ઓગળે છે – રઇશ મનીઆર May 4, 2012 અચાનક લગાતાર, બસ, ઓગળે છે સઘન રાતનું, આ તમસ ઓગળે છે કરે કો’ ટકોરો સ્મરણના બરફ પર ને વચ્ચે રહેલાં વરસ ઓગળે છે – રઇશ મનીઆર Share on FacebookTweetFollow us
જીવન માં “ગતિ” કાયમ છે,કોઈ પણ રૂપમાં… …..સમય અને તેની સાથે શાશ્વત અતિ સુક્ષ્મ મંથર ગતિ જીવનના આ બે અમીટ તત્વો…આ દ્વન્દ્વતા જ જીવનના મૂળમાં છે ને? પણ ” કઈન્ક ” કરવું =પુરુષાર્થ..ટકોરો મારવાનો પણ અતિ જરુરી! -લા’ કાન્ત / ૬-૫-૧૨ Reply
સરસ રચના, રઈશભાઈને અભિનદન…………
જીવન માં “ગતિ” કાયમ છે,કોઈ પણ રૂપમાં… …..સમય અને તેની સાથે શાશ્વત અતિ સુક્ષ્મ મંથર ગતિ જીવનના આ બે અમીટ તત્વો…આ દ્વન્દ્વતા જ જીવનના મૂળમાં છે ને? પણ ” કઈન્ક ”
કરવું =પુરુષાર્થ..ટકોરો મારવાનો પણ અતિ જરુરી!
-લા’ કાન્ત / ૬-૫-૧૨
કરે કો’ ટકોરો સ્મરણના બરફ પર
ને વચ્ચે રહેલાં વરસ ઓગળે છે.
અર્થ સભર લાઘવ, બહુ સરસ
ટુંકુ ને ટચુકડું ને તોય ટચી ગયું..!!
સરસ સ્મરણ ના બરફ પર મજા આવિ
બહુજ સરસ્ રચના
સરસ.
સ્મરણ ના બરફ પર વરસ ઓગળવાની વાત,સરસ.
રઇસભાઇ મણીયારને મીઠી યાદો !
મનવઁત પટેલ ..
ક્યા બાત હૈ રઈશ સાહબ્