આજ મુબારક…
કાલ મુબારક…
સૌને મારા વ્હાલ મુબારક…
સૌને મારા સાલ મુબારક…

અને નવા વર્ષની શરુઆત જરા હસીને કરીયે ? સાંભળો ટહુકા પર એક નટખટ ગીત…!!

જેમ જેમ એસ.વી. ના પ્રભાતના પુષ્પોમાં એક પછી એક જુના જુના ગરબા વાંચુ અને સાંભળું છું એમ એમ મને મારા બાળપણના નવરાત્રીના દિવસો વધુ યાદ આવે છે. મારી ઉંમર ત્યારે 10-12 વર્ષની.. અમારી કોલોનીમાં ખાસ તો ટેનિસ માટેનું એક મેદાન હતું, જેને અમે કાળા મેદાન તરીકે ઓળખતા. દર વર્ષે નવરાત્રી ત્યાં જ થતી. માતાજીનો ફોટો, માટલી, એ ખુરશી જેના પર ફોટો મુકાતો.. બધું વર્ષો સુધી એ નુ એ જ. સાંજે લગભગ 8.00 વાગ્યા ની આજુ બાજુ ગરબા ગાવાનું ચાલું થાય.

માઇક ગોઠવાતુ ખરું, અને કોઇ કોઇ માઇક પાસે ઉભા રહીને ગવડાવતા. તો વળી કોઇ માસી ગરબે ઘુમતા જાય અને ગવડાવતા જાય. મોટે ભાગે 2-3 જણા ગવડાવે અને બાકીના ઝીલે. ‘ચપટી ભરી ચોખા ને ઘી નો તે દીવડો.. ‘, ‘પંખીડા તુ ઉડી જાજે પાવાગઢ રે’, ‘આરાસુરમાં અંબા કરે રે કિલ્લોલ’ એવા તો ઘણા ગરબા ગવાતા. અને ત્યારે ખરેખર ગરબાના શબ્દો અને તાળી સંભળાતા. 2 તાળી, કે 3 તાળી… બધા સરખુ રમે.

અને અમુક વાતે તો વણલખ્યા નિયમો બની ગયા હતા. સંગીતનો સાથ મળે એ માટે કાયમ જશુકાકા ઢોલ વગાડતા. મને યાદ છે, કોઇ કોઇ વાર મારો ભાઇ, ‘અલ્પેશભાઇ’ પણ એમને સાથ આપતો. ત્યારે તો ભાઇ નાનો.. પણ એને પહેલેથી સંગીતમાં રૂચી, એટલે કદાચ વગર શિખવાડ્યે થોડુ થોડુ તાલ આપતા એને આવડી ગયું હતું. અને પટેલકાકા ના ગરબા વગર તો એક પણ દિવસ ના જાય. આમ તો કોલોનીમાં ઘણા બધા કાકા એવા હતા કે જેમની અટક પટેલ હોય, પણ અમારા માટે પટેલકાકા એટલે અમિતા અને બ્રિજેશના પપ્પા.

પટેલકાકા ગવડાવતા હોય એટલે બીજા કોઇને એમની પાસેથી માઇક લેવાની ઇચ્છાના થાય, એટલી સરસ રીતે એક પછી એક ગરબા એ ગવડાવતા. અને ઘણી વાર એ નવા નવા ગરબા પણ લઇ આવતા.. ‘મારી મહિસાગરની આરે ઢોલ વાગે સે..’ કે ‘નદી કિનારે નાળિયેરી રે..’ એવા ઘણા ગરબા એમણે શિખવાડેલા એમ કહું તો ચાલે.

હું, સપના, સોનલ, ડિંપુ, નિધી, મિરલ.. બધા સરખી ઉંમરના.. અને ગરબામાં અમારા સિનિયર એટલે દેવલ – સેજલ, મેધના, અંજુબેન, વૈશાલી.. જો કે એ બધા પણ ત્યારે તો 10-12 ધોરણમાં જતી છોકરીઓ જ.. પણ અમારા કરતા બધા મોટા, એટલે અમને ગરબા માટે થોડી ટિપ્સ મળી રહેતી.

પહેલા આરતી અને પછી આખી રાત ગરબા. એવું તો મેં અતુલ છોડ્યા પછી જ જોયું. અતુલની એ સુવિધા કોલોનીના વર્ષોના નિયમ પ્રમાણે તો આરતી છેલ્લે જ થતી. મોટે ભાગે બધા કાકાઓને સવારે 8.00 વાગે ઓફિસ પહોંચવાનું, અને છોકરાની પણ સ્કુલ ચાલે, એટલે મોડી રાત સુઘી ગરબા નો’તા થતા. 8.00 વાગે ચાલુ થાય, અને મોટેભાગે 10.00 – 10.30 સુઘીમા તો પુરા. પછી આરતી થાય, પ્રસાદ વહેંચાય, અને 11.00 સુઘીમાં તો બધા ઘર ભેગા.

પરંતું શનિવારે એમા છૂટ લઇ લે’તા. (રવિવારનો એટલો ફાયદો ઉઠાવાતો. ) રવિવારે ગરબા અને આરતી પૂરા થયા પછી દાંડિયાનો પ્રોગ્રામ થતો.. મઝા આવતી.. ઘણા છોકરાઓ અને કાકાઓ જે બાકીના દિવસો પ્રેક્ષકોમાં જ હોય, એ પણ દાંડિયા રમવા આવે.. મને હજુ પણ યાદ છે, મોટાભાગે તો કાયમ એક જ સંગીતથી અમારા દાંડિયા શરૂ થતા.. ‘સુહાના સફર ઔર યે મૌસમ હંસી.. ‘

મને ભાઇની એક વાત યાદ આવે છે. નવરાત્રી પછી આવતી દિવાળીની તૈયારી બજારમાં દેખાતી તો હોય છે જ, એટલે મારા ભાઇને પિસ્તોલમા નાખવાનો રોલ આરામથી મળી રહેતો.. દાડિયા રમતી વખતે ભાઇ પોતાના દાંડિયા પર એક તરફ એ રોલ લગાવી દેતો. પછી જેને થોડુ ડરાવવું હોય, કે જેની સાથે જરા મસ્તી કરવી હોય, એ જ્યારે સામે આવે ત્યારે દાંડિયું થોડુ ફેરવી લે… એટલે 4-5 વાર માંથી એક વાર તો ફટાકડો ફૂટે.. એવી નિર્દોષ મસ્તી કરવાની મઝા આવતી…

હવે આજ કલ જે રીતે નવરાત્રી બધે થાય છે, ખાસ કરીને શહેરોમાં, તો જ્યાં મોટા પાયે બધું થતું હોય ત્યાં તો નવરાત્રી છતાં તાળી સાંભળવા ના મળે, અને ગરબા થાય પણ 5-6 કે 10-12 જણા ના નાના નાના કુંડાળા બને.. ‘માનો ગરબો રે..’ કે પછી ‘માડી તારા મંદિરીયામાં…’ થી ચાલુ થતી ગરબાની રમઝટમાં ‘પરી હું મૈં’ અને ‘રંગીલા રે’ પણ આવી જાય…

હું પોતે એવી નવરાત્રીઓમાં ગઇ છું, અને રાતે 3-4 વાગા સુઘી એક પણ તાળી વગર દોઢિયા કરીને રમી પણ છું. પણ છતાં પણ, મને અમારી સુવિધા કોલોની જેવી મઝા કોઇ દિવસ નથી આવી. કદાચ બાળપણની બધી યાદો સાથે આવું જ થતુ હશે.

Welcome to Jayshree Bhakta’s Morpichchha.

હું જયશ્રી હીરાભાઇ ભક્ત. મારા ‘મોરપિચ્છ’ પર આપનું સ્વાગત કરું છું. ફક્ત શોખને લીધે શરુ કરેલો આ બ્લોગ હવે મારા માટે વ્યસન બની ગયો છે. મોટે ભાગે તો કવિતા, ગીત, ગઝલ મુકુ છું, પણ એ સિવાયની વાતો પણ ઘણી વાર કરી લઉં છું.

બ્લોગ વિષે તમારા અભિપ્રાય અને સુચનો આપતા રહેશો તો મને ઘણો આનંદ થશે.

આ સાથે મારા ‘ટહુકા’ ની પણ મુલાકાત લેશો. કોશિશ કરું છું કે બે અલગ અલગ બ્લોગને બદલે એક જ બ્લોગના બે હિસ્સા તરીકે મોરપિચ્છ અને ટહુકો રજુ થાય.

આજે શ્રીકૃષ્ણ દવે નો જન્મદિવસ.

બે દિવસ પહેલા જ હું નવા ઘરમાં આવી. તો મને થયુ, મોરપિચ્છને પણ નવા ઘરે લઇ જઉં. અને આજનો દિવસ તો આમ પણ ઘણો ખાસ છે.

આશા છે કે મોરપિચ્છનું નવું રૂપ તમને ગમશે.

 

જ્યારે અમેરિકાના સ્ટુડંટ વિઝા લીધા, ત્યારે જરા ખબર ન હતી, કે અમેરિકા કેવું હશે? અને હું ત્યા એકલી કેવી રીતે રહીશ? આમ તો ઘણા વિદ્યાર્થીઓ આવે જ છે, એટલે હું કોઇ મોટું તીર નો’તી મારી રહી.. પરંતુ ઘરથી, માતા-પિતાથી આટલે દૂર પહેલી વાર આવી.. એટલે બીક પણ હતી જ મનમાં.

પરંતુ કહેવત છે ને, હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા. ( તારક મહેતાના એક લેખ “ફીફ્ટી ફીફ્ટી”માં એમણે લખ્યું’તું : હિંમતે નારી તો મદદે માતાજી..:)) મેં સાંભળ્યું હતુ, કે અમેરિકામાં કોઇ કોઇનું સગું નહીં. મારા સદનસીબે સગાઓ અને મિત્રોનો ઘણો સહકાર મળ્યો. અને જોત જોતામાં તો ભણતર પૂરું પણ થઇ જવાનું.

એક દિવસ કોલેજના સ્ટુડંટ લોંજમાં “સેન ફ્રાન્સિસ્કો એઇડ્સ મેરેથોન ટ્રેનિંગ પ્રોગ્રામ“નું ફરફરયું મળ્યું. આમ તો એ પહેલા મેરેથોનના પોસ્ટર ટ્રેનમાં અને બસમાં જોયા હતા, પણ એ દિવસે વધારે વિગતે માહિતી મળી. એમાં લખ્યું હતું, કે તમે જિંદગીમાં ક્યારેય ન દોડયા હોય, તો પણ અમે તમને 6 મહિનામાં તાલિમ આપીને મેરેથોન દોડવા સક્ષમ બનાવીશું.

મને થયું, ચલો, કોશિશ કરી જોઇએ. ફોન કર્યો તો ખબર પડી કે એ તો charity માટે છે. $ 100 ભરીને રજીસ્ટર કરો, અને પછી $ 1700 નો ઓછામાં ઓછો ફાળો ઉઘરાવો “એઇડ્સ ફાઉંડેશન” માટે, ત્યારે આ તાલિમ મળે. જો ફાળો ભેગોના થાય, તો ક્યાં તો તાલિમ છોડવી પડે, અથવા તમારા ખિસ્સામાંથી ખૂટતી રકમ ભરવી.

સાચું કહું તો, એક નવો અનુભવ મળશે, એમ કરીને જ આ ચાલું કર્યું. મને થયું, જો 1700 ભેગા ના થાય, તો છોડી દઇશ.. પરંતુ 2 મહિના સુઘી દર શનિવારે સવારે તાલિમ માટે ગઇ, પછી તો જાણે એની આદત પડી ગઇ. લગભગ દર શનિવારે જીવનની અત્યાર સુઘીની સૌથી લાંબી દોડ દોડતી.. સાથે સાથે એક નવો જુસ્સો, કંઇ કરી બતાવવાનો.. એક જવાબદારીનો અહેસાસ.. રજીસ્ટ્રેશનની સાથે સાથે એક committment આપ્યું હતું, કે દુનિયાના લાખો એઇડ્સ પિડિત લોકો માટે મારાથી બનતું કંઇક કરીશ.

મેરેથોન માટેનો સમય નજીક આવી રહ્યો છે. ગણતરીના દિવસો બાકી છે. આ શનિવારે તાલિમનો છેલ્લો દિવસ હતો. અમારા બંને તાલિમ શિક્ષકો ભાવવિભોર થઇ ગયા હતા, અમને છેલ્લીવાર સલાહ આપતા આપતા..

30 જુલાઇ ના રવિવારે સવારે 5.30 થી તો મેરેથોન ચાલુ..
મેરેથોન વિષે વધારે જાણવું હોય તો અહીં ક્લિક કરો.

અને હા.. થોડા દિવસ પહેલા આપણે સેન ફ્રાન્સિસ્કોની મુલાકાત લીઘેલી, યાદ છે ??

જો હેલિકોપ્ટરમાં બેઠા બેઠા આ શહેર કેવું દેખાય, એ જોવું હોય તો અહીં ક્લિક કરો.

( આ વિડિઓ મેરેથોન course નો છે )

આજે આ બધી વાતો અહીં કેમ કરું છું ? કારણ કે મને તમારી શુભેચ્છાની જરૂર છે.

એક નાનકડા અકસ્માતને લીધે હું વચ્ચે 1 મહિનો સુધી તાલિમમાં ન જઇ શકી. 26 માઇલનો “celebration training run” પણ હું ચુકી ગઇ.. તે છતાં મને વિશ્વાસ છે કે હું આ મેરેથોન પૂરી કરીશ.

વડીલોના આશિર્વાદ, અને મિત્રોની શુભેચ્છાઓની આશા રાખું છું.

Date : May 19,2007.

વડીલોના આશિર્વાદ અને મિત્રોની શુભેચ્છાઓ મને ફળી… અને હું એ મેરેથોન સફળતાપૂર્વક પૂરી કરી શકી. સૌનો ખૂબ ખૂબ આભાર… ( ઘણું મોડુ યાદ આવ્યું કે મારે અહીં એ વાત કરવાની બાકી છે. 🙂 )

આભાર.
જયશ્રી ભક્ત.

જ્યારે અમેરિકાના સ્ટુડંટ વિઝા લેવા મુંબઇ જવાનુ હતુ, તો એક મહિના પહેલાથી દરરોજ એની તૈયારી… ‘કોન્સ્યુલેટ ઓફિસર’ કોઇ પણ સવાલ પૂછી શકે. બધાને પૂછાતો એક પ્રશ્ન, ‘કઇ યુનિવર્સિટિમાં જાવ છો?’ એનો જવાબતો હતો.. “ગોલ્ડન ગેટ યુનિવર્સિટિ”. પરંતુ એ પૂછે, કે તને ખબર છે કે ‘ગોલ્ડન ગેટ’ શું છે? તો એ મને ત્યારે ખબર નો’તી. યુનિવર્સિટિના પ્રોસ્પેક્ટસમાં વાંચ્યું કે સેન ફ્રાન્સિસ્કોમાં કોઇ વિશ્વવિખ્યાત ગોલ્ડન ગેટ બ્રિજ આવેલો છે. બસ, એ યાદ રાખી લીધું.

સેન ફ્રાન્સિસ્કોમાં રહેવાની અને ભણવાની ખરેખર મઝા આવી. એનું સૌથી મોટુ કારણ એ કે સેન ફ્રાન્સિસ્કોમાં દુનિયાના દરેક ખૂણેથી આવેલા લોકો જોવા મળે. રસ્તા પર ભીડ અને ટ્રાફિક જોઇને કંઇક અંશે મુંબઇ યાદ આવે. અઠવાડિયામાં બે દિવસ ‘ફાર્મર્સ માર્કેટ’ ભરાય, જે વાપીના શાક માર્કેટની યાદ અપાવે. અને મારા જેવાને સૌથી મોટો ફાયદો થાય અહીંની બસ – ટ્રેન નો. ( San Francisco is rated TOP among other cities of USA, in terms of public transportation. ) દોઢ વર્ષમાં મને કોઇ દિવસ Car ની જરૂર નથી પડી. મેં સાંભળ્યું છે કે અમેરિકાના મોટાભાગના શહેરોમાં ગાડી વગર તમે handicape થઇ જાઓ. પરંતુ ‘Bay Area'(San Francisco and other cities nearby, which are around the Bay, so its called Bay Area )માં કશે પણ જવુ હોય, આસાનીથી બસ, ટ્રેન મળી રહે છે.

આમ તો સેન ફ્રાન્સિસ્કો બીજી ઘણી બાબતો માટે જગવિખ્યાત છે. તો ચલો, આજે મારા સેન ફ્રાન્સિસ્કોની એક ઝલક બતાવું.

Golden Gate Bridge

The Golden Gate Bridge, completed after more than four years of construction at a cost of $35 million, is a visitor attraction recognized around the world. The GGB opened to vehicular traffic on May 28, 1937 at twelve o’clock noon, ahead of schedule and under budget, when President Franklin D. Roosevelt pressed a telegraph key in the White House announcing the event. The Golden Gate Bridge’s 4,200 foot long main suspension span was a world record that stood for 27 years. The bridge’s two towers rise 746 feet making them 191 feet taller than the Washington Monument. The five lane bridge crosses Golden Gate Strait which is about 400 feet, or 130 meters, deep.
The American Society of Civil Engineers named the Golden Gate Bridge one of the “Seven Wonders of the Modern World”

Alcatraz Island (‘The Rock’ fame )


Alcatraz Island history includes serving as a military fortification in the 1850’s, an incarceration facility for Spanish-American War prisoners, and a federal maximum-security prison from 1934 to 1963.
Alcatraz Island was seized and occupied by a group of American Indians from 1969 to 1971 in a successful protest against the Bureau of Indian Affairs. The Occupation of Alcatraz Island served as a catalyst for change; a starting point for major events, protests, occupations and legislation that has effected the lives of American Indians ever since.

The Cable Car


The driving force behind the San Francisco cable car system came from a man who witnessed a horrible accident on a typically damp summer day in 1869. Andrew Smith Hallidie saw the toll slippery grades could extract when a horse- drawn streetcar slid backwards under its heavy load. The steep slope with wet cobblestones and a heavily weighted vehicle combined to drag five horses to their deaths. Although such a sight would stun anyone, Hallidie and his partners had the know-how to do something about the problem.
1873 Sept. 1 – Clay Street line starts public service at an estimated cost to build of $85,150
1906 April 18 – San Francisco’s Great Earthquake damages the cable cars, allowing United Railroads (URR) to convert much of the city to streetcar service

Today, Cable Car is the major tourist attraction of San Francisco

Fisherman’s Wharf



San Francisco’s most popular destination. Known for its historic waterfront, delicious seafood, spectacular sights and unique shopping, Fisherman’s Wharf offers a wide array of things to do for everyone.

The Transamerica Pyramid

The Transamerica Pyramid is both a distinctive structure revered by San Franciscans and a landmark of international recognition.

The Transamerica Pyramid is located in the heart of the Montgomery Financial District in San Francisco, California. It is a part of Transamerica Center (a complex that includes Two Transamerica Center and Transamerica Redwood Park) and encompasses nearly one city block.

Lombard Street

Lombard Street is San Francisco and America’s crookedest street. What does this mean? The steep, hilly street was created with sharp curves to switchback down the one-way hill past beautiful Victorian mansions. The street is paved with bricks and is an amazing site to see as demonstrated by the photos.

The San Francisco-Oakland Bay Bridge

The San Francisco-Oakland Bay Bridge known locally as the Bay Bridge) is a toll bridge which spans the San Francisco Bay and links the Californian cities of Oakland and San Francisco in the United States. The bridge consists of two major segments connecting a central island, Yerba Buena Island, with each shore. The western segment terminating in San Francisco consists of two suspension bridges end-to-end with a central anchorage. The eastern span terminating in Oakland consists of a truss causeway, five medium-span truss bridges and a double-tower cantilever span, scheduled to be replaced by an entirely new structure now under construction. The original bridges were designed by Ralph Modjeski. The Bay Bridge opened for traffic on November 12, 1936, six months before San Francisco’s other famous bridge, the Golden Gate.

Ferry Building

Opening in 1898 on the site of the 1875 wooden Ferry House, the Ferry Building became the transportation focal point for anyone arriving by train from the East, as well as from all the East Bay and Marin residents who worked in the city. From the Gold Rush until the 1930s, arrival by ferryboat became the only way travelers and commuters—except those coming from the Peninsula—could reach the city.

The Ferry Building redevelopment represents approximately 65,000 square feet of first floor Marketplace space, and an additional 175,000 square feet of premium second and third floor office space. The Marketplace, organized along the central Nave, provides a distinctive space for bringing together the greater Bay Area’s agricultural wealth and renowned specialty food purveyors under one roof. The exterior and main public hall have been restored to their original grandeur for use by ferry passengers and the public at large.

The Palace of Fine Arts

On land originally belonging to the Presidio, the Palace of Fine Arts was built in 1915 for the Panama-Pacific International Exposition. Today the site, which belongs to the City of San Francisco, features a classical Roman rotunda with curved colonnades in an idyllic park setting. Visitors may picnic, stroll by the lake, or visit the Exploratorium’s hands-on science exhibits in the adjacent museum.

The Muir Woods – Redwoods Forest

Chine Town

Ocean Beach

At last, but not the least…
ઊંચી નીચી હૈ ડગરિયા…..

ગુજરાતી ભાષાના નવ-સર્જકોને પ્રોત્સાહિત કરવા તથા માર્ગદર્શન આપવાના હેતુથી “ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ”, અમદાવાદ દ્વારા “સંવાદ” કાર્યક્રમ બુધવાર, 5 જુલાઈના રોજ યોજાયો હતો. ગુજરાતી ભાષાના પ્રતિષ્ઠિત સર્જકોની હાજરીમાં યોજાયેલા આ કાર્યક્રમમાં નવોદિત સર્જકોએ ઉત્સાહપૂર્વક ભાગ લીધો અને વિદ્વાનોએ તલસ્પર્શી માર્ગદર્શન આપ્યું.

વધુ વાંચો…. મધુસંચય પર

ચિત્રલેખા વાંચીને રીડગુજરાતી.કોમ વિષે જાણ્યું. અને ત્યાંથી તો ગુજરાતી બ્લોગજગતનો ખજાનો જ મળ્યો. ફોર એસ વી, લયસ્તરો, શબ્દો છે શ્વાસ મારાં, અને ઘણું ઘણું.

આજે રીડગુજરાતીને એક વર્ષ પુરુ થયું અને બીજા વર્ષમાં મંગલ પ્રવેશ.
શ્રી મૃગેશભાઇએ આમ તો આજે સાઇટને ખાસ બનાવી છે, અને પોતાના શબ્દોમાં ઘણી સરસ માહિતી આપી છે.. રીડગુજરાતી વિષે એમના શબ્દોમાં કંઇ સાંભળવું હોય, તો ઓસ્ટ્રેલિયાના એસ.બી.એસ. રેડિયોએ લિધેલી શ્રી મૃગેશભાઇની મુલાકાત અહીં પ્રસ્તુત છે.