પછી એણે લખ્યું
“જિંદગી!” –
ને આ આશ્ચર્ય ચિહ્ન (!)
જાણે કે જિંદગી નો
પર્યાય બની ગયું
પછી એણે લખ્યું
“પ્રેમ” –
ને એની વ્યાખ્યા કરતાં કરતાં
એક આખી જિંદગી નિકળી ગઇ
પછી એણે લખ્યું
“હું અને તું” –
ને આ ‘અને’ જેટલું અંતર
અમારી વચ્ચે
કાયમ રહ્યા કર્યું
પછી એણે લખ્યું
“વિરહ” –
ને
કલમની ટાંકણીને
ટેબલ પર જોરથી દાબીને
તોડી નાખી
કોઇ જજ જેમ
મૃત્યુદંડ લખ્યા પછી કરે ને
એમજ…!!!
– મિલિન્દ ગઢવી ‘ગ.મિ.’
Very nice!
I really enjoyed it.
Keep up the good work.
Jai Mataji.
Wah Gadhvi Saheb Wah…….
“વિરહ”
કોઇ જજ જેમ
મૃત્યુદંડ લખ્યા પછી કરે ને
એમજ…!!!
અદભૂત કલ્પના-સરખામણી
-‘મુકેશ’
સુંદર ઊર્મિપ્રધાન કાવ્ય. ચાર ખંડમાં સરસ વાત કહી દીધી જિંદગીની…
સંદર ભાવાભીવ્યક્તિ
અછાંદસ ગમ્યુ…
પછી એણે લખ્યું
“વિરહ” –
ને
કલમની ટાંકણીને
ટેબલ પર જોરથી દાબીને
તોડી નાખી
અરે! અરે!!
વિરહનીઅનેકો પંક્તીઓ ગુંજી…તેમાંની બે-ત્રણ
વિવેક
વિરહમાં સળગે છે તારા, આ તારો ત્રીજો કિનારો,
તને પરણીને બેઠો છે, કુંવારો ત્રીજો કિનારો.
ઊર્મિ
તારા વિરહનાં રણમાં રોપ્યું’તું મેં મારું એક અશ્રુ-બિંદુ,
ને ઘૂઘવે છે હવે હર ઘડી જોને તારી ઊર્મિનો સાગર!
મિલનમાં તો ઘણીય વાર ભૂલી ગયો તને,
ઘડી એક જુદાઇની તારી યાદ વગર નથી !