પઠન – વિનોદ જોશી
.
ખાંડી ખાંડી તડકો એનો નરમ છાંયડો કીધો,
ઓ જાદુગર! તેં વગડાને સળંગ ચાખી લીધો…
તારી આંખો હજી પીરસે ગળચટ્ટાં પકવાન,
હજી હોઠ પર હડી કાઢતાં તસતસતાં તોફાન;
જરા ઝળૂંબી બધો ઉમળકો તળિયાંઝાટક પીધો…
મને કનડતો કાંટાળો હણહણતો તારો ભેજ,
મખમલિયા ગાલીચા પર પથરાતું ભીનું તેજ;
કમળપાંદડી વચ્ચે મેં ભમરાને ભીડી દીધો…
– વિનોદ જોશી
