આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

આ મારી ગઝલો છે કે નહીં એની પરખ કરશે કોણ પછી ?
આપણી વચ્ચે સૌ ગુફ્તેગુ તો જાહેર કરશે કોણ પછી ?

મને અળગો રાખીને ન પૂછ્યા કર કે આ જુદાઈ કેમ છે ?
મિલનની મસ્તીની કદર આપણા જેટલી કોણ કરશે કોણ પછી ?

ગમે છે સૌ દર્દ દુઃખ જેટલાં જ મને, એનુંય કારણ છે ,
માવજત દુઃખોની મારા જેવી મારા વિના કરશે કોણ પછી ?

‘ભગ્ન’ જીવનનો ભરોસો પણ રહ્યો નહીં તો શું થઈ ગયું ?
ન હોત જો મોટ તો ખુદાનો ભરોસો કહે, કરશે કોણ પછી ?

– જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

થીજે સૂરજ પણ ઠંડા સમંદરના ફીણ વચ્ચે !
ઓગળે હવા ટીપે ટીપે, બળબળતા મીણ વચ્ચે !

હું પડઘા બનીને, કેવી આપ વેરવિખેર થઈ ગઈ?
બસ, હવે તો વસું છું, એકલી આ ખીણ વચ્ચે!

પથ્થરો ફેંક્યા કર્યા સતત આયના બહાર કાઢવા મને,
ચહેરો તરડાઈને યે રહ્યો અકબંધ, પ્રતિબિંબ વચ્ચે.

તમારું આમ અચાનક આવવું, નકી જ સપનું છે!
મને ખણી દો ચૂંટી, છું કદાચ હજુયે નીંદ વચ્ચે !

‘ભગ્ન’ લાગણીએ કરડાતી ગઈ સાવ છેવટે !
થીજતી ગઈ હું ધીમે ધીમે રહીને આમ હીમ વચ્ચે!

– જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

વરસાદ ન ય આવે, ચાલને સાથે વરસીએ સાવ અમસ્તાં !
મોસમ ભલે બદલે, પણ ન આપણેબસ બદલીએ સાવ અમસ્તાં!

ન સજવું, સજાવવું, મહેંકવું, મહેંકાવવું, ઘર, મંદિર યા બાગમાં,
આપણે તો બસ, ખીલીને કરમાઈએ સાથે, સાવ અમસ્તાં !

ક્યાં કોલ માણવા છે કે ક્યાં વચનો તોડવાં છે, આપણે અહીં ?
બસ મૂકીને હાથમાં હાથ ચાલતા રહીએ, સાવ અમસ્તાં !

આ ઝરણું, કિરણ, ઘટા, તારા, ફૂલ, પહાડો અને આ દરિયો
અહીં આમ જ બસ, નિરર્થક ફરતાં રહીએ, સાવ અમસ્તાં !

‘ભગ્ન’ શ્વાસ બંધ થવા સુધી હસતા રહીએ સાવ અમસ્તાં !
બસ અમસ્તાં અમસ્તાં, હસતાં હસતાં જીવતાં રહી, સાવ અમસ્તાં !
– જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

વાતમાં વાત જેવું કશુંયે બાકી રહ્યું છે જ ક્યાં ?
કહેવા જેવું તું તે હજુ સુધી કહ્યું છે જ ક્યાં ?

મને આંસુઓનાં સાગરમાં ડૂબી જવા દો હવે,
તરણાના આશરા જેવુંયે કશુંક રહ્યું છે જ ક્યાં?

સરી જતો બંધ મુઠઠીમાંથી, રેતીની જેમ સમય,
મુઠ્ઠીમાં બાંધી રાખવા માટે, ભાગ્ય રહ્યું છે જ ક્યાં?

જા, તું અને હું બેઉ હવે તો મુક્ત થઈ ગયા અંતે,
બંધાઈને રહેવા જેવું કોઈ સગપણ રહ્યું છે જ ક્યાં?

‘ભગ્ન’ ગઝલોની ‘વાહ વાહ’ની ગુંજ છે મહેફિલમાં,
સમજીને ગઝલને ચાહનારું કોઈ રહ્યું છે જ ક્યાં?

– જયશ્રી મર્ચન્ટ