Category Archives: અછાંદસ

રિઅર વ્યૂ મિરર – ચંદ્રકાંત શાહ

આ કવિતા – કવિ ના પોતાના જ અવાજમાં સાંભળવાની એક અલગ મઝા છે… પણ ચલો, પઠન મળે ત્યારે ફરી એકવાર આ કવિતા માણશું, આજે વાંચીને મમળાવીએ..

Read View Mirror....      Picture : Chirag Patel
Read View Mirror…. Picture : Chirag Patel

રિઅર વ્યૂ મિરર, આ આંખ અને ડામરના રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ

રિઅર વ્યૂ મિરરમાં જોવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એન્ગલ
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂરદૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલું કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતું ટુ–કાર ગરાજ હોમ
પા એકર લૉન
પેઈવ્ડ ડ્રાઈવ–વે
ડ્રાઈવ–વે પર રોજ રોજ જીવેલા એક એક દિવસને
ટૉસ કરી,
ટ્રૅશ કરી ફેંકવાને ખૂણામાં રાખેલો ગાર્બેજ–કેન !
હતું –
થોડી દેશની ટપાલ, થોડી ‘થેંક્યુ’ની નોટ્સ,
થોડી જંક મેઈલ, ઘણાં બધાં બિલ્સ
અને પબ્લિશર્સ ક્લીઅરિંગ હાઉસમાંથી
મિલિયોનેર બનવાનાં રીમાઈન્ડર્સ આવતાં
એ સ્હેજ કાટ ખાધેલાં પતરાંનું મેઈલ–બૉક્સ !
બૉક્સ ઉપર શેલત કે શાસ્ત્રી કે શુકલા, શ્રીમાળીની શાખ,
સ્ટીકર્સથી ચોંટાડેલ
ઘર નંબર ચોર્યાસી લાખ…

એક સાઈકલ હતી ને હતો બાસ્કેટ–હુપ !
પાનખર હતી પાંદડાં ય હોવાનાં
તથા વીતેલી જિંદગી પડી હો એમ વીંટલું વળી પડેલ
તૂટેલો હોઝ–પાઈપ જોવાનો
મેઈન ડોર પર કોઈ સિક્યુરીટીનું એક લેબલ પણ હોવાનું
શુભલાભ કંકુના થાપા કે ભલે પધાર્યાને ઠેકાણે
‘રીથ’ જેવું લટકણિયું જોવાનું.
જોવાનું એટલું કે
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતા ટેલિફોન–કૉલ્સ
લોંગ ડીસ્ટન્સના ટૂંકા અને લોકલના લાંબા
અડધી રાતે તે બધા ઈન્ડિયાના
અને કોઈક – ફ્રી ટીવી ઓફર કરનાર ટાઈમ–શૅરીંગના––
ટીવી પર રોજ હતું ‘વ્હીલ ઓફ ફોર્ચ્યુન’
પછી ફરતી’તી લાઈફ રોજ
ડ્રાયરમાં, વૉશરમાં અને ડીશ–વૉશરમાં
ફ્રીજ થકી જેમ હતું ફ્રોઝન ખાવાનું
એમ રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતું બધ્ધું
એક દિવસ આંખોમાં જડબેસલાક ફ્રીઝ થાવાનું..

રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલે કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

મેઈન મેઈન જોવાનાં
ઈન્શ્યોરન્સ કંપનીનાં હોર્ડિંગ્ઝ
મૉરગેજ આપનાર બૅંકનું મકાન
ઈમ્પોર્ટેડ ગાડીના ડીલરની ઝગમગતી સાઈન
અને
વષોથી ઈક્વીટી સ્ટૉક જેના લઈને રાખ્યા છે
એ બ્લ્યુ ચીપનું સ્કાયસ્ક્રેપ બિલ્ડીંગ
ટોટલ ઇક્વીટી, નેટ વર્થ અને વંકાતા રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ
આપણું હતું, એ બધું ખોવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એંગલ––
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલે કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતું ટુ–કાર ગરાજ હોમ
ડિઝાઇનર કિચન
કિચનમાં ઈન્ડિયાથી લાવેલી
સોળ આની શુદ્ધ, એક જાણીતી, માનીતી,
કોરી ને કટ્ટ, સાવ પેટીપેક, બ્રાન્ડ ન્યૂ પત્ની !
આપણોય પોતાનો મારીયો હતો
ને હતા મારીયો બ્રધર્સ

કોઈક કોઈક મારીયોને સિસ્ટર હતી
તો હતી ક્યાંક ક્યાંક મારીયો સિસ્ટર્સ
એક એક મારીયોના પોતાનાં આઈ–પૅડ
સિસ્ટર્સને દેશી વેડિંગ સ્ટાઈલ પરણવાના કોડ,
ઇન્ડિયાની નોસ્ટાલ્જીક વાતોથી ઘડી ઘડી ઉખડી જતાં છતાંય
આપણે તો યુનાઈટેડ સ્ટેઈટ્સને જ ચોંટેલા એમ,
જેમ ફ્રીજ ઉપર ચોંટેલાં મેગ્નેટ્સ !
મેગ્નેટ્સમાં––
‘હેરી પૉટર’થી માંડીને હતાં
તાજમહાલ
એલ્વીસ
બડવાઈઝર
‘મુન્નાભાઈ’
‘હમ આપકે હૈં કૌન?’
નમો અરીહંતાણં
માયસ્પેસ ડૉટ કૉમ
શિકાગો બુલ્સ
તથા
માઈકલ જૉર્ડન

અને તીહુઆના ખાતે પડાવેલો
પરસેવે રેબઝેબ, મેક્સિકન ટોપામાં આપણો જ ફોટો
ફ્રીઝ ઉપર ચોટેલાં મેગ્નેટ્સ હતાં
ને હતી
મેગ્નેટ્સમાં ચોંટેલી ફેમિલી લાઈફ––
ગ્રોસરીનું લિસ્ટ
થોડી પીઝાની કુપન
નેટફ્લીકસનું ડીવીડી મેઈલર
દેશી રીયલ્ટરનો ફોટો ચોંટાડેલ
કોલ્ડવેલ બૅંકરનું નાનું કેલેન્ડર
એક ડેન્ટીસ્ટનું એપોઈન્ટમેન્ટ–કાર્ડ
એક મ્યુઝિકલ પાર્ટીનું
અને એક ક્રેયોનથી દોરેલું, ‘હેપી મધર્સ ડે’ લખેલું
ઑફિસના એક્સટેન્શન
મમ્મીનો કાર–ફોન
એક કોઈક અંકલનો ફોન
એક આન્ટીનો ફોન

તથા
એલાસ્કન ક્રુઝ માટે ટોલ–ફ્રી, ‘વન–એઈટ–હન્ડ્રેડ– કાર્નીવલ –’
મારીયોનું સોકર–સ્કેજ્યુઅલ
એની સિસ્ટરની ‘લક્રોસ’ની ગેઈમ
મૅકડૉનાલ્ડ ‘હેપી–મીલ’ નાઈન્ટીનાઈન સેન્ટ
એક લોકલ છાપાનું કટીંગ

તથા
ટીચરની સહીવાળું સટીફીકેટ ઓફ મેરીટ ઇન મૅથેમૅટિક્સ
આ બધું હતું
ને હતો
‘કે–માર્ટ’ની ડીસ્કાઉન્ટ ઓફરમાં પડાવેલો
૨૧ કૉપીમાંથી દસ બધે ઈન્ડિયામાં મોકલી દીધેલી
ને બાકીની દસ
ક્યાંક ઘર પછી ઘર પછી ઘર મુવ કરવામાં મિસ્પ્લેસ થયેલી
તે છેલ્લો બચેલ એક
યંગ હતાં ત્યારનો જ ફેમિલી ફોટો !

આપણે હતાં
ને હતું
પિક્ચર પરફેક્ટ એક ફેમિલી.

બુદ્ધ નામ ગૌતમ, એક ઘર અને પથરાતા રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ
ભિનીષ્ક્રમણને આદરવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એન્ગલ
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું..

જોવાનું એટલે કે––
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

આપણે હતાં
ને હતું ટુ–કાર ગરાજ હોમ
ઢગલાબંધ રૂમ્સ
એક શ્વાસ લેવાનો રૂમ
એક ઉચ્છવાસ કાઢવાનો રૂમ
એક્સવાયઝેડ રૂમ
‘વ્હાઈટ, બ્લ્યૂ રેડ’ રૂમ, બેડરૂમ
બેડરૂમમાં બાથરૂમ એટેચ્ડ
એક સોફા હતો–
ને હતાં સોફામાં આપણે અટેચ્ડ
પછી આપણને કંઈ કેટકેટલું અટેચ્ડ !
યુએસએ આવ્યા તે વેળાનું
ઈમ્પોર્ટેડ એકાંત
હાઈ–ટૅક અગવડતા
ઓડ જૉબ માટે પણ માઈલો ચાલવું
ને ખૂણામાં બેસીને આંસુનું સારવું
પછી
પહેલો પે–ચેક
અને પહેલું સિકસ–પૅક
સાલ્વેશન આર્મીનું બ્લેઝર
ને પહેલવહેલી ગાડીનું પ્લેઝર..

એ પછી તો–
ટાયરની જેમ કરી
કાર ચેઈન્જ
હાઉસ ચેઈન્જ
ઓઈલ ચેઈન્જ
જોબ ચેઈન્જ
ફોન ચેઈન્જ
ફ્રેન્ડ્ઝ ચેઈન્જ
એટીટ્યુડ
આઉટલુક
ઓપિનિયન
એકસેન્ટ
બધ્ધે બધ્ધું જ..

એક ઈન્ડિયાનું વેકેશન, વીડિયોની મેમ્બરશીપ,
વાઈફ અને ‘વફા’ના પતરાંનાં ડબ્બા સિવાય
લગભગ બધ્ધે બધ્ધું જ ચેઈન્જ કરી કરી
આપણને ખૂબ ખૂબ ડ્રાઈવ કરી
આપણા ઉપર આપણે ચડાવ્યા’તા
હન્ડ્રેડ્ઝ ઓફ થાઉઝન્ડ્ઝ ઓફ માઈલ્સ..

શું છે આ વીકએન્ડ ટુ વીકએન્ડનું જીવવાનું ?
શું છે આ રોજ રોજ મરવાનું ?
શું છે આ ‘લાઈફ’ જેવો અંગ્રેજી શબ્દ ?–
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતા
કોઈ ગ્લાસ બિલ્ડીંગમાં
આપણને દેખાતો
આપણાથી દૂર જતો
આપણો જ રિઅર વ્યૂ મિરર ?
રિઅર વ્યૂ મિરરમાં દેખાતી દુનિયાથી દૂર દૂર ખસવાનું
ઘડી ઘડી સ્હેજ સ્હેજ જોવાનું
જોવાનું એટલે કે–
આપણું હતું જે બધું, એ હવેથી આપણું ન હોવાનું..

શ્વાસોમાં, સ્પર્શમાં, સુગંધોમાં, સ્વાદોમાં,
આંખો, અવાજોમાં, દૃશ્યોમાં, રંગોમાં,
ઘાસમાં, પ્રકાશમાં, પતંગિયાની પાંખોમાં,
ધોધમાર તડકાઓ, ઝીણા વરસાદમાં,
પરોઢિયાનાં ધુમ્મસમાં, વ્હેલી સવારના કલ્લોલમાં
વાણીમાં અને લહેરપાણીમાં
ઓચિંતુ – સિનિયર સિટીઝન ડિસ્કાઉન્ટ ?
થર્ડ લાઈટ પર લેફ્ટ મારો,
ફોર–વે, ફોર્ક, રાઉન્ડ–અબાઉટ, ડેડ એન્ડ !
પાસ ગેસ સ્ટેશન ઓન રાઈટ
છેલ્લો માઈલસ્ટોન
એક વ્હાઈટ ચર્ચ પાસે છે સ્ટોપ સાઈન !
ગયાં વર્ષો – ડિરેકશન આપવામાં
વર્ષો – ડિરેકશન લેવામાં
લેવાના–
અંત જેના જોઈ ના શકાય તેવા હાઈ–વે
અંધારું ઓઢીને ઊભેલા ફ્રી–વે
જોવાના–
જિંદગીમાં લેવાની રહી ગયેલ એક્ઝિટનાં પાટિયાંનાં પતરાં
પણ–
લેવાની અંતે તો –
દૂરથી જ દેખાતા
આપવાને આવકારો મીઠો
અસ્પતાલ જનારાના સ્વાગતમાં ઊભેલા
અંગ્રેજી ‘એચ’વાળા બ્લ્યૂ રંગના બૉર્ડ ઉપર
દોરેલા એરોની દિશામાં વંકાતા રસ્તાની એક્ઝિટ
કોનું છે વાયરીંગ ?
કોણે બનાવી છે આ સ્વીચ ?
સાવ ‘ઓન’ માણસ કેમ એકાએક થઈ જાતા ‘ઓફ’ ?
ખંભા પર માણસ, સ્મશાન અને ઓગળતા રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ
એ પછી આપણે ‘ન’ હોવાનું આટલું ગણિત
અને એ જ એનો એન્ગલ
રિઅર વ્યૂ મિરર, ખુલ્લું આકાશ અને ડામરના રસ્તાનો ટ્રાયેન્ગલ..

વિરહ… – હરીન્દ્ર દવે

તાજ… Photo by Jay Tailor

કૈં કેટલાયે કાળથી
રચવા મથું હું શબ્દનો એક તાજ
ને એવી કો મુમતાજને સ્મરણે
મને જે આ ઘડી લગ ના મળી !
મુમતાજ
– કે જેની ફક્ત છે કલ્પના એ – ના
સ્મરણમાં રોનકી આલય રચું છું અવનવા
એકાંતના પાયા ઉપર.

એને વિરહ તડપી રહું
જેના મિલનનું ભાગ્ય તો ખૂલ્યું નથી !

– હરીન્દ્ર દવે

પતંગનો ઓચ્છવ – રમેશ પારેખ

આજે વાસી ઉત્તરાણના દિવસે એક વાસી પોસ્ટ… ટહુકો પર ૨ વર્ષ પહેલા રજું કરેલું (અને લયસ્તરો પર ૬ વર્ષ પહેલા) રમેશ પારેખનું આ પતંગ ગીત.. પણ સાથે એક તાજી કવિતા એટલે આ નીચેનું ચિત્ર.

દેશથી દૂર રહેતા અમદાવાદીને ૧૪મી જાન્યુઆરીએ યાદ આવતું અમદાવાદ અહિં બખૂબી રજૂ થયું છે! સીદી સૈયદની જાળીમાં જાણે પતંગ નહીં, પણ જાત અટકી ગઇ છે!

10896252_10205560045778645_696266904078674667_o

******

ચાર વર્ષ પહેલા લયસ્તરો પર ધવલભાઇએ આપેલું આ મઝાનું પતંગ ગીત – આજે સીધેસીધું ત્યાંથી અહીં ટહુકો પર..!! એમનો પતંગ આપણે કાપ્યો નથી, તો યે આપણે અહીં લઇ લીધો – એના જેવું!! આપ સૌ ને અમારા તરફથી મકરસંક્રાતિની ખૂબ ખૂબ – પતંગ બોર અને તલના લાડુ ભરી શુભેચ્છાઓ..!!

પતંગનો ઓચ્છવ
એ બીજું કંઈ નથી, પણ
મનુષ્યના ઉમળકાઓનો છે ઘૂઘવતો વૈભવ !

નભની ઊંડીઊંડી ઉદાસીઓને લૂછવા
નભની ભડભડતી એકલતા ભૂંસવા
જુઓ, મનુષ્યો-
ઉંમગના રંગોમાં ઝબકોળી-ઝબકોળી
પ્રીતિની પીંછી ફેરવતા ઉજ્જડ-ઉજ્જડ નભમાં.

ઉજ્જડ નભને નમણું નજરાણું
ઉર્ફે આ પતંગ !

હરેક જણના પતંગ પર
લખિયો છે આ સંદેશો કે
હે નભ ! તું નીચે આવ !
આવ નીચે ને જરાક હળવું થા…
માર નગારે ઘા,
ગમગીનીનો ગોટો વાળી
જલદી કૂદ કછોટો વાળી
ઓચ્છવના આ રંગકુંદમાં ડૂબકી મારી ગા !
આવ, આવ, તું જરાક નીચે આવ ને હળવું થા…

આભ, તને
આ પતંગ રૂપે છે નિમંત્રણ-
નીચે આવી ચાખ ઉમળકો,
ચાખ જુવાની, ચાખ લાગણી
ચાખ પ્રેમ ને ચાખ હૃદયના ભાવ
આભ, તું જરાક નીચે આવ…

– રમેશ પારેખ

કવિની આત્મકથા – વિવેક મનહર ટેલર

Monastery by Vivek
(તારા સુધીનો માર્ગ તો સીધો છે, જાણું છું…    …બૌદ્ધ ધર્મસંસ્થાન, લેહ, જુન-2013     Picture by: Vivek Tailor)

 ****

ગીતામાં કહ્યું છે કે
जातस्य ही ध्रुवो मृत्युः
શંકરાચાર્ય પણ કહી ગયા કે
पुनरपि जननं, पुनरपि मरणं
બધાએ જ મૃત્યુ વિશે વાતો કરી.
બધા જ મૃત્યુ પણ પામ્યા.
પણ હું મૃત્યુમાં માનતો નથી.
હા, ક્યારેક મને પણ સાક્ષાત્કાર થશે જરૂર
પણ ત્યાં સુધી
હું ફક્ત જીવવામાં જ માનું છું.

-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૦-૦૪-૨૦૧૩)

માતૃભાષા – પન્ના નાયક

આજે ૨૧ ફેબ્રુઆરી – આંતરરાષ્ટ્રિય માતૃભાષા દિવસ..!!  (See: wiki) આજના દિવસની શુભેચ્છાઓ સાથે – પન્ના નાયકની આ કવિતા ફરી એકવાર…

**********
આપણને
જે ભાષામાં સપનાં આવે

આપણી માતૃભાષા
મને
હજીય ફિલાડેલ્ફિઆમાં
સપનાં ગુજરાતીમાં આવે છે.
પણ
મારી આસપાસના
કેટલાક ગુજરાતીઓ
ઉમાશંકરની છબિ જોઈને
સતત પૂછ્યા કરે છે :
‘આ કોની છબિ છે ?’
‘આ કોની છબિ છે ?’
અને
મારું સપનું નંદવાઈ જાય છે.
(સપનાંનાં હૈયાંને નંદવામાં વાર શી ?)

– પન્ના નાયક

તું મને ના ચહે – હરીન્દ્ર દવે

તું મને ના ચહે,
ને ચહું હું તને,
પ્યાર ના એ મને આવડે છે.

પ્રેમમાં માત્ર પરિત્યાગનો ભાવ,
તો આપણા પંથ જુદા પડે છે.

હું ના બંધન કોઈ માનનારો કદી,
હું ન ‘ચિરકાળ ચાહીશ’ એવું કહું;
કાલ સૌંદર્ય તારું જશે ઓસરી
ને નહીં હુંય તે આજ જેવો રહું.

કાલ તો ઉગશે કાલ
આ આજને માણવા ચિત્ત તારું ચહે છે ?

આવ, તો, આવ હે !
અધરને આંગણે
હ્રદય ત્યાં વાટ તારી લહે છે.

– હરીન્દ્ર દવે

(આભાર – લયસ્તરો.કોમ)

હું માગું છું – નીતા રામૈયા

નાચગાનથી ધબધબતા
આ શહેરના ધોરી રસ્તા વચ્ચે
ઊભા રહીને
હું માગું છું
મારી જાતનું રખોપું કરી શકે તેવી
એક રાત્રિ અને તેનો નિર્વેદ અંધકાર.

રાત્રિની પંપાળ વિના
અને
અંધકારની ઓથ વિના
મારી જાત
– મને ડર લાગે છે –
ભરભર ભરભર ભૂકો થઇ જશે, કદાચ,
શેરીના કૂતરાની જેમ
ડસડસતા
આ શહેરમાં.

વટકેલ આખલા જેવા
આ છટકેલ શહેરની વચ્ચોવચ્ચ
વીલે મોઢે ઊભા રહીને
હું માગું છું
મારી જાતનું રખોપું કરી શકે તેવી
એક રાત્રિ અને તેનો નિર્વેદ અંધકાર.

-નીતા રામૈયા

મારું એકાંત – લતા હિરાણી

નવેમ્બર ૨૦૧૨માં જ્યારે હિતેન આનંદપરાને મળવાનું થયું – ત્યારે એમણે એક મઝાનું સંકલન ભેટ આપ્યું. ‘અર્વાચીન કવયિત્રીઓના કાવ્યોનો સંપુટ’ – અને ત્યારે વાત થયેલી કે માર્ચમાં International Women’s Day આવે ત્યારે ટહુકો પર કવયિત્રી સ્પેશિયલ કંઇક કરી શકાય.

આમ તો આજે International Women’s Day છે – પણ ટહુકો પર છેલ્લા ૨ દિવસથી Women Special જેવું જ કંઇ છે – પહેલા દક્ષા વ્યાસ, અને પછી કાજલ ઓઝા-વૈદ્ય. તો આજે માણીએ – લતા હિરાણીને..!!

Yosemite National Park 030
મેઘધનુષ આવીને મને પૂછી ગયું… April 2009

મેં મારું એકાંત
બધી દિશાઓમાં વેરી દીધું
અને પછી કણેકણમાં ફૂટ્યા
અવાજ વગરના ટહુકાઓ…

મેઘધનુષ આવીને મને પૂછી ગયું,
આ પહાડ પર ગુંજે છે એ તારાં ગીત ??
મેં કહ્યું ના, આ લોહીના લયમાં ચુપચાપ વહે છે
એ મારાં ગીત

પાંદડીએ હળવેથી મલકી
સાક્ષી પૂરી દીધી……
એણે ફરી પૂછ્યું
આ પર્વત, નદી, ઝરણાં ને વનરાઇ
તારા જ રક્તના લયને તાલ પુરાવે છે ને !!

હું ઉઘડતા મૌનથી ઉભરાઇ ગઇ…
દિશાઓ સાક્ષીભાવે ગુંજી રહી….

મને ખબર છે, હું અનુભવું છું
મારા લખચોરાશી કાળના કઠેડાથી
મારી પર વરસ્યા કરે છે એ સુર
ને મારા એકાંતમાં એ ઓગળ્યા કરે છે

પછી ફેલાય છે સુર્યનું હુંફાળું વ્હાલ
ને ચંદ્રનું સ્મિત…

મારું શાંત સરોવર હિલોળે ચડે છે
અને એક અનુબંધ રચાય છે.

જોડાઇ જઇએ છીએ
હું ને આકાશ, હું ને ધરતી
વચ્ચે ગુંજ્યા કરે છે કોઇ
અનહદનો નાદ થઇ…

– લતા હિરાણી

ગોઠવણ એટલે શું ? – કાજલ ઓઝા-વૈદ્ય

આજે મને પહેલીવાર સમજાયું કે ગોઠવણ એટલે શું ?
રંગરોગાન વગરના સંબંધનો ચહેરો
પહેલીવાર ધોધમાર અજવાળામાં
આંખ સામે ખૂલી ગયો !

તું… જાણે સામે કિનારે,
અને, તારી આસપાસ નાચતી
નિર્વસ્ત્ર હકીકતોની ભૂતાવળ…
… આ કિનારે એકલી-અટૂલી હું.
મારા ખિસ્સામાં, મારી અપેક્ષાઓ
અધિકારોનું ચૂંથાયેલું લિસ્ટ…
કહેલા-ન કહેલા,
માની લીધેલા શબ્દોના, લીરેલીરા !
આંખમાં રેતી ને હોઠ પર ઝાંઝવા,

આપણી વચ્ચેના પુલને
ફૂરચેફૂરચા થઈ ઉડી જતો જોઈ રહ્યા છીએ
આપણે બંને – અસહાય !

– કાજલ ઓઝા-વૈદ્ય

સાગરસખાને – દક્ષા વ્યાસ

સાગરસખાને.....   Ocean Beach, San Francisco Jan 20, 2013
સાગરસખાને….. Ocean Beach, San Francisco Jan 20, 2013

ઊભી છું
તારી સાવ સન્મુખ
પાલતુ રૂપકડા શ્વાનની ઝાલર ઝાલીને
રુમઝુમતો રુમઝુમતો તું
નિકટ આવે ઘડીક
પાછો વળે ઘડીક.

હું નરી નિશ્ચલ.
તારી તરલ લીલા નિહાળું
ક્ષણે ક્ષણે નવતા ધારતા રૂપવૈભવને માણું
તું આવી પહોંચે અચાનક
હણહણતા ધસમસતા
સાત સાત શ્વેત અશ્વોની સવારી પર.

ચહું
રહું નિતાંત અડોલ
તારી એ ન્યારી છટા મંત્રમુગ્ધ કરે મને
ધરાર આમંત્રે મને
અવિચલ ચરણોને હલબલાવી મૂકે એ.

સમયની રેત ત્વરિત વેગે
સર સર સરતી અનુભવું છું.
ઊંડી ઊતરું છું, પણ ઓગળતી નથી.
હાથ બીડીં દઉં છું
અસ્તિત્વને અડોલ રાખવાના વ્યાયામમાં વ્યસ્ત છું.

કિંતુ
મનમોહક કેશવાળીને માથોડું ઉછાળતો
ઘૂગ્ધૂના સિંહનાદથી
આકાશના ઘુમ્મટને ગજાવતો
તું
પ્રબળ ગતિએ છલાંગ મારે છે.
અને…

મારી જાણ બહાર જ
આપાદશીર્ષ વીંટળાઈ વળે છે મને.
સમાવી લે છે અતલ ઊંડાણે

હવે –
હું હું નથી રહેતી
નથી રહેતી ધરતી પરનો જીવ.
બહાર નીકળું
બની મત્સ્યગંધા.

– દક્ષા વ્યાસ