મકાનો, માણસો જોયાં, નગર ક્યાં છે ?
બધું હાજર છતાંયે એક ઘર ક્યાં છે ?
પહેરો હોય છે જ્યાં વૃક્ષની ફરતે,
ખૂલીને જીવવાની પણ કદર ક્યાં છે ?
નથી પાદર, નથી ગોચર, નથી વગડો,
ભર્યા અચરજ સમી નભની અસર ક્યાં છે ?
નથી મળતી નિખાલસ જિંદગી ક્યાંયે,
ભરોસો કેળવે એવી નજર ક્યાં છે ?
ઉઠાવી બોજ ચાલ્યો જાય છે એમ જ,
હશે ક્યાં માનવી જીવનસભર, ક્યાં છે ?
નથી એ બોલતો કે બોલવા દેતો,
સરસ સંવાદની એને ખબર ક્યાં છે ?
– મનહર મોદી
અંધારે અટવાતો,પડતો ને ઉભો થતો;
અજવાળાંની એને આદત ક્યાં છે ?
હૈયા વગર ચલતા આ પગરવ ને સાભલો
હાથ પગ નિ મેદનિ મા માણસ ક્યાં છે!
ભીડ વચ્ચે પણ લાગે એકલતા એને
મૌન ને પણ હોય સંવાદ, એને ખબર ક્યાં છે!