તમે કાલે નૈં તો પરમદિવસે તો અહીં હશો.
ઘણા દી’થી હૈયે ઘર કરતું એકાન્ત હરશો.
તમારું થાકેલું શિર હ્રદય ધારીશ, પ્રિય, ને
મીંચાયેલાં નેત્રો પર કર પસારીશ હળવે;
વધેલી હૈયાની ધબક સુણી ખોલી દ્ય્ગ તમે
હસી આછું હૈયાસરસી મુજને સદ્ય ધરશો.
તમારી લાવેલી કુમળી કળીની વેણી સમ એ
નિશાએ હૈયાનાં દલ ઊઘડશે, અંતર જશે,
તમારા હોઠેથી સુરભિ, લઇ અર્પીશ સુરખી,
સ્વયં વીંટાઇ હું જઇશ અથરી થૈ કર વિશે.
તમારા આશ્લેષે રજની ક્ષણમાંહે જ વીતશે,
પરંતુ આજે તો ક્ષણ પણ ન વીતે ક્યમ કરી;
તમારાં સ્વપ્નોમાં શયન, સ્મરણે જાગ્રત બનું,
હશો કાલે નૈં તો પરમદિન, આજે ટળવળું.
કયાંથી શોધી લાવો છઓ આ બધા રત્નો. કયા સમુદ્ર્માંથી મંથન કરો છઓ? આફરીન.
સુંદર સૉનેટ રચના…
અદ્ ભત !
very Nice
વધેલી હૈયાની ધબક સુણી ખોલી દ્ય્ગ તમે
હસી આછું હૈયાસરસી મુજને સદ્ય ધરશો.
નારીના હૈયાની વાત હરીન્દ્ર શી રીતે અનુભવતા હશે?
યાદ આસિમની
વિરહમાં તમારા એ કોમળ વદનમાં,
ઘણા રંગ હું કલ્પનાનાં ભરું છું.
ન હોતે જુદાઇ તો કઇ વાત ઉપર,
તમારાથી પણ તમને સુંદર સમજતે!
વારંવાર માણવું ગમે એવું સુંદર સૉનેટ.