કોઇ ઇચ્છાનું મને વળગણ ન હો,
એ જ ઇચ્છા છે, હવે એ પણ ન હો.
કોઇનામાં પણ મને શ્રધ્ધા નથી,
કોઇની શ્રધ્ધાનું હું કારણ ન હો.
ઝાંઝવાં હરણાં થઇ દોડી ગયાં,
ને હરણને દોડવાને રણ ન હો.
આંધળો વાયુ થઇ ભટક્યા કરું,
જો ફૂલોને એની અકળામણ ન હો.
આપમેળે બંધ દરવાજા થશે.
મોત માટે કોઇ પણ કારણ ન હો.
૧,૨,૫ અશઆર ખરેખર ખૂબ જ સ-રસ છે. જાણે ‘આખરી પ્રયાણ’ની તૈયારી… પણ સાચી વાત છે, જેટલી સરળ વાત એટલી જ અઘરી પણ…!
આપમેળે બંધ દરવાજા થશે.
મોત માટે કોઇ પણ કારણ ન હો.
સરસ
કોઇ ઇચ્છાનું મને વળગણ ન હો,
એ જ ઇચ્છા છે, હવે એ પણ ન હો.
– આ એક જ વાત… કેવી સચોટ અને કેવી અઘરી?!!!
સુંદર ગઝલ!
સુધીર પટેલ.