કવિ શ્રી વિપિન પરીખ હવે આપણી વચ્ચે નથી રહ્યા..!! એમને આપણા સર્વ તરફથી શ્રધ્ધાંજલી સાથે માણીએ એમનું આ ખૂબ જ જાણીતું કાવ્ય..! મને યાદ છે… ઘણા વર્ષો પહેલા ચિત્રલેખામાં આ કાવ્ય વાંચ્યું હતું – અને ત્યારથી જ હ્રદય પર અંકિત થઇ ગયેલું..! કાવ્યનું શિર્ષક તો હમણાં હમણાં બીજા બ્લોગ પર વાંચ્યું ત્યારે જાણ્યું.. મને તો હંમેશા આ કાવ્ય – મને મારી બા ગમે છે – એ શબ્દોથી જ યાદ રહ્યું છે..!
મને મારી ભાષા ગમે છે
કારણ બાને હું બા કહી શકું છું.
‘મમ્મી’ બોલતાં તો હું શીખ્યો છેક પાંચમા ધોરણમાં.
તે દિવસે ખૂબ રોફથી વાઘ માર્યો હોય એમ
મેં ‘મમ્મી’ કહીને બૂમ પાડેલી.
બા ત્યારે સહેજ હસેલી –
કારણ બા એક સાદો પોસ્ટકાર્ડ પણ માંડ માંડ લખી શકતી.
બા બેંકમાં સર્વિસ કરવા ક્યારેય ગઈ નહોતી અને
રાત્રે ‘લાયન્સ’ પાર્ટીમાં ગઈ હોય એવું યાદ પણ નથી.
બા નવી નવી ‘ડિશ’ શીખવા ”માં ગઈ નહોતી
છતાં ઈંગ્લિશ નામ ખડક્યા વગર એ થાળીમાં જે મૂકતી
તે બધું જ અમૃત બની જતું.
મને મારી ભાષા ગમે છે,
કારણ મને મારી બા ગમે છે.
-વિપિન પરીખ
