હોવાપણાનો ભાર હવે ઉપડે નહીં – અનિલ જોશી

(ઊડતું ઝીણું પતંગિયું… California Academy of Sciences, San Francisco)

* * * * *

આશ્ચર્ય એ જ વાતનું મનમાં રહ્યા કરે,
ખાલીપણાનું ભાન કોઈને નડે નહીં.

વનમાં, ભૂલીને ભાન, રઝળતા પ્રવાસને,
ઊડતાં ઝીણાં પતંગિયા નજરે ચડે નહીં.

દૃશ્યોની પાર જાઉં છું ક્યારેક ટહેલવા,
આંખો મીંચાઈ જાય પછી ઊઘડે નહીં.

એના જીવનમાં હોય નહીં કોઇ તાજગી,
રસ્તામાં ચાલતાં જે પડે-આખડે નહીં.

મારી લથડતી ચાલના કારણમાં એટલું,
હોવાપણાનો ભાર હવે ઉપડે નહીં.

રસ્તામાં કોઈ ફૂલ શા માણસ મળ્યા હશે,
નહીંતર ‘અનિલ’ આટલો મોડો પડે નહીં.

– અનિલ જોશી

5 replies on “હોવાપણાનો ભાર હવે ઉપડે નહીં – અનિલ જોશી”

  1. મારી લથડતી ચાલના કારણમાં એટલું,
    હોવાપણાનો ભાર હવે ઉપડે નહીં.

    રસ્તામાં કોઈ ફૂલ શા માણસ મળ્યા હશે,
    નહીંતર ‘અનિલ’ આટલો મોડો પડે નહીં.

    બહુજ સરસ ગઝલ.

  2. સરસ ગઝલ….!

    વનમાં, ભૂલીને ભાન, રઝળતા પ્રવાસને,
    ઊડતાં ઝીણાં પતંગિયા નજરે ચડે નહીં. v.nice !!

  3. રસ્તામાં કોઈ ફૂલ શા માણસ મળ્યા હશે,
    નહીંતર ‘અનિલ’ આટલો મોડો પડે નહીં.

    વાહ્!!!!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *