Category Archives: પન્ના નાયક

પ્રવાહમાં – પન્ના નાયક 

અહીં 
ચોમેર વરસતી 
ઝાલી ન શકાય 
ઝીલી ન શકાય 
એવી આ સ્નોફ્લેકસ. 

તું યાદ આવે છે. 
Rocking Chair રોક કરતો 
પાઇપ પીતો તું બેઠો હોઈશ. 

અહીંની 
આ સ્નોફ્લેકસ 
તારી બારી બહાર બિછાવેલી 
ઘાસની લીલી જાજમ પર 
ઝાલી શકાય 
ઝીલી શકાય 
વીણી શકાય એવાં 
જૂઈના ફૂલ થઇ ખરે છે, સરે છે. 

ખુરર્શી રોક થતાં અટકે છે. 
પાઇપ બુઝાવી 
જૂઈની સુગંધના પ્રવાહમાં 
તું તરતો મૂકે છે 
પત્રનો દીવો. 

– પન્ના નાયક 

મારી કવિતા – પન્ના નાયક

મારી કવિતા
એમાં મારી શક્તિ છે
એમાં મારી નબળાઈ છે
એમાં મારો મેક-અપ વિનાનો ચહેરો છે
એમાં મારા વિચારોનું સત્ત્વ છે
એમાં આંખોમાંથી વહેલી સચ્ચાઈ છે
એમાં કાચની પારદર્શકતા છે
એમાં મારી લાગણીનો લાવા છે
એમાં જગતભરની સ્ત્રીઓની ધરબાઈ ગયેલી વાચા છે
એમાં દંભીલા સમાજ સામેનો પડકાર છે
એમાં આખાયે આકાશની નીલિમા છે
એમાં વિશ્વનાં સમસ્ત પુષ્પોની સુરભિ છે
એમાં પતંગિયાને નિહાળવાની ક્ષમતા છે
એમાં મૈત્રીનું ગૌરવ છે
એમાં પ્રેમની સાર્થકતા છે
એમાં કોઈ કડવાશ નથી
એમાં કોઈ ગઈ કાલ નથી, કોઈ આવતી કાલ નથી
એમાં કશું મૂકી જવાની ખેવના નથી
એમાં આજની ક્ષણને જીવી જવાની તમન્ના છે.
એમાં પન્ના છે,
ખુલ્લેખુલ્લી ..
ગમે તો સ્વીકારો
નહીં તો…

– પન્ના નાયક

હું તો હમણાં બિડાઈ ગઈ – કવયિત્રી: પન્ના નાયક

મ્યુઝિક આલબમઃ વાત તારી ને મારી છે Audio Song # 5
~ કવયિત્રી: પન્ના નાયક
~ સ્વરકાર: નંદિતા ઠાકોર
~ સ્વર: નેહલ રાવલ
~ સંગીત સંકલનઃ અસીમ મહેતા
~ સંગીત નિયોજનઃ આલાપ દેસાઈ
~ નિર્માણ-પ્રસ્તુતિ:આપણું આંગણું બ્લોગ

હું તો હમણાં બિડાઈ ગઈ રંગરંગ બોલતી,
બિલ્લોરી કાચની બારી
આવન ને જાવનમાં અઢળક છે લોક
પણ ક્યાંયે ના બાંકેબિહારી

ધુમ્મસના કિનખાબી પડદાઓ
કોણે અહીં ઢાળી દીધા?
બારીમાં બોલતા ટહુકાને
કોણે પછી બાળી દીધા?
હું તો મનમાં ને મનમાં મુરઝાઈ ગઈ
ક્યારની શમણાંની વેલને શણગારી

ભલે ઊગ્યોને ચાંદ પણ આ રાત
જોને અહીં ઝૂર્યા કરે
ભયના ભણકારાઓ અંગ ને
અંતરમાં સ્ફૂર્યા કરે
મીરાં થઈ મન મારું ખૂલે
ને પૂછે છે ગોપીનેઃ ક્યાં છે ગિરિધારી?

– પન્ના નાયક

Apple Music Link:
https://apple.co/3RvKlYo

Spotify Link:
https://spoti.fi/3z4fICa

આપણું આંગણું બ્લોગ સંપર્ક: +91 88500 74946

થાય છે – પન્ના નાયક

યુદ્ધમાં
એક બાળકને હણીને
સૈનિક
એને ઊંચકીને જુએ છે –
ધરતી પરથી પાક ઉતાર્યા હોય
એવા ખેડૂતના સંતોષની મુદ્રાથી !
મને થાય છે
કે
આ બાળકે સૈનિક જ થવાનું હોય
તો બહેતર છે
કે
અહીંયા જ એનો અંત આવે !

– પન્ના નાયક

‘પરદેશી પારેવાં’ – વિદેશમાં સ્થાયી થયેલા સર્જકોનું કવિ સંમેલન. તા: જાન્યુઆરી 8, 2022

ટહુકો ફાઉન્ડેશનના સહયોગથી મહારાષ્ટ્ર શાસન સાંસ્કૃતિક વિભાગ અને મહારાષ્ટ્ર રાજ્ય ગુજરાતી સાહિત્ય અકાદમી દ્વારા આયોજિત ‘પરદેશી પારેવાં’ – વિદેશમાં સ્થાયી થયેલા સર્જકોનું કવિ સંમેલન.
તા: જાન્યુઆરી 8, 2022 – રાત્રે 8:30 pm (India) = સવારે 7 am PST/ 10 am EST (USA/Canada)

YouTube Channel: Maha Sahitya – https://www.youtube.com/channel/UCRys_Y2d-z888TKwR9wMJoA

હું વૃક્ષો સાથે વાત કરું છું – પન્ના નાયક

હું વૃક્ષો સાથે વાત કરું છું
લીલેરો સંગાથ કરું છું

કુમળો કુમળો તડકો જાણે
પંખી થઈને બોલે
આકાશ જાણે હોય ઊછરતું.
લીલા રંગને ખોળે

હું તો મારી સાથે જાણે
પહેલી વાર સંવાદ કરું છું.
હું વૃક્ષો સાથે વાત કરું છું.

હું મારામાં વૃક્ષ ઉછેરું
હું મારામાં આભ,
મારી ભીતર મને મળ્યાં છે
મૌનનાં રેશમ-ગાભ,
હું ભીતર ને બહાર ફરું છું.
હું વૃક્ષો સાથે વાત કરું છું.
-પન્ના નાયક

અમને ઓછાં પડે – પન્ના નાયક

સાત જનમનાં ચુંબન ને આઠ જનમનાં આલિંગન
અમને ઓછાં પડે છે સાજન
અમને ઓછાં પડે..

શ્વાસશ્વાસમાં બાહુપાશ
ને રેશમની ભીંસ
ગીત થઈને પ્રગટી ઊઠે
જનમજનમની ચીસ.

બીજ રોપીને કરો સદાય સ્નેહનું અમીમય સિંચન
દંતક્ષત ને નનક્ષતની
અમને લત, પિપાસા
મન ફાવે તે બોલો
અમને વ્હાલી તમારી ભાષા.
હૃદયભરીને હૂંફ આપે છે ઇન્દ્રિયોનાં ઈંધણ.

સાત જનમનાં ચુંબન ને આઠ જનમનાં આલિંગન
અમને ઓછાં પડે છે સાજન
અમને ઓછાં પડે.
-પન્ના નાયક

મારું એકાંત – પન્ના નાયક

Radhanagar beach, Andaman… Photo: Vivek Tailor

મને ગમે છે
મારું એકાંત.

ઘોંઘાટ શમી ગયો હોય છે,
ચિત્ત શાંત થયું હોય છે,
પછી
મારી મારે માટેની શોધ
આરંભાતી હોય છે,

અને
કાવ્યની પ્રથમ પંક્તિ
રૂમઝૂમ કરતી આવતી હોય છે
મારી પાસે,

અને
હરજી હળવે હળવે
મૂકતા હોય છે હાથ
મારે ખભે…

-પન્ના નાયક

ગીત મેં શોધી કાઢ્યું – પન્ના નાયક

ફૂલ પરણનાં સ્મિત….

*****

ક્યાંક હવામાં અમથું અમથું  રમતું તરતું ગીત 
ગીત મેં શોધી કાઢ્યું 
ક્યાંક કિરણનાં ક્યાંક ઝરણનાં ફૂલ પરણનાં સ્મિત, 
ગીત મેં શોધી કાઢ્યું 

વૃક્ષ વૃક્ષનાં મૂળિયે મૂળિયે ક્યાંક અજાણ્યાં સ્પંદન,
નીરવ રાતે નદી કરે છે ઝીણું ઝીણું ક્રંદન 
ક્યાંક સ્પંદને ક્યાંક ક્રંદને 
ઝરમર ઝરમર ઝરમર ઝરમર ઝરમરતું સંગીત 
ક્યાંક હવામાં અમથું અમથું  રમતું તરતું ગીત. 

ક્યાંક નહોતું ને આવ્યું ક્યાંથી? 
જાણે કે એ અદીઠ સંગાથી, 
લયમાં રણકે લયમાં ઝણકે 
સણકે કોઈની સાવ સનાતન પ્રીત, 
ક્યાંક હવામાં અમથું અમથું  રમતું તરતું ગીત. 

-પન્ના નાયક

THE ASTROLOGER’S SPARROW: Poems by Panna Naik

નાની હતી ત્યારે બા સાથે બજારમાં ખરીદી કરવા જતી. એક વાર બાની નજર ચૂકવી રમકડાંની દુકાનમાં ખોવાઈ ગઈ. બા મને બધે શોધી વળ્યાં અને આજુબાજુ પૂછ્યું કે કોઈએ મને જોઈ હતી. તરત ન જડી ત્યારે ફૂટપાથ પર બેઠેલા જોષી અને એના પિંજરાની ભવિષ્ય ભાખતી ચકલી પાસે બાના પગ અટક્યા હતા. આ છે આ પુસ્તકના મુખપૃષ્ઠની કથા. આગળ શું થાય છે એ માટે તો કાવ્ય જ વાંચવું પડશે. કદાચ બીજાં કાવ્યો પણ ગમે તો કહેવાય નહીં.

– પન્ના નાયક

(અમેરિકામાં આ પુસ્તક ખરીદવા અહીં ક્લિક કરો)

About the book

Poetry in the Americas: A Poet’s Voice from India in the United States of America.

In an interview, Panna Naik writes:

“… while my life in the United States seemed to be full of activity, my life within was terribly lonely. When I met and heard Anne Sexton…the sincerity and transparency in her poems did magic to my inner world. She inspired me to write about myself and give a voice to women around me.”

As she interweaves her experiences and the experiences of women around her in India and the USA, Panna Naik uses imagery and symbols from the world of nature that she remembers from India as well as the imagery and symbols from the world of nature, which she encounters in the United States. Panna’s poetic expressions of nature as well as of human experiences from both worlds work extremely well within the intellectual and emotional poetic traditions of both worlds, of India and of the United States of America.

In the classical and still very much alive literary traditions of India that Panna Naik carries to the Americas, the creation as well as the reception and appreciation of the arts is explicitly equated with the cooking, the enjoyment and the life-giving nourishment of perfectly prepared food. It is within this framework of art, of poetry as created, crafted not only for entertainment and education but more importantly as nourishment that Panna Naik offers us her poetry which entertains us, educates us and sustains us.

—Roshni Rustomji-Kerns, Professor Emerita of India Studies and the Hutchins School of Interdisciplinary Studies, Sonoma State University, CA.