આછી જાગી સવાર,
નિંદરની મધુ કુંજ થકી ને સ્વપ્નલોકની પાર. – આછી
પારિજાતના શરણે ન્હાઈ
કોમલ એની કાય,
વ્યોમ આયને જેની છાઈ
રંગ રંગની ઝાંય;
ઑઢ્યો પાલવ સાગરજલનો છલછલ નીલનિતાર – આછી
લહર લહર સમીરણની વાતી
કેશ ગૂંથતી જાણે,
અંબોડામાં શું મદમાતી
અભ્ર-ફૂલને આણે;
કે જેનો ઊડતાં પંખીન કલરવ માંહી બહાર – આછી
ભુવનભુવનનાં ઉજ્જવળ રવિની
બિન્દી અહો લગાવી,
દિશા દિશાના મુખરિત કવિની
વાણી રહી વધાવી;
રંગમન્દિર જાવા જાણે સજી રહી સિંગાર – આછી
– પ્રિયકાંત મણિયાર
ખુબ તાજગીભર્યું સુંદર કાવ્ય ! કલ્પના ની પીંછીને શબ્દ-રંગોમા બોળીને એક સુકોમળ, લલિત પ્રભાતનું શબ્દચિત્ર આ કાવ્ય દ્વારા શ્રી મણિયારે ઊભું કર્યું છે !
અતિ સુન્દર રચના
ખરેખર સુંદર રચના