હું ગઝલ લખતાં થયેલી છેકછાક;
પણ ગઝલિયતના યે ચમકારા કશાક!
હિંગળોકી છે અનિદ્રા રાતભર;
લ્યો, મળસકું ઊગ્યું છે રાતુંચટાક!
પ્રેમ પહોંચ્યો, પણ ન ઠેકાણે કદી;
ગેરવલ્લે જાય છે મારી જ ડાક!
ઘૂઘવે છે રણમાં પણ દરિયો હવે;
આ ચઢ્યો છે ઝાંઝવાને શાનો છાક?
મૃત્યુની ક્ષણ, ખાતરી આપું તને;
વીત્યાં વર્ષો, વીતશે થોડા કલાક.
હાથતાળી દઈ રહ્યો છું ક્યારનો;
મૃત્યુની કરવી ગમે થોડી મજાક.
– ભગવતીકુમાર શર્મા
