ફૂલડાંની ફોરમને કેમ રે ઝલાય ?
એ તો વાયરાની આંખે ઊડી જાય રે !
વીજળીનું તેજ થીર કેમ કરી થાય ?
એ તો આભા કેરા હૈયે વેરાય રે !
નાનેરાં નવણ દૈને ડૂબકી તગાય,
ઊંડા સમદર શેણેથી મપાય રે ?
નીરના પિયાસી તરસ્યા કંઠ કેરી લાય
તોયે ઝાંઝવાનાં નીર ના બુઝાય રે !
ઊંચી મ્હોલાતો, મંદિર, માળિયા ઝરૂખડે,
ચાકળા ને ચંદરવા બંધાય રે !
આભ કેરા ટોડલે તોરણો ટિંગાડવાના
મનસૂબા કેમ પૂરા થાય રે !
અણજાણી લિપિ, ભાષા, કિતાબો પઢાય,
ગૂઢા ભાગ્યને શી વિધે વંચાય રે ?
દર ને દાગીનો ઝીણું રેણ દૈ સંધાય,
તૂટ્યા આયખાને શેણેથી તુણાય રે ?
( પ્રેમશંકર ભટ્ટ. જન્મ : 30-8-1914, અવસાન : 30-7-1976 )
Poet immagination is fantastic.It touches heart.
દર ને દાગીનો ઝીણું રેણ રે સંધાય:
તૂટ્યા આયખાને શેણેથી તુણાય રે !વાહ કવિ !
“ઘોડો ભાંગ્યો ઠેકતાં,મન ભાંગ્યું કવેણ:
મોતી ભાંગ્યું વીંધતાં,નહીં સાંધો નહીં રેણ !”
રૂને તુણાય …તૂટ્યા આયખાને નહીં.
બધું જ અશક્યવત ?જ.બહેનનો આભાર !
સરસ રચના
વીજળીનું તેજ થીર કેમ કરી થાય ?
એ તો આભા કેરા હૈયે વેરાય રે !
આમાઅં આભ હોય તો ઠીક .
સુંદર રચના…. ભાવજગતનું ઝીણું કોતરકામ…સ-રસ!