તમે
મરચી ઉગાડો કે શેરડી
ઘર બનાવો
કતલખાનું ચણાવો
કે કબર બાંધો
તો ય
આ જમીન
કાંઈ કે’તા કાંઈ
એક અક્ષરેય બોલશે નહીં
બસ
જોયા કરે છે બધું
ચુપચાપ
હું એટલો સ્થિતપ્રજ્ઞ
હજીય બની શક્યો નથી
ને તો ય
કેટલી લીલપભરી આંખે
જોઈ રહી છે મને
અ-તૂલ મમત્વથી !
– મનસુખ લશ્કરી
ધરતીની સહનશીલતાની ચરમશીંમાનું દર્શન અને વાત્સલ્યતાનો અભિષેક.
અતિસુંદર.
આભાર.
સરસ કવ્યરચના.
કાવ્યરચના બહુ જ સુન્દર લાગી.આભાર્.
સરસ કાવ્ય………..
Beautiful. …
વાહ બહુ સુંદર રચના
ખૂબ સુંદર કાવ્ય!!
સુધીર પટેલ.