સ્વર : સ્વતિ પાઠક
સંગીત સંચાલન – ચિંતન પંડ્યા
સ્વર – સ્વાતિ પાઠક

સાગરની ચાદર ઓઢીને સુરજ જ્યારે પોઢી જાય.
ભટુરીયાંશા તારલીયા લૈ ચન્દા આભે રમવા જાય.
ખીલેઃએ જુઇ ત્યારે.
તેને ગમતું અંધારે.

માનવ આ દુનીયાને છૉડી સવપ્નો ને સંસારે જાય,
સમીર કેરી લહેરે જ્યારે ફુલો ધીમા ઝોલાં ખાય.
જુઇ જતી રમવા ત્યારે
એને ગમતું અંધારે

પવન તણાં સંગાથે રમતી કોઇ વેળ સંતાકુકડી,
સંતાતી એ ને આવીને લે પળમાં પકડી;
ઘડીક તેની સાથે જાય,
મળતાં લાગ ફરી સંતાય.

તારા જો આભે હસતા તો ધરણી પર મલકાય;
શાને હસતા?એવી તે શી બન્ને વચ્ચે વાતો થાય?
પ્રભાત સાથે શું નવ વ્હાલ?
ઘેર જતી રે કાં શરમાળ?

– પ્રહલાદ પારેખ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`