એક પાનખરના ઝાડને આવે
આવે છે રોજ સપનાં વસંતના
ક્યારે મારી ડાળીએ ખીલે
ખિલખિલ ફૂલો સુગંધનાં
આજે ભલે ડાળીઓ સુક્કી
પણ કાલ એમાં વહેશે ધબકાર લીલોછમ;
આજ ભલે જાઉં હું ઝૂકી
વિધાતાની સામે : તોયે મને એનો નહીં ગમ.
એક એવી આવશે મોસમ :
કે ગીત મને મળશે કોયલના કંઠના.
માણસ પોતાનાં પોપચાં પંપાળે
એમ વ્હેતી હવા મને પંપાળી રહે
કોની આ માયા છે એ તો હું જાણું નહીં
પણ કોઇ મને કાનમાં વાતો સુંવાળી કહે
બિલોરી કાચ જેવા હૈયામાં એક દિવસ
મઘમઘ થઇ મ્હેકશે સપનાં અનંતના.
– સુરેશ દલાલ
જય શ્રિ બેન્ આ ગેીત નો રાગ મલિ શ કે ??? પ્લીઝ મદ્દ્દ કર્ શોજેી
વસંતના સપનાની મહેક જ જુદી હોય છે, માણનારને જ એની અનુભુતીનો આનદ પ્રાપ્ત થઈ શકે………………………..
પાનખર ને ફુલ અને તેય પાચ્હા સુગન્ધિત્ અભાર
કવિની ભાવનાને દાદ આપવી જ પડે !
આખરે સપનાઁ અનઁતનાઁની ખેવના છે.
ઉત્તમ વિચાર અને ભાવસભર ગેીત.આભાર.
બિલોરિ કાચ જેવા હૈય મા……..મહેકશે સ્વપ્ના અનન્ત ના ….. ખુબ સુન્દર