સ્વર : ઓસમાણ મીર
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
કોઈ રે ઉતારો મારો અંચળો,
અમે અમારાં ઓઢેલાં અંધાર રે ! કોઈ રે …
ઢાંકેલી માટીનાં બીજ બધાં બાવરાં,
એનાં મૂળ રે ભીતર મોજાં બા’ર રે ! કોઈ રે…
નિત રે સજું ને નિત નિત સંચરું,
અમને આઘે વાગે અમારા ભણકાર રે ! કોઈ રે …
કેમ રે સંકેલું કેમ કરી ઊકલું,
અમે અમારાં ભીડેલાં ભોગળદ્વાર રે ! કોઈ રે …
ભીતર ભેદો ને છેદો મારો છાંયડો,
અમને અમારા ઓળખાવો અપરંપાર રે ! કોઈ રે …
– દલપત પઢિયાર
સ્વર : અમર ભટ્ટ
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
કૈંક એ રીતે હ્ર્દયને લાગણી ભારે પડી,
એક દીવાને સ્વયંની રોશની ભારે પડી,
આપનારાને હજારો હાથ છે, ભૂલી ગયો,
જેટલી જે કૈં કરી એ માગણી ભારે પડી;
મૌન, કેવળ મૌન, ઘુંટાતું રહ્યું એકાંતમાં,
એ પળે અમથી પડી જ્યાં ટાંકણી ભારે પડી;
તું હતી તારા ઘરે, ને હું હતો મારા ઘરે,
જે પળે દુનિયા ઊભી થઈ આપણી ભારે પડી;
વાંસવન પાછું ઉભું કરવું ઘણું અઘરું હવે,
કટકે કટકે જે બનાવી વાંસળી ભારે પડી;
ચાલવું ને દોડવું ને કૂદવું- સૂના થયા,
એક બાળકથી છૂટી ગઈ આંગળી ભારે પડી.
– હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ
સ્વર : શેખર સેન
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
સાધો, મુરશિદ નર્યો નઠારો,
એક કીડીને માથે મુક્યો કમળતંતુનો ભારો.
મહિયારણની માફક એ તો
હરિ વેચવા હાલી,
વણકર મોહી પડયો તો રણઝણતી
ઝાંઝરીઓ આલી;
ચૌદ ભુવનને ચકિત કરે એવો એનો ચટકારો.
બધું ભણેલું ભુલવાડી દે
એવો એક જ મહેતો,
ત્રિલોકની સાંકળ ભાળી
કીડીના દરમાં રહેતો;
નથી કોદરા કોઠીમાં, કેવળ કંઠે કેદારો.
– હરીશ મીનાશ્રુ
સ્વર : હરિશ્ચન્દ્ર જોશી
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
અવાજોના ઘુઘવાતા દરિયાની વચ્ચે
સતત મૌન પાળીને બેસી રહ્યો છું;
તમે હોવ છો ને નથી કેમ હોતા ?
થતો પ્રશ્ન ખાળીને બેસી રહ્યો છું.
પવનનાં પગેરું નથી શોધતો હું,
તમે આજ પણ ચાલતાં મારી સાથે;
નથી કેમ એંધાણ મળતાં કશાયે,
નજર બેઉ ઢાળીને બેસી રહ્યો છું.
બધા પ્હાડ મૂંગા ઊભા છે સદંતર,
ભલે ચીસ પાડું, નથી ક્યાંય પડઘો;
હવે પ્હાડ પથ્થરને ફેંકી શકે છે,
હવે જાત ગાળીને બેસી રહ્યો છું.
અરીસા વગર ક્યાંય દેખાઉં છું હું,
મને મારી ભ્રમણા મુબારક હજી પણ;
હણ પણ કશું કૈંક એવું છે જેને,
તમારામાં ભાળીને બેસી રહ્યો છું.
મને કોક ‘ઈર્શાદ’ સમજી શકે તો,
ઊતારું અહીં સ્વર્ગ ધરતી ઉપર હું;
વધે થોડી સમજણ એ ઈચ્છાથી અહીંયા,
પલાંઠી હું વાળીને બેસી રહ્યો છું.
– ચિનુ મોદી
સ્વર : શ્રદ્ધા શ્રીધરાણી
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
સાંયા! તું તો રે’જે મારી ભેર,
સાંકડ્યુંથી તારવીને લઈ જાને ઘેર…
ટાર લગી જવું મારે,
વ્હેત છેટું રે’વું તારે;
દોડી દોડી પહોંચી નૈ, ઊભી એક જ ઠેર…
વચનને વળગી છું,
ભીનું ભીનું સળગી છું;
વૈજયન્તી જેવીમેં તો પ્રોઈ આંસુ સેરે…
આંગળી મુકાણી જ્યાંથી,
મુજથી ખોવાણી ત્યાંથી;
નદી તલખે રે સાયર, થવા તારી લ્હેર…
– હરિશ્ચન્દ્ર જોશી
સ્વર : નયનેશ જાની
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
હમણાં ઊડી જઈશ હું જાણે કે ઓસ છું.
મારી ખનકનો હું ખુદા ખાનાબદોશ છું.
ઊભરાતીમ્હેફિલે કદી એવું ય લાગતું,
કોઈ વિલુપ્ત વાણીનો હું શબ્દકોશ છું;
પડઘાઉં છુંસતત અનેઝિલાઉં છું ક્વચિત,
શબ્દોથી દૂર દૂરનો અશ્રાવ્ય ઘોષ છું;
પીધાં પછી ય પાત્રમાં બાકી રહી જતો,
અવકાશ છું અપાર ને ભરપૂર હોશ છું;
અમથી ય દાદ દીધી તો ગાઈશ બીજી ગઝલ,
તુર્ત જ થઉં પ્રસન્ન એવો આશુતોષ છું.
– રાજેન્દ્ર શુક્લ
સ્વર : બિહાગ જોશી
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
ઘટમાં ઘુંટાય નામ, રામ ! એક તારું.
લાધ્યું ક્યાંથી પ્યારું પ્યારું !
હો ઘટમાં ઘુંટાય નામ…
હૈયે રમાડેલું જુગ જુગથી સંતોએ,
કંઠે વસેલું કામણગારું,
જગની આ ઝાડીઓમાં ઝૂલે અમરફળ
દુનિયાના સ્વાદથી ન્યારું;
હો ઘટમાં ઘુંટાય નામ…
રમતાં રમતાં રે એ તો હાથ લાગે ભોળાંને
પંડે સામેથી શોધનારું,
એક હાથે જીવન દઈ બીજે ઝડપવાનું
પથ્થરને પુનિત તારનારું;
હો ઘટમાં ઘુંટાય નામ…
– ઉમાશંકર જોશી
સ્વર : અમર ભટ્ટ
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
સપનાં નહીં જ હોય અને ક્ષણ નહીં જ હોય.
આ શબ્દની પછી તો કશું પણ નહીં જ હોય.
પ્રતિબિંબ વહેતા વાયુમાં એનું પડી શકે,
જેનેનિહાળ્યું કોઈ દિ’ દર્પણ નહીં જ હોય;
જળને ભીનાશ જેટલો સંબંધ કાયમી,
અમથા અહીં અવાજથી સગપણ નહીં જ હોય;
ખખડાવું બંધ દ્વાર, યુગોથી ને જાણું છું,
આ ઘર અવાવરુ છે, કોઈ પણ નહીં જ હોય.
– મનોજ ખંડેરિયા
સ્વર : ઓસમાણ મીર
આલ્બમ : સંગત
સ્વરાંકન : હરિશ્વંદ્ર જોશી
.
ઢળતી રાતે રે ગળતાં સૂરનાં અંધારાં
એમાં ભળતા પરોઢના ઉઘાડ જી,
આંખને ઓવારે ડૂબે દરિયાનાં તાણ
એવાં પાંપણે ઝૂકે રે ઝમતા પ્હાડ જી.
ઝમતી ઝીણી રે ભીતર સુરતાની વાણ
એમાં ઝંખનાનાં તરતાં તોફાન જી,
કોણ રે હેરે આ આછા વાયરાની પેરે
એના અણસારે ગળતાં ગુમાન જી.
આછા રે આછા રે એવા ઊઠે અંબાર
ઓલી પારની અગન ઊઠે અંગ જી,
અમથી આંખે તો માંડ્યાં મેઘનાં ધનુષ
માંડી મીટમાં ઘેરાતો એક જ રંગ જી.
– હરિકૃષ્ણ પાઠક
આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી
.
આ મારી ગઝલો છે કે નહીં એની પરખ કરશે કોણ પછી ?
આપણી વચ્ચે સૌ ગુફ્તેગુ તો જાહેર કરશે કોણ પછી ?
મને અળગો રાખીને ન પૂછ્યા કર કે આ જુદાઈ કેમ છે ?
મિલનની મસ્તીની કદર આપણા જેટલી કોણ કરશે કોણ પછી ?
ગમે છે સૌ દર્દ દુઃખ જેટલાં જ મને, એનુંય કારણ છે ,
માવજત દુઃખોની મારા જેવી મારા વિના કરશે કોણ પછી ?
‘ભગ્ન’ જીવનનો ભરોસો પણ રહ્યો નહીં તો શું થઈ ગયું ?
ન હોત જો મોટ તો ખુદાનો ભરોસો કહે, કરશે કોણ પછી ?
– જયશ્રી મર્ચન્ટ
