આંખોમાં આખો અષાઢ લઈ છોકરી
મળવા આવી’તી એને આજ
વીસ વીસ વરસોનો વેઠયો દુકાળ
તે ના છોકરા એ કીઘી નારાજ
હવે ખાશે પીશે ને કરશે રાજ-
ઘેરાતી છોકરી જ્યાં મનગમનતું વરસી
ને વરસી તે વરસી ઘોઘમાર
રોકી શકાય નહીં કોઈથી એ છોકરીને
કીઘે ન થોભે લગાર
નેણ અને વેણ તણા વ્હેણમાં તણાય
એવા તટને ના કહીએ તારાજ-
છોકરાની છાતી પર લીલુંછમ ઘાસ
એની ગામ લોકો કરી રહ્યા વાતો
વીસ વીસ વરસે એ આંખોને માંડ મળી
સપનાંઓ વાવવાની રાતો
દિવસે એની પાંપણ પણ પળે છે બંધ
એમાં વાવ્યુ ઉછેરવાને કાજ
– તુષાર શુક્લ
