આજે વિવેકની એક કવિતા – એના જ બ્લોગ પરથી – એણે જ મુકેલા ફોટા સાથે… In short – Copy & Paste 🙂
(કોરતું ને કોરાતું એકાંત…. …..જુલાઈ, ૨૦૦૮)
*
તારા જવાથી
હું ઉદાસ તો હતો જ.
દુઃખીય ખરો.
અચાનક જ
ઉંમરનો થાક પણ વર્તાવા માંડ્યો.
માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં
આંખ
રાત આખી તારાઓ ગણતી થઈ ગઈ
અને કદી સ્વીચ-ઑફ ન કરી શકાય
એવી ટ્યુબલાઇટ સમી તારી યાદ ત્યાં સળગ્યા કરે છે….
આવામાં
વિરહવ્યાકુળ કવિ
કવિતા ન કરે તે કેમ ચાલે ?
હુંય બઠો એક કાગળ લઈને.
કોરા કાગળમાં થઈને
કેલેંડરના પાનાંના પાનાં
પસાર થઈ ગયા
પણ
તારા નામથી આગળ
કદી વધી જ નહીં મારી કવિતા…!
-વિવેક મનહર ટેલર
(૧૮-૦૮-૨૦૦૮)
wow wat apain in each n every word awesome pls write dia kind of things again n again
આભાર !
અરે વાહ !
સરસ કવિતા !!
I read first time, sooo enjoyed more & more !
જોરદાર
માથા પર સ્થિર થઈ ગયેલા
પ્લાસ્ટર ઑફ પેરિસના આકાશમાં
આંખ
પ્રતિકાત્મક વ્યંજનાથી સધાતું લાઘવ કવિ પ્રતિભાને ઉજાગર કરે છે. સુંદર રચના.
એકલતાની વાત ભીડમા રહીને કવિ જ કરી શકે, ડો. વિવેક્ભઈને અભિનદન અને આપનો આભાર….
સુંદર રચના !
ફરીથી માણી
Ganuj gamyu . Naam thi aagal naa jaishakya, chhatan Kavita lakhi nakhi Vivekbhai.
DearAmitbhai, Jayshreeben,
It is Fentastic Poem written by વિવેક મનહર ટેલર. I likes very much. Poet has shown his feelings and his lamentation for the seperation of his beloved.
We must appreciate hios real Love for his Sweet Heart.
Congratulations to Poet for this poem.
———————————————————–
Jayshreeben, Thank you for sending this Poem in Tahuko. com
From Shrenik R. Dalal
Shrenu….. ( Writer of Book ‘ Kalam Uthave Awaz ‘)
સરસ રચના.