હું તને આપું છું એકાન્ત –
હાસ્યની ભીડ વચ્ચે એકાદ અટૂલું આંસુ,
શબ્દના કોલાહલ વચ્ચે એકાદ બિન્દુ મૌન,
જો તારે સંભરી રાખવું હોય તો
આ રહ્યું મારું એકાન્ત –
વિરહ જેવું વિશાળ
અન્ધકાર જેવું નીરન્ધ્ર
તારી ઉપેક્ષા જેવું ઊંડું
જેનો સાક્ષી નહીં સૂરજ,
નહીં ચાંદો;
એવું નર્યું એકાન્તનું ય એકાન્ત.
ના, ભડકીશ નહીં.
નથી સ્પર્શી એને મારી છાયા,
નથી એમાં સંગોપ્યું મેં મારું શૂન્ય,
જેટલું મારું એ એકાન્ત
તેટલું જ બે વૃક્ષોનું
તેટલું જ સમુદ્રનું
ને ઈશ્વરનું
આ એકાન્ત,
આપણા પ્રણયતણી નથી એ રમણભૂમિ,
વિરહની નથી એ વિહારભૂમિ,
નર્યું ભર્યું ભર્યું એકાન્ત,
હું તને આપું છું એકાન્ત.
– સુરેશ જોષી
એપ્રિલ: 1963
વાહ
સરસ મજાનું કાવ્ય
કવિનું આ એકાન્ત કેટલું સભર સમૃદ્ધ છે!
જીવનસૌંદર્યથી મોહિત કરતી વિશુદ્ધ કવિતા
હું તને આપું છું એકાંત….
ખૂબ સરસ રચના..ધન્યવાદ