કોઈ આવીને ઊભું છે આંગણામાં,
થાય છે મારું રૂપાંતર બારણામાં.
સ્હેજ પણ એના સગડ ક્યાં સાંપડે છે ?
શ્વાસ પણ ખર્ચાય કેવળ ધારણામાં.
એટલે અંદર અજંપો ઊછરે છે,
કૈંક ખૂટે છે હજી પણ આપણામાં.
એક ક્ષણ બાળી અને ધરબી દીધી છે,
તોય એ ઊગ્યા કરે સંભારણાંમાં.
વય વધે છે, સૂર્ય પણ માથે ચડે છે,
ને બધાં પોઢી રહ્યાં છે પારણામાં.
સાંજ સઘળી ડૂબતી જાયે છતાંયે,
મન હજી પણ વ્યસ્ત છે વિચારણામાં.
– નીતિન વડગામા
વાહ્!સર……
સુંદર મજાની ગઝલ. બધા શેર સ્પર્શી જાય એવા થયા છે.
નીતિનની સરસ ગઝલ
તેમાં આ શેર
વય વધે છે, સૂર્ય પણ માથે ચડે છે,
ને બધાં પોઢી રહ્યાં છે પારણામાં.
વાહ્
દરેક શેર ખૂબ મજાનાં …
કોઈ આવીને ઊભું છે આંગણામાં,
થાય છે મારું રૂપાંતર બારણામાં.
આ રાહ જોવાનું ઘણું કષ્ટદાયક લાગે છે ?
કોઇ બારણું કોઇ ઉંબર તો કોઈનું ડેલીમાં રુપાંતર થઈ જાય છે.. ?!!