હોઠ હસે તો ફાગુન
ગોરી ! આંખ ઝરે તો સાવન,
મોસમ મારી તું જ,
કાળની મિથ્યા આવનજાવન.
તવ દર્શનની પાર સજન, બે લોચન મારાં અંધ,
અવર વાણીને કાજ શ્રવણનાં દ્વાર કર્યાં મેં બંધ;
એક જ તવ અણસારે
મારા વિશ્વ તણું સંચાલન.
અણું જેવડું અંતર ને તવ મબલખ આ અનુરાગ.
એક હતું વેરાન હવે ત્યાં ખીલ્યો વસંતી બાગ;
તવ શ્વાસોનો સ્પર્શ
હ્રદય પર મલયહાર મનભાવન.
કોઇને મન એ ભરમ, કોઇ મરમીના મનનું મિત,
બે અક્ષર પણ ભર્યાભર્યા, પ્રિય, માણી એવી પ્રીત;
પલ પલ પામી રહી
પરમ કો મુદા મહીં અવગાહન.
(મુદા એટલે અવધિ, સમય મર્યાદા ; અવગાહન એટલે એમાં રસતરબોળ થઈ જવું )
હોઠ હસે તો ફાગુન
જયશ્રીબેન જયશ્રી કૃષ્ણ
આ ગીત દીલીપ ધોળકીયાના અવાઝમાં સાંભળ્યું છે તમે ફરી સંભળાવી શકશો
‘હોઠ હસે તો ફાગુન’ પંક્તિ વર્ષો પહેલાં જ્યારે પ્રથમવાર વાંચી હતી ત્યારે અનાયાસ જ કંઠસ્થ થઈ ગઈ હતી. કદાચ એ જ સાચી કાવ્ય-શક્તિ છે!
One of the most known creation of Harindra Dave. Very popular lines in Gujarati poetry. Your Blog is very elegant. And so is the selection. … Harish Dave
બે અક્ષર પ્રીત ના ?હોઠ હસે જ !
સુંદર કાવ્ય છે. અભિનંદન.