સોળમા વરસે — તુષાર શુક્લ

સોળમા વરસે પ્રેમ થાય કે ના ય થાય, એ બને
પ્રેમ થાય ત્યાં વરસ સોળમું બેઠું લાગે, મને
શું લાગે એવું, તને?

પ્રેમ એટલે ઘડી એકલાં, ઘડી ભીડમાં ભમવુ
પ્રેમ એટલે રૂમાલ સાથે આંગળીઓનું રમવુ
કોઈ ભલે ને હોય ન સામે, એકલાનું મલકાવું
પ્રેમ એટલે વગર કારણે આંખોનું છલકાવું
છાના પગલે આવી મહેકે, અંતરના ઉપવને-

ખુલ્લી આંખો, ખુલ્લું પુસ્તક, પ્રોફેસર પણ સામે
હાજરી પત્રકને ભુલી મન, વહે કોઈ સરનામે
અઘ્યાપકનો એકે અક્ષર પડતો નહીં જ્યાં કાને
લખી ગયૂં કોઈ મનનું ગમતું નામ આ પાને પાને
જોઈ તને જ્યાં હોઠ ખુલ્યાં ને શું કહી દીધું તને?

અલી, કાનમાં કહે ને મને !

6 replies on “સોળમા વરસે — તુષાર શુક્લ”

  1. Kyaa so lame versa Beth teto yauvananaa praveshthi thataa Ferraro bataayo chhe.koi Noda let ke na let pan prakruti khubaj saras kaam kare chhe ane strictly purus Tena bhaagidaara thaayachhe chhe.
    Khubaj sarasa Shabdo rachanaa chhe.

  2. અલી, કાનમાં કહે ને મને !

    લીલા પાનને જોઈ રહેલું તુષાર બિંદુ આમ કેમ ઉડી જાય

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *