Category Archives: કવિઓ

ઓસરીએ – જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

ચાલ વર્ષો પછી બેસીએ, આજે સાથે ઓસરીએ !
વીતેલાં અબોલાનો ઉત્સવ ઉજવીએ, ઓસરીએ !

માછલી બની દરિયામાં ક્યાં, તરતાં-રમતાં રહેવું છે?
તારી સાથે જળ વિના તરફડવું છે, બેસી ઓસરીએ !

વાવેલાં હરિત વૃક્ષો શું મુળીયાંભેર જ ઊખડી ગયાં !
ખરેલાં પાનનો ખડકલો રહી ગયો હવે ઓસરીએ !

પડુંપડું થતી ઘરની ભીંત કે છતનો શો છે ભરોસો ?
ઘરનો આભાસ તો બાકી રહેશે સદાયે ઓસરીએ !

વન-ઉપવનને શહેરોના અજગર ભલેને ગળી ગયા,
બાકી તોય રહ્યો છે હજુય તુલસી ક્યારો ઓસરીએ !

‘ભગ્ન’ સંબંધોની સીલક છે, વર્ષો જૂના થોડા પત્રો !
વાંચ્યા કરો બેસી હવે, એને, એકાંતની ઓસરીએ !
– જયશ્રી મર્ચન્ટ

હું અને દરિયો – જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

આ તું, આ સ્નિગ્ધ ક્ષણોના પહાડ,
ને આ હું અને દરિયો !
આ નયનનું ગગન, આ કાજળનાં વાદળ,
ને આ હું અને દરિયો !

આ તારી હસ્તરેખા, આ માર ખાલી હાથ
ને આ હું અને દરિયો !
આ તારા હાથોની મહેંદી મારું રંગહીન નસીબ
ને આ હું અને દરિયો !

આ તારા કેશ, આ ચમેલીની સુગંધના તરંગ,
ને આ હું અને દરિયો !
આ તારો સ્પર્શ, આ અધરોની ઘટા સઘન
ને આ હું અને દરિયો !

આ તું, આ રેશમી રાત, સરકતું ગગન;
ને આ હું અને દરિયો !
આ વણથંભી સફર ને જન્મોથી પ્રતિક્ષિત તું-
હું અને દરિયો !
– જયશ્રી મર્ચન્ટ

નીકળી જા – જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

પળની બંધ પલકોને ખોલીને નીકળી જા !
સંભવના કોચલાંને કોરીને નીકળી જા !

ટૂંટિયું વાળીને આકાશ તારા પગમાં હશે !
એકવાર તો ગરદન ઊંચી કરીને, નીકળી જા !

મોસમને તકાજો બાંધ્યો બંધાશે ક્યાં કદી ?
કાદવમાંથી કમળની જેમ ખીલીને નીકળી જા !

હસ્તરેખામાં શોધ્યા ન કર નામ સાથીનું ,
મૂકી હાથ મારા હાથમાં દોડીને નીકળી જા !

– જયશ્રી મર્ચન્ટ

ઉઘાડ ગઝલનો – જયશ્રી મર્ચન્ટ

આલબમ : લીલોછમ ટહુકો
સ્વરાંકન અને સ્વર : નેહલ રાવલ ત્રિવેદી

.

હું બનીને રદીફ કરી લે, ઉઘાડ ગઝલનો !
તું બનીને જો , બસ એકવાર કાફિયા ગઝલનો !

ગુફ્તેગુ આપણી, બની જાય જો પ્રસિદ્ધ ગઝલ ,
તું કહે છે એમાં, ક્યાં કોઈ કશો વાંક ગઝલનો ?

ખુદાની આંગળીએ, વળગીને જાણે ચાલતી રહી…
એક વાર બસ, ઝાલી શું લીધો મેં હાથ ગઝલનો !

આપણી વચ્ચે હવે ક્યાં કોઈ પડદો છે, ખુદા ?
હું તો માત્ર કાયા, ને છે તું તો પ્રાણ ગઝલનો !

– જયશ્રી મર્ચન્ટ

અધવચ્ચે ઉભેલી સ્ત્રીનું ગીત – ઉદયન ઠક્કર

સ્વરકાર: અમર ભટ્ટ
સ્વર : દીપ્તિ દેસાઈ
આલબમ : શબ્દનો સ્વરાભિષેક

.

મને અધવચ્ચે અધવચ્ચે ઊભેલા રહેવાની ટેવ શી પડી ગઈ છે જાણે.
મારા પૈણાજી કેરી હું સોડમાં સૂતી,ને મુઆ તારા ચ્હેરાને કાં ભાળું?
કશું કાંઠાઓ ભાંગીને આવે છે, હું એને રેતીના ઢૂવાથી ખાળું.
જોકે પૈણાનું સરવરિયું મીઠું, પણ વ્હેવાની ટેવ શી પડી ગઈ છે જાણે:
મને અધવચ્ચે અધવચ્ચે ઊભેલા રહેવાની ટેવ શી પડી ગઈ છે જાણે.
હું તો આ રે આંગણનું સાવ પાળેલું પંખી,ને પૈણાનાં દાણ ચણું, મીઠાં,
ને બોલ પાછલે પરભાતે મેં ટહૌકાઓ રીતસર હારબંધ ઊડતા દીઠા!
કેમ પાંખ્યું ફફડે છે ? મેં તો માન્યું કે સ્હેવાની ટેવ શી પડી ગઈ છે જાણે
મને અધવચ્ચે અધવચ્ચે ઊભેલા રહેવાની ટેવ શી પડી ગઈ છે જાણે…
મને અધવચ્ચે અધવચ્ચે
– ઉદયન ઠક્કર

સંભારણાં – માધવ રામાનુજ

કવિ : માધવ રામાનુજ
સ્વરાંકન : અમર ભટ્ટ
સ્વર : વિરાજ – બીજલ
આલબમ : શબ્દનો સ્વરાભિષેક-૪

.

પછી પગલામાં ચીતર્યાં સંભારણાં …
પહેલું અબોલાના ઓરડાનું અજવાળું
વળતાં ચીતર્યાં રે બંધ બારણાં !

ભીંત્યું ચીતરીને એમાં પૂર્યા ઉજાગરાનાં
સોનેરી રૂપેરી રંગ,
પાણિયારું ચીતર્યું ને બેડામાં છલકાવ્યો
ધગધગતો તરસ્યો ઉમંગ!
તોરણમાં લીલછોયા ટહુકાના સૂર અને
હાલરડે આળેખ્યાં પારણાં !

ફળિયામાં આંબાનો ચીતર્યો પડછાયો
ને ચીતર્યું કૂણેરું એક પાન ,
ચીતરતાં ચીતરતાં ચીતર્યાં ઝળઝળિયાં
ત્યાં નજરનું ખરી ગયું ભાન !
કાળજામાં કોરાતી જાય હજી કૂંપળ
ને ઉંબરમાં અમિયલ ઓવારણાં !

– માધવ રામાનુજ

તું સમજે જે દૂર – દલપત પઢિયાર

Composition, Music, arrangement; જન્મેજય વૈદ્ય
Vocals: રિધ્ધિ આચાર્ય

તું સમજે જે દૂર, તે સાવ જ તારી કને,
ફૂલ અને ફોરમને કેવું એક ઉતારે બને !

બની શકે તો સ્થિર ઊભેલા ઝાડ સામું જો,
આખેઆખા લીલાછમ ઉઘાડ સામું જો,
નાભિ જેવું નગર વસાવી, મૃગ ભટકે વનેવને…

કાં નીકળી જા બા’ર સદંતર, કાં ઊતરી જા અંદર,
જળને ઝાંપે ઝૂલે સમંદર, નહીં બેટ નહીં બારું બંદર,
નદી કુંડીમાં ના’વા ઊતરી, દરિયો ઊભે પને…

મળવું એ જ હો મનસૂબો તો નક્શા નાખ ધરામાં,
સૂરજ વાવમાં પાણી ગાળે, ચાંદો રમે ચરામાં,
સરખું ઊતરે સામૈયું તો રજની રેલે દને…

મન ગોઠે ત્યાં મેલ દીવો, બીજી રીતો રહેવા દે,
જળ, પવન અને અજવાળાને એની રીતે વહેવા દે,
ઘડા માંયલી આકુળ વેળા, ગગન થવા થનગને…

-દલપત પઢિયાર

મન મ્હેં ત્હારું જાણ્યું ના – રાજેન્દ્ર શાહ

સ્વરાંકન : અમર ભટ્ટ
સ્વર : ગાર્ગી વોરા
આલબમ : શબ્દનો સ્વરાભિષેક 4

.

મન મ્હેં ત્હારું જાણ્યું ના, જાણ્યું ના :
આંગણે જેને ઇજન દીધું
ઘરમાં એને આણ્યું ના …

વન-પારેવાં કરતાં કેલિ,
માલતી-ફુલે વેલ ઝૂકેલી ,
નેણથી ઝરી નૂરની હેલી,
હોઠ બે ત્હારા ફરક્યા આતુર
તોય મ્હેં ઝીલ્યું ગાણું ના…

ભૂલમાં કેવી ભૂલ કીધેલી,
ઉરની ભણી આંખ મીંચેલી,
મ્હેં જ મને ના ઓળખી વહેલી,
પૂનમ ખીલી પોયણે , સુધા
પાન મ્હેં ત્યારે માણ્યું ના…

– રાજેન્દ્ર શાહ

અબોલા – વિવેક મનહર ટેલર

આજે કવિ મિત્ર વિવેક ટેલરના જન્મદિવસે એને ખૂબ ખૂબ શુભેચ્છાઓ સાથે માણીએ એનું આ એક મઝાનું ગીત. અબોલા જેવા આમ થોડા ગંભીર વિષયમાં પણ કવિ પાટણના પટોળાની વાતો લઇ આવે છે..


(एक अकेला…. …જિયા ભોરોલી નદી, નામેરી, આસામ, નવેમ્બર- ૨૦૧૦)

*

આપણું આ હોવું એ બે પળની વાતો ને વાતોના હોય નહીં ટોળા
પછી શાને લીધા તે અબોલા ?

વહેતા પાણીના પગે ઠોકર વાગીને
એ તો ખીલે બંધાઈ થયું લીલ,
મોઢું વકાસીને બેઠેલા ભીતરના
પડછાયા એમાં તું ઝીલ,
લખો, ભૂંસો ને લખાય એવી રેત પર પથ્થરના કેમ પડ્યા ઓળા ?
સાવ અમીટ લકીર છે અબોલા ?

સન્નાટાની બાણશય્યા પર પોઢીને
સપનાંઓ મૂંગું કરાંજે,
વાતનો ઉજાસ લઈ ઉગે એ સૂરજ
રાતની આંખોમાં કોણ આંજે?
ફાટે ન ફીટે, અબોલા છે તારા કે પાટણના મોંઘા પટોળા ?
આવા આકરા તે હોય શું અબોલા ?

– વિવેક મનહર ટેલર
(૦૬-૦૭-૨૦૧૧)

જ્યાં માટી જેવું મળે – દલપત પઢિયાર

કવિ: દલપત પઢિયાર
સ્વરાંકન, સંગીત અને સ્વર : સૂર
તબલા : ધ્રુવ જોષી
ગિટાર: સાહિલ પરમાર

કોઈ મને મૂકી આવો એવા સ્થળે,
જ્યાં માટી જેવું મળે,
ઊંડા ચીરા હોય ચાસના તોય ખેતરને
લેણું આખર હળે.

નીંઘલતા ખેતરની મઘમઘ ફોર લઇ
કોઈ ઊડે છે,
કોઈ અચાનક ઊંઘમાં આવી
ઘઉંના પૂડા ઝૂડે છે,
કોણ મને ગાંસડી એ બાંધે
કોણ ઉપણે ખણે

કોઈ મને મૂકી આવો એવા સ્થળે,
જ્યાં માટી જેવું મળે

થોડો પણ વરસાદ પડે ને
વગડો આખો ઊઘલે છે
માણસ નામે ગ્રંથ મીઢો છે
ક્યાં કદીએ ઊકલે છે?
‘ઝાડ’ એટલું બોલો ત્યાં તો
લીલું વાદળ ઢળે

કોઈ મને મૂકી આવો એવા સ્થળે,
જ્યાં માટી જેવું મળે

-દલપત પઢિયાર