી બુલબુલ – Photo by Vivek Tailor: 27-04-2009)

હૃદયના ભાવ , પાંખે કલ્પનાની લઇને આવ્યો છું ,
સિતારાઓ ! સુણો કથની ધરાની લઇને આવ્યો છું .

હજારો કોડ , ટૂંકી જિંદગાની લઇને આવ્યો છું ,
સમય થોડો અને લાંબી કહાની લઇને આવ્યો છું .

સમયની પીઠ પર બેસી વિહરનારા ભલે રાચે ,
તમન્ના હું સમયને દોરવાની લઇને આવ્યો છું.

તૃષાતુર વાટ ! તારે મારી પાછળ દોડવું પડશે ,
ભર્યાં છે નીર છાલામાં , એ પાની લઇને આવ્યો છું.

જગત-સાગર , જીવન-નૌકા , અને તોફાન ઊર્મિનાં ,
નથી પરવા , હૃદય સરખો સુકાની લઇને આવ્યો છું.

ઊડીને જેમ સાગર-નીર વર્ષા થઇને વરસે છે ,
જીવન ખારું , છતાં દ્રષ્ટિ કળાની લઇને આવ્યો છું.

’ગની’ , ગુજરાત મારો બાગ છે , હું છું ગઝલ-બુલબુલ ,
વિનયથી સજ્જ એવી પ્રેમ-બાની લઇને આવ્યો છું .

– ગની દહીંવાલા

રિઅર વ્યૂ મિરર – ચંદ્રકાંત શાહ

આ કવિતા – કવિ ના પોતાના જ અવાજમાં સાંભળવાની એક અલગ મઝા છે… પણ ચલો, પઠન મળે ત્યારે ફરી એકવાર આ કવિતા માણશું, આજે વાંચીને મમળાવીએ..

Read View Mirror....      Picture : Chirag Patel
Read View Mirror…. Picture : Chirag Patel

રિઅર વ્યૂ મિરર, આ આંખ અને ડામરના રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ

રિઅર વ્યૂ મિરરમાં જોવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એન્ગલ
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂરદૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલું કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતું ટુ–કાર ગરાજ હોમ
પા એકર લૉન
પેઈવ્ડ ડ્રાઈવ–વે
ડ્રાઈવ–વે પર રોજ રોજ જીવેલા એક એક દિવસને
ટૉસ કરી,
ટ્રૅશ કરી ફેંકવાને ખૂણામાં રાખેલો ગાર્બેજ–કેન !
હતું –
થોડી દેશની ટપાલ, થોડી ‘થેંક્યુ’ની નોટ્સ,
થોડી જંક મેઈલ, ઘણાં બધાં બિલ્સ
અને પબ્લિશર્સ ક્લીઅરિંગ હાઉસમાંથી
મિલિયોનેર બનવાનાં રીમાઈન્ડર્સ આવતાં
એ સ્હેજ કાટ ખાધેલાં પતરાંનું મેઈલ–બૉક્સ !
બૉક્સ ઉપર શેલત કે શાસ્ત્રી કે શુકલા, શ્રીમાળીની શાખ,
સ્ટીકર્સથી ચોંટાડેલ
ઘર નંબર ચોર્યાસી લાખ…

એક સાઈકલ હતી ને હતો બાસ્કેટ–હુપ !
પાનખર હતી પાંદડાં ય હોવાનાં
તથા વીતેલી જિંદગી પડી હો એમ વીંટલું વળી પડેલ
તૂટેલો હોઝ–પાઈપ જોવાનો
મેઈન ડોર પર કોઈ સિક્યુરીટીનું એક લેબલ પણ હોવાનું
શુભલાભ કંકુના થાપા કે ભલે પધાર્યાને ઠેકાણે
‘રીથ’ જેવું લટકણિયું જોવાનું.
જોવાનું એટલું કે
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતા ટેલિફોન–કૉલ્સ
લોંગ ડીસ્ટન્સના ટૂંકા અને લોકલના લાંબા
અડધી રાતે તે બધા ઈન્ડિયાના
અને કોઈક – ફ્રી ટીવી ઓફર કરનાર ટાઈમ–શૅરીંગના––
ટીવી પર રોજ હતું ‘વ્હીલ ઓફ ફોર્ચ્યુન’
પછી ફરતી’તી લાઈફ રોજ
ડ્રાયરમાં, વૉશરમાં અને ડીશ–વૉશરમાં
ફ્રીજ થકી જેમ હતું ફ્રોઝન ખાવાનું
એમ રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતું બધ્ધું
એક દિવસ આંખોમાં જડબેસલાક ફ્રીઝ થાવાનું..

રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલે કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

મેઈન મેઈન જોવાનાં
ઈન્શ્યોરન્સ કંપનીનાં હોર્ડિંગ્ઝ
મૉરગેજ આપનાર બૅંકનું મકાન
ઈમ્પોર્ટેડ ગાડીના ડીલરની ઝગમગતી સાઈન
અને
વષોથી ઈક્વીટી સ્ટૉક જેના લઈને રાખ્યા છે
એ બ્લ્યુ ચીપનું સ્કાયસ્ક્રેપ બિલ્ડીંગ
ટોટલ ઇક્વીટી, નેટ વર્થ અને વંકાતા રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ
આપણું હતું, એ બધું ખોવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એંગલ––
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલે કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતું ટુ–કાર ગરાજ હોમ
ડિઝાઇનર કિચન
કિચનમાં ઈન્ડિયાથી લાવેલી
સોળ આની શુદ્ધ, એક જાણીતી, માનીતી,
કોરી ને કટ્ટ, સાવ પેટીપેક, બ્રાન્ડ ન્યૂ પત્ની !
આપણોય પોતાનો મારીયો હતો
ને હતા મારીયો બ્રધર્સ

કોઈક કોઈક મારીયોને સિસ્ટર હતી
તો હતી ક્યાંક ક્યાંક મારીયો સિસ્ટર્સ
એક એક મારીયોના પોતાનાં આઈ–પૅડ
સિસ્ટર્સને દેશી વેડિંગ સ્ટાઈલ પરણવાના કોડ,
ઇન્ડિયાની નોસ્ટાલ્જીક વાતોથી ઘડી ઘડી ઉખડી જતાં છતાંય
આપણે તો યુનાઈટેડ સ્ટેઈટ્સને જ ચોંટેલા એમ,
જેમ ફ્રીજ ઉપર ચોંટેલાં મેગ્નેટ્સ !
મેગ્નેટ્સમાં––
‘હેરી પૉટર’થી માંડીને હતાં
તાજમહાલ
એલ્વીસ
બડવાઈઝર
‘મુન્નાભાઈ’
‘હમ આપકે હૈં કૌન?’
નમો અરીહંતાણં
માયસ્પેસ ડૉટ કૉમ
શિકાગો બુલ્સ
તથા
માઈકલ જૉર્ડન

અને તીહુઆના ખાતે પડાવેલો
પરસેવે રેબઝેબ, મેક્સિકન ટોપામાં આપણો જ ફોટો
ફ્રીઝ ઉપર ચોટેલાં મેગ્નેટ્સ હતાં
ને હતી
મેગ્નેટ્સમાં ચોંટેલી ફેમિલી લાઈફ––
ગ્રોસરીનું લિસ્ટ
થોડી પીઝાની કુપન
નેટફ્લીકસનું ડીવીડી મેઈલર
દેશી રીયલ્ટરનો ફોટો ચોંટાડેલ
કોલ્ડવેલ બૅંકરનું નાનું કેલેન્ડર
એક ડેન્ટીસ્ટનું એપોઈન્ટમેન્ટ–કાર્ડ
એક મ્યુઝિકલ પાર્ટીનું
અને એક ક્રેયોનથી દોરેલું, ‘હેપી મધર્સ ડે’ લખેલું
ઑફિસના એક્સટેન્શન
મમ્મીનો કાર–ફોન
એક કોઈક અંકલનો ફોન
એક આન્ટીનો ફોન

તથા
એલાસ્કન ક્રુઝ માટે ટોલ–ફ્રી, ‘વન–એઈટ–હન્ડ્રેડ– કાર્નીવલ –’
મારીયોનું સોકર–સ્કેજ્યુઅલ
એની સિસ્ટરની ‘લક્રોસ’ની ગેઈમ
મૅકડૉનાલ્ડ ‘હેપી–મીલ’ નાઈન્ટીનાઈન સેન્ટ
એક લોકલ છાપાનું કટીંગ

તથા
ટીચરની સહીવાળું સટીફીકેટ ઓફ મેરીટ ઇન મૅથેમૅટિક્સ
આ બધું હતું
ને હતો
‘કે–માર્ટ’ની ડીસ્કાઉન્ટ ઓફરમાં પડાવેલો
૨૧ કૉપીમાંથી દસ બધે ઈન્ડિયામાં મોકલી દીધેલી
ને બાકીની દસ
ક્યાંક ઘર પછી ઘર પછી ઘર મુવ કરવામાં મિસ્પ્લેસ થયેલી
તે છેલ્લો બચેલ એક
યંગ હતાં ત્યારનો જ ફેમિલી ફોટો !

આપણે હતાં
ને હતું
પિક્ચર પરફેક્ટ એક ફેમિલી.

બુદ્ધ નામ ગૌતમ, એક ઘર અને પથરાતા રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ
ભિનીષ્ક્રમણને આદરવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એન્ગલ
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું..

જોવાનું એટલે કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતું ટુ–કાર ગરાજ હોમ
ઢગલાબંધ રૂમ્સ
એક શ્વાસ લેવાનો રૂમ
એક ઉચ્છવાસ કાઢવાનો રૂમ
એક્સવાયઝેડ રૂમ
‘વ્હાઈટ, બ્લ્યૂ રેડ’ રૂમ, બેડરૂમ
બેડરૂમમાં બાથરૂમ એટેચ્ડ
એક સોફા હતો–
ને હતાં સોફામાં આપણે અટેચ્ડ
પછી આપણને કંઈ કેટકેટલું અટેચ્ડ !
યુએસએ આવ્યા તે વેળાનું
ઈમ્પોર્ટેડ એકાંત
હાઈ–ટૅક અગવડતા
ઓડ જૉબ માટે પણ માઈલો ચાલવું
ને ખૂણામાં બેસીને આંસુનું સારવું
પછી
પહેલો પે–ચેક
અને પહેલું સિકસ–પૅક
સાલ્વેશન આર્મીનું બ્લેઝર
ને પહેલવહેલી ગાડીનું પ્લેઝર..

એ પછી તો–
ટાયરની જેમ કરી
કાર ચેઈન્જ
હાઉસ ચેઈન્જ
ઓઈલ ચેઈન્જ
જોબ ચેઈન્જ
ફોન ચેઈન્જ
ફ્રેન્ડ્ઝ ચેઈન્જ
એટીટ્યુડ
આઉટલુક
ઓપિનિયન
એકસેન્ટ
બધ્ધે બધ્ધું જ..

એક ઈન્ડિયાનું વેકેશન, વીડિયોની મેમ્બરશીપ,
વાઈફ અને ‘વફા’ના પતરાંનાં ડબ્બા સિવાય
લગભગ બધ્ધે બધ્ધું જ ચેઈન્જ કરી કરી
આપણને ખૂબ ખૂબ ડ્રાઈવ કરી
આપણા ઉપર આપણે ચડાવ્યા’તા
હન્ડ્રેડ્ઝ ઓફ થાઉઝન્ડ્ઝ ઓફ માઈલ્સ..

શું છે આ વીકએન્ડ ટુ વીકએન્ડનું જીવવાનું ?
શું છે આ રોજ રોજ મરવાનું ?
શું છે આ ‘લાઈફ’ જેવો અંગ્રેજી શબ્દ ?–
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતા
કોઈ ગ્લાસ બિલ્ડીંગમાં
આપણને દેખાતો
આપણાથી દૂર જતો
આપણો જ રિઅર વ્યૂ મિરર ?
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલે કે–
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

શ્વાસોમાં, સ્પર્શમાં, સુગંધોમાં, સ્વાદોમાં,
આંખો, અવાજોમાં, દૃશ્યોમાં, રંગોમાં,
ઘાસમાં, પ્રકાશમાં, પતંગિયાની પાંખોમાં,
ધોધમાર તડકાઓ, ઝીણા વરસાદમાં,
પરોઢિયાનાં ધુમ્મસમાં, વ્હેલી સવારના કલ્લોલમાં
વાણીમાં અને લહેરપાણીમાં
ઓચિંતુ – સિનિયર સિટીઝન ડિસ્કાઉન્ટ ?
થર્ડ લાઈટ પર લેફ્ટ મારો,
ફોર–વે, ફોર્ક, રાઉન્ડ–અબાઉટ, ડેડ એન્ડ !
પાસ ગેસ સ્ટેશન ઓન રાઈટ
છેલ્લો માઈલસ્ટોન
એક વ્હાઈટ ચર્ચ પાસે છે સ્ટોપ સાઈન !
ગયાં વર્ષો – ડિરેકશન આપવામાં
વર્ષો – ડિરેકશન લેવામાં
લેવાના–
અંત જેના જોઈ ના શકાય તેવા હાઈ–વે
અંધારું ઓઢીને ઊભેલા ફ્રી–વે
જોવાના–
જિંદગીમાં લેવાની રહી ગયેલ એક્ઝિટનાં પાટિયાંનાં પતરાં
પણ–
લેવાની અંતે તો –
દૂરથી જ દેખાતા
આપવાને આવકારો મીઠો
અસ્પતાલ જનારાના સ્વાગતમાં ઊભેલા
અંગ્રેજી ‘એચ’વાળા બ્લ્યૂ રંગના બૉર્ડ ઉપર
દોરેલા એરોની દિશામાં વંકાતા રસ્તાની એક્ઝિટ
કોનું છે વાયરીંગ ?
કોણે બનાવી છે આ સ્વીચ ?
સાવ ‘ઓન’ માણસ કેમ એકાએક થઈ જાતા ‘ઓફ’ ?
ખંભા પર માણસ, સ્મશાન અને ઓગળતા રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ
એ પછી આપણે ‘ન’ હોવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એન્ગલ
રિઅર વ્યૂ મિરર, ખુલ્લું આકાશ અને ડામરના રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ..

વિરહ… – હરીન્દ્ર દવે

તાજ… Photo by Jay Tailor

કૈં કેટલાયે કાળથી
રચવા મથું હું શબ્દનો એક તાજ
ને એવી કો મુમતાજને સ્મરણે
મને જે આ ઘડી લગ ના મળી !
મુમતાજ
– કે જેની ફક્ત છે કલ્પના એ – ના
સ્મરણમાં રોનકી આલય રચું છું અવનવા
એકાંતના પાયા ઉપર.

એને વિરહ તડપી રહું
જેના મિલનનું ભાગ્ય તો ખૂલ્યું નથી !

– હરીન્દ્ર દવે

રાજકોટ રંગીલું શહેર છે – અવિનાશ વ્યાસ

સ્વરઃ મહેન્દ્ર કપૂર
ગીતઃ અવિનાશ વ્યાસ
સંગીતઃ ગૌરાંગ વ્યાસ
ચિત્રપટઃ પંખીનો માળો (૧૯૮૧)

Underbridge_Circle_Rajkot

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

લોક રૂડાં ને દિલના દિલેર છે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

રોડોમાં રોડ એક ધર્મેન્દ્ર રોડ છે
હેમા માલિની નથી એટલી જ ખોડ છે
અહીં પેંડાવાળાને લીલાલહેર છે
રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

હે સાંગણવા ચોક આ શહેર તણી જાન છે
ડગલે ને પગલે ત્યાં પાનની દુકાન છે
અહીં મોટર ને માનવીને વેર છે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

નામ જુઓ રેસકોર્સ મળે નહિ ઘોડલાં
હાથોમાં હાથ નાખી ફરે અહીં જોડલાં
પણ ઘોડલાં ને જોડલાંમાં ફેર છે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

હે આજીના ડેમ ઉપર પ્રેમીઓનો ખેલ છે
સૌ જાણે કુંવારા પણ ભાઈ પરણેલ છે
એક રસ્તા ઉપર ને બીજી ઘેર છે
રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

સોની બજારમાં નવા નવા ઘાટ છે
કારિગરી અહીંની ભારતમાં વિખ્યાત છે
જેનાં થાતાં વખાણ ઠેર ઠેર છે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

આલ્ફ્રેડ હાઈસ્કૂલ એક મોટો ઈતિહાસ છે
ગાંધીબાપુએ કર્યો અહીં અભ્યાસ છે
એવો ઉમદા આ ગામનો ઉછેર છે
રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

જેની ઉપર માલિકની મ્હેર છે, રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
હે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

લોક રૂડાં ને દિલના દિલેર છે રાજકોટ રંગીલું શહેર છે
રાજકોટ રંગીલું શહેર છે

ગઝલ – ભારતી રાણે

તેજના ભારા લખ્યા ને ઘોર અંધારા લખ્યાં,
તેં હરેક ઈન્સાન કેરાં ભાગ્ય પણ ન્યારાં લખ્યાં.

સૂર્ય પર જ્વાળા લખી ને રણ ઉપર મૃગજળ લખ્યાં,
રાખની નદીઓ તટે તેં સ્વપ્ન-ઓવારા લખ્યા.

શું હતો તુંયે વિવશ લખવા હૃદયને શબ્દમાં ?
જળ ઉપર લહેરો લખી ને આભમાં તારા લખ્યા !

ઘાસ પર ફૂલો લખ્યાં ને ડાળ પર પર્ણો લખ્યાં,
મોસમે આ પત્ર કોના નામના પ્યારા લખ્યા ?

ચંદ્રએ શાના ઉમળકે સાગરે ભરતી લખી ?
ડૂબતા સૂરજને નામે રંગના ક્યારા લખ્યા ?

કોણ દિવસરાત શબ્દોની રમત રમતું રહ્યું ?
રેત તો ભીની લખી, ને સાગરો ખારા લખ્યા !

– ભારતી રાણે

જીરાથી છમકારી છાશ મારા વ્હાલમજી – નિરંજન ભાર્ગવ

આજે એક મસ્ત મઝાનું ગીત માવજીકાકા પાસેથી મળી ગયું, તો થયું કે તમારી સાથે પણ વહેંચી જ લઉં..! જીરાથી છમકારેલી છાશ, તાજું માખણ (દુકાનમાં મળતું ‘બટર’ નહિં, હોં!), અને લાપસીની વાત એક જ ગીતમાં આવી જાય, તો કેટલું સ્વાદિષ્ટ બની જાય ગીત..!! 🙂

સ્વરઃ પૌરવી દેસાઈ
રચનાઃ નિરંજન ભાર્ગવ
સંગીતઃ નવીન શાહ

જીરાથી છમકારી છાશ મારા વ્હાલમજી
જીરાથી છમકારી છાશ

આખા ઘરમાં છીંકાછીંક બસ
આખા ઘરમાં છીંકાછીંક બસ..

જીરાથી છમકારી છાશ

પપપ રે ગમપ, મમમ સારેગમ, ગગગ મગરેસા

છમકારો તો ચોકટ ચમચ ચમકી ચડી ગયો છે છાપરે
હલકી ફુલકી હવાની ઓઢણી ધમકની ધારે સાસરે

રમતો પુષ્પો કરી રહ્યા છે સવાદિયા થઈ સ્વાદ
પપપ રે ગમપ, મમમ સારેગમ, ગગગ મગરેસા

તાજું માખણ તાજું છે તો શેકું શુકનની લાપસી
મનમાં ગમતી વાત કરી ત્યાં કોણે પૂરાવી ટાપસી

મુંગામંતર બેઠાં’તાં જે ઓલ્યા બારે માસ ઈ
પપપ રે ગમપ, મમમ સારેગમ, ગગગ મગરેસા

જીરાથી છમકારી છાશ મારા વ્હાલમજી

ગઝલ – ફિલિપ ક્લાર્ક

હોઠ સુધી આવી અટકી જાય છે,
કોઈ દ્વારે આવી ભટકી જાય છે.

આપણા સંબંધના અંધારમાં –
દીપ શ્રદ્ધાના જ ઝબકી જાય છે.

વાત મળવાની સદા કરતાં રહે;
તક મળે ત્યારે જ સરકી જાય છે.

એમના ગુન્હા બધા હું જાણતો;
ફાંસ રૂપે એ જ ખટકી જાય છે.

વૃક્ષ આખું શ્વાસમાં ઝોલે ચઢે,
બેસવાની ડાળ બટકી જાય છે.

– ફિલિપ ક્લાર્ક

ગઝલ – વિનોદ રાવલ

થાક ખાવા લગીર ઊભા છે,
ફૂલ પાસે સમીર ઊભા છે.

કોઈ વરસવા અધીર ઊભા તો,
કોઈ ખૂલ્લા શરીર ઊભા છે.

પૂર ઘટવાની રાહ જોતાં ત્યાં,
કોઈ તો સામે તીર ઊભા છે.

બ્હાર જેવા જ કોઈ મોટેરા,
આપણામાં ફકીર ઊભા છે.

એ સ્વયં મૃગ સમાન તરફડતાં,
જે ચલાવીને તીર ઊભા છે.

– વિનોદ રાવલ

ગઝલ – હનીફ સાહિલ

મારા સર્વે ગુમાનથી આગળ,
તીર કોઈ નિશાનથી આગળ.

ત્યાં હતું શહેર એક વસાવેલું,
મારા ઉજ્જડ મકાનથી આગળ.

થાય છે એવી તીવ્ર ઇચ્છા કે,
જઈને રહીએ જહાનથી આગળ.

હોય પંખી ભલે ને પીંજરમાં,
પણ છે દૃષ્ટિ ઉડાનથી આગળ.

શક્ય છે હો જમીન જેવું કંઈક,
દૂર આ આસમાનથી આગળ.

સાથ આપે તને તો લઈ ચાલું,
આ ધરા આસમાનથી આગળ.

દિલ ને દુનિયાની હકીકતથી હનીફ,
છે ગઝલ દાસ્તાનથી આગળ.

– હનીફ સાહિલ

પતંગનો ઓચ્છવ – રમેશ પારેખ

આજે વાસી ઉત્તરાણના દિવસે એક વાસી પોસ્ટ… ટહુકો પર ૨ વર્ષ પહેલા રજું કરેલું (અને લયસ્તરો પર ૬ વર્ષ પહેલા) રમેશ પારેખનું આ પતંગ ગીત.. પણ સાથે એક તાજી કવિતા એટલે આ નીચેનું ચિત્ર.

દેશથી દૂર રહેતા અમદાવાદીને ૧૪મી જાન્યુઆરીએ યાદ આવતું અમદાવાદ અહિં બખૂબી રજૂ થયું છે! સીદી સૈયદની જાળીમાં જાણે પતંગ નહીં, પણ જાત અટકી ગઇ છે!

10896252_10205560045778645_696266904078674667_o

******

ચાર વર્ષ પહેલા લયસ્તરો પર ધવલભાઇએ આપેલું આ મઝાનું પતંગ ગીત – આજે સીધેસીધું ત્યાંથી અહીં ટહુકો પર..!! એમનો પતંગ આપણે કાપ્યો નથી, તો યે આપણે અહીં લઇ લીધો – એના જેવું!! આપ સૌ ને અમારા તરફથી મકરસંક્રાતિની ખૂબ ખૂબ – પતંગ બોર અને તલના લાડુ ભરી શુભેચ્છાઓ..!!

પતંગનો ઓચ્છવ
એ બીજું કંઈ નથી, પણ
મનુષ્યના ઉમળકાઓનો છે ઘૂઘવતો વૈભવ !

નભની ઊંડીઊંડી ઉદાસીઓને લૂછવા
નભની ભડભડતી એકલતા ભૂંસવા
જુઓ, મનુષ્યો-
ઉંમગના રંગોમાં ઝબકોળી-ઝબકોળી
પ્રીતિની પીંછી ફેરવતા ઉજ્જડ-ઉજ્જડ નભમાં.

ઉજ્જડ નભને નમણું નજરાણું
ઉર્ફે આ પતંગ !

હરેક જણના પતંગ પર
લખિયો છે આ સંદેશો કે
હે નભ ! તું નીચે આવ !
આવ નીચે ને જરાક હળવું થા…
માર નગારે ઘા,
ગમગીનીનો ગોટો વાળી
જલદી કૂદ કછોટો વાળી
ઓચ્છવના આ રંગકુંદમાં ડૂબકી મારી ગા !
આવ, આવ, તું જરાક નીચે આવ ને હળવું થા…

આભ, તને
આ પતંગ રૂપે છે નિમંત્રણ-
નીચે આવી ચાખ ઉમળકો,
ચાખ જુવાની, ચાખ લાગણી
ચાખ પ્રેમ ને ચાખ હૃદયના ભાવ
આભ, તું જરાક નીચે આવ…

– રમેશ પારેખ