સ્વર : દેવયાની ઓઝા ,સ્વાતિ પાઠક
સંગીત : ચિંતન

.

દીઠો ઝાકળિ યે,મારો નાવલિયો ! નાવલિયો રે

ઉંચે તે આભ જેવો ગાજે મેહુલિયો,
નીચે બોલે છે એવો સીમે નાવલિયો;
વીજની આભે એની, સીમમા, આવી એની
છૂટે છે વેગીલી ગલોલ રે !

મોલે મઢેલો એનો, દેહનો ડુંગર શોભે
શોભે ખેતરેની કાયે રે
પંખીડા આવી આવી માથે કિલ્લોલી જાયે
મોરલા બોલ એના ગાયે રે !

પાયની પાસે એના મોલ બનીને ઝૂલું ?
પંખી બનીને શિરે ગઊં રે ?
કેમ કરીને, આજે હૈયું અધીરું પુછે,
જૈને એ દિલમા સમાઉ રે !
– પ્રહલાદ પારેખ