સૂરજના સૌથી નાના
સાતમા ઘોડા જેવી
મારી કવિતા,
કુંતીની જેમ કૃષ્ણને દરેક જનમમાં પામવા,
માગ્યા કરે છે, સતત
વેદના, વ્યથા, દર્દ અને દુઃખનું વરદાન!

સૂરજના સાતમા ઘોડા સાથે છે,
સ્ફૂર્તિ અને તાજગીસભર છ પાણીદાર અશ્વો
છટાથી સૂરજદેવના રથને ગગનમંડળમાં ફેરવે છે એ,
જરાયે થાક્યા વિના!

મારી કવિતાના છ અશ્વો ક્યાં ગયા?

– જયશ્રી વિનુ મર્ચન્ટ

(‘વાત તારી ને મારી છે’ મ્યુઝિક આલબમમાંથી પ્રસ્તુતિ-૬.)

~ કવયિત્રી: પન્ના નાયક
~ સ્વરકાર-સ્વર: હેતલ જાગીરદાર બ્રહ્મભટ્ટ
~ સ્વર: નેહલ રાવલ
~ સંગીત સંકલનઃ અસીમ મહેતા
~ સંગીત નિયોજનઃ આલાપ દેસાઈ
~ નિર્માણ-પ્રસ્તુતિ:
આપણું આંગણું બ્લોગ
~ બ્લોગ સંપર્ક: +91 88500 74946

ક્યાંક હવામાં અમથું અમથું
રમતું તરતું ગીત,
ગીત મેં શોધી કાઢ્યું.
ક્યાંક કિરણનાં ક્યાંક ઝરણનાં
ફૂલ પરણનાં સ્મિત,
ગીત મેં શોધી કાઢ્યું.

વૃક્ષ વૃક્ષનાં મૂળિયે મૂળિયે
ક્યાંક અજાણ્યાં સ્પંદન,
નીરવ રાતે નદી કરે છે
ઝીણું ઝીણું ક્રંદન,
ક્યાંક સ્પંદને ક્યાંક ક્રંદને
ઝરમર ઝરમર ઝરમર ઝરમર
ઝરમરતું સંગીત,
ક્યાંક હવામાં અમથું અમથું
રમતું તરતું ગીત.

ક્યાંક નહોતું ને આવ્યું ક્યાંથી?
જાણે કે એ અદીઠ સંગાથી,
લયમાં રણકે લયમાં ઝણકે
સણકે કોઈની સાવ સનાતન પ્રીત,
ક્યાંક હવામાં અમથું અમથું
રમતું તરતું ગીત.

– પન્ના નાયક