સાવ રે ઘેલી !
અડધી અડધી થાય જોતા મુને,
તોય તારા બે હોઠ રહે નિત આવતા ઓલ્યા સ્મિતને ઠેલી !
આપણે તો પ્રિય, સાચુ પૂછો તો, મારગે મળ્યાં એટલો નાતો !
( તેથી જ કે પેલો સાગર ઘેલો હોઠે અડી અડી જાય રેલાતો ? )
તોય જાણું તારા નેણ દ્વારે વાટ જોતી કંઇ કેટલી વાતો
આવી આવી ઊભે નિત છુપાઇ પાંપણે કેરી ભીંત એઢેલી… સાવ રે ઘેલી
સાવ સૂકા એ મારગે આપણ આજ લગી વાયો વાયરો સૂનો
કોણ જાણે ક્યમ એય છકેલો વાય હવે ચારે કોરથી ભીનો !
એટલું યે પણ હોય ઓછું તે અંગે અંગે મૂઓ ચોળતો હીનો !
(ને) રંગબેરંગી સમણાં ઓલ્યાં રાત આખી જાય ફાગને ખેલી ! … સાવ રે ઘેલી
નજરુંના તારા ફૂલનો ઊભી વાટમાં રંગ-પરાગ વેરાતો
કો’ક કહે અલ્યા મારગે તારે વૈશાખનો વંટોળ ઘેરાતો
ધૂળ ઊડે ઊંચે આભ ઘેરીને જેઠ તપે પછી વગડે તાતો
એની તે હોય વિસાત મને શી? તું જ મળી યાં પાવસ હેલી… સાવ રે ઘેલી
… સાવ રે ઘેલી
પ્રિયજનને સમ્બોધન ગમ્યુ…
આપણે તો પ્રિય, સાચુ પૂછો તો, મારગે મળ્યાં એટલો નાતો !
( તેથી જ કે પેલો સાગર ઘેલો હોઠે અડી અડી જાય રેલાતો ? )
મારગે મળવાનો નાતો, મનને સમજાવવાનો અઘરો મારગ….
ગીત ગમ્યુ…
જયશ્રીબેન,
સાવ રે ઘેલી – અનિરુધ્ધ બ્રહ્મભટ્ટ આજના ટહુકામાં બે વર્ષ પહેલાનું આ ગીત વાંચ્યુ. ગમ્યું.
“આપણે તો પ્રિય, સાચુ પૂછો તો, મારગે મળ્યાં એટલો નાતો !” મનને મનાવાની મઘુર માવજત.
ચન્દ્રકાંત લોઢવિયા.