મૃગજળ – રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’

ગમ્યું એ બધું મૃગજળ થઈને ચાલ્યું આઘે,
શેષ હતું એ વાદળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

આંખો લખતી રહી રાતભર કહેવું’તું જે,
સૂરજ ઊગતાં ઝાકળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

સાવ અચાનક કયા વળાંકે ? ખબર પડી આ,
આયુષ આખું પળપળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

અઢળક તારાઓ મ્હારામાં ઝબકી ઊઠ્યા,
કોણ દિવસભર ઝળહળ થઈને ચાલ્યું આઘે ?

કેટકેટલું મથે ? દેહ પાછળ ને પાછળ,
મન હંમેશાં આગળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

પથ્થરનો અવતાર મળ્યો આ જન્મે મિસ્કીન,
શું ય હશે જે ખળખળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

7 replies on “મૃગજળ – રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’”

  1. આભાર રાજેશજી,
    પરન્તુ જીવન ની વ્યાખ્યા જ આવી થઈ ગઈ છે.Don’t you think so.?

  2. Very nice! I like all shers in the whole ghazal, but this is the one I like the most.
    ગમ્યું એ બધું મૃગજળ થઈને ચાલ્યું આઘે,
    શેષ હતું એ વાદળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

  3. મૃગજળ-વાદળ વાળો અને ઝાકળવાળા શેર સુંદર છે… પણ મને જે શેર સવિશેષ સ્પર્શી ગયો તે આ-

    કેટકેટલું મથે ? દેહ પાછળ ને પાછળ,
    મન હંમેશાં આગળ થઈને ચાલ્યું આઘે.

    -સરળ શબ્દોમાં મોટી વાત…

Leave a Reply to Sangita Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *