Category Archives: કવિઓ

એક એક આગિયાનો દીવડો લઈ હાથમાં – ધીરુબહેન પટેલ

આદ્યશક્તિની સ્તુતિની પરંપરાને સહેજ જુદી રીતે આગળ વધારતો, સ્ત્રી શક્તિના વિવિધ સ્વરૂપને ઉજવતો , ધીરુબહેન પટેલની કલમે રવિના સંગીતમાં રચાયેલો નોખો અનોખો ગરબો.

કવિ- ધીરુબહેન પટેલ
સ્વરકાર- રવિ

સ્વરાંગી વૃંદનાં કલાકારો : વિજલ પટેલ, ખેવના દેસાઈ, સુષ્મા ભગત, એકતા દેસાઈ, રીની ભગત, કિર્તીદા રાંભિયા, કામિની શાહ, વિરાલી દેસાઈ, મેધા ઝવેરી, દત્તા દેસાઈ
તોરલ શાહ, પારુલ પુરોહિત, નયના પંડ્યા, દક્ષા દેસાઈ, જીગૃક્ષા દવે, ઉર્વી મહેતા,

નિવેદન – ખેવના દેસાઈ
સંગીત સંચાલન અને હાર્મોનિયમ સંગત – વિજલ પટેલ
તબલા – રક્ષાનંદ પાંચાલ
વિડિયોગ્રાફી – સ્વરાંગી પટેલ, રાહી પટેલ, ધ્વન ભગત

એક એક આગિયાનો દીવડો લઈ હાથમાં
વનદેવી આજે ગરબે રમે,
વૃક્ષ સંગ વેલી ઝૂલે પ્રેમ ઘેલી
વનદેવી આજે ગરબે રમે
એક એક આગિયાનો દીવડો લઈ હાથમાં
વનદેવી આજે ગરબે રમે…..

એક એક મોતીડાનો દીવડો લઈ હાથમાં
સાગર પરી આજે ગરબે રમે,
ઘેરાં ઘૂઘવે તરંગ સંગ ડોલે એનું અંગ
સાગર પરી આજે ગરબે રમે,
એક એક મોતીડાનો દીવડો લઈ હાથમાં
સાગર પરી આજે ગરબે રમે…

એક એક તારલાનો દીવડો લઈ હાથમાં
અંબર કન્યા આજે ગરબે રમે,
સ્વર્ગની ગંગાને તીર, ઉડે આછા એના ચીર
અંબર કન્યા આજે ગરબે રમે,
એક એક તારલાનો દીવડો લઈ હાથમાં
અંબર કન્યા આજે ગરબે રમે…

એક એક કોડિયાનો દીવડો લઈ હાથમાં
ગૃહલક્ષ્મી આજે ગરબે રમે,
જોવા માને પ્રસન્ન કરતી લળીને નમન,
ગૃહલક્ષ્મી આજે ગરબે રમે,
એક એક કોડિયાનો દીવડો લઈ હાથમાં
ગૃહલક્ષ્મી આજે ગરબે રમે…
– ધીરુબહેન પટેલ

આકાશી ઓરસિયે ચંદાનું ચંદન – અવિનાશ વ્યાસ

ભક્તિ મુક્તિદાત્રી શૈલપુત્રીના આગમન સાથે આજે શારદીય નવરાત્રિનો પ્રથમ દિવસ. દૂર સુદૂરથી માતાના રથ ઘમકાર સંભળાય છે, સૂરજની લાલીમા રકતિમ થઈ છે એમાં કંકુ ભળ્યું છે. ચોમેર ચંદનની સુગંધ ફેલાઈ છે ત્યારે માના આગમનના એંધાણ વધાવતો આજનો ગરબો.

કવિ- અવિનાશ વ્યાસ
સ્વરકાર- ગૌરાંગ વ્યાસ

સ્વરાંગી વૃંદનાં કલાકારો : વિજલ પટેલ, ખેવના દેસાઈ, સુષ્મા ભગત, એકતા દેસાઈ, રીની ભગત, કિર્તીદા રાંભિયા, કામિની શાહ, વિરાલી દેસાઈ, મેધા ઝવેરી, દત્તા દેસાઈ
તોરલ શાહ, પારુલ પુરોહિત, નયના પંડ્યા, દક્ષા દેસાઈ, જીગૃક્ષા દવે, ઉર્વી મહેતા,

નિવેદન – ખેવના દેસાઈ
સંગીત સંચાલન અને હાર્મોનિયમ સંગત – વિજલ પટેલ
તબલા – રક્ષાનંદ પાંચાલ
વિડિયોગ્રાફી – સ્વરાંગી પટેલ, રાહી પટેલ, ધ્વન ભગત

આકાશી ઓરસિયે ચંદાનું ચંદન
ધરતી પાવન થઈ,
મા… આવતી હશે કે આવી ગઈ….
શેરીએ સાજ સજ્યા ઢોલીડાનાં ઢોલ બજ્યા
ગોરી ગરબે ઘુમે થૈ થૈ થૈ…
મા… આવતી હશે કે આવી ગઈ….

રંગે રંગાઈ ગઈ રંગોળી ચોકમાં,
આનંદ આનંદ છાયો ચૌદે લોકમાં,
કંઠે કંઠે કોયલ ટહુકી ગઈ…
મા… આવતી હશે કે આવી ગઈ….

માના રથની ધૂળ ઉડે ગગનથી ઘેરી,
આપોઆપ આકાશેથી કંકુ જાણે વેરી,
કરે પાવન ધરાને રહી રહી….
મા… આવતી હશે કે આવી ગઈ…..
– અવિનાશ વ્યાસ

તારી ખુદાઇ દૂર નથી – નાઝિર દેખૈયા

હું હાથને મારા ફેલાવું, તો તારી ખુદાઇ દૂર નથી,
હું માંગુ ને તું આપી દે, એ વાત મને મંજૂર નથી.

શા હાલ થયા છે પ્રેમીના, કહેવાની કશીય જરૂર નથી,
આ હાલ તમારા કહી દેશે, કાં સેંથીમાં સિંદુર નથી?

આ આંખ ઉધાડી હોય છતાં, પામે જ નહીં દર્શન તારા,
એ હોય ન હોય બરાબર છે, બેનૂર છે એમાં નૂર નથી.

જે દિલમાં દયાને સ્થાન નથી, ત્યાં વાત ન કર દિલ ખોલીને,
એ પાણી વિનાના સાગરની, ‘નાઝીર’ને કશી ય જરૂર નથી.

– નાઝિર દેખૈયા

ગઝલ લખતાં થયેલી છેકછાક – ભગવતીકુમાર શર્મા

હું ગઝલ લખતાં થયેલી છેકછાક;
પણ ગઝલિયતના યે ચમકારા કશાક!

હિંગળોકી છે અનિદ્રા રાતભર;
લ્યો, મળસકું ઊગ્યું છે રાતુંચટાક!

પ્રેમ પહોંચ્યો, પણ ન ઠેકાણે કદી;
ગેરવલ્લે જાય છે મારી જ ડાક!

ઘૂઘવે છે રણમાં પણ દરિયો હવે;
આ ચઢ્યો છે ઝાંઝવાને શાનો છાક?

મૃત્યુની ક્ષણ, ખાતરી આપું તને;
વીત્યાં વર્ષો, વીતશે થોડા કલાક.

હાથતાળી દઈ રહ્યો છું ક્યારનો;
મૃત્યુની કરવી ગમે થોડી મજાક.

– ભગવતીકુમાર શર્મા

કોઈના મનમાં હવે કાયમી નથી રહેવું – ભાવિન ગોપાણી

સુગંધ માત્રથી શ્વાસો ભરી નથી રહેવું
દુ:ખોને અવગણી સ્હેજે સુખી નથી રહેવું

અનિચ્છનીય બનાવોય છે બગીચામાં
પતંગિયા કે ગુલાબો ગણી નથી રહેવું

મને ન ત્યાગ સમંદર મને પરત લઈજા
ત્યજીને પ્રાણ કિનારે પડી નથી રહેવું

નકામો હક કે અધિકાર ના જતાવે ક્યાંક!
કોઈના મનમાં હવે કાયમી નથી રહેવું

ઉપાય છે જ છે એકલતા દૂર કરવાનો
પરંતુ ભીતરે કોઈ વતી નથી રહેવું

થયું કઠિન છે મંડપ ઉતારવાનું કામ
હવે પ્રસંગમાં છેલ્લે સુધી નથી રહેવું

તમારા ધ્યેયને ઢાંકે છે હાજરી મારી
તમારા માર્ગમાં ધુમ્મસ બની નથી રહેવું

– ભાવિન ગોપાણી

ત્યાગમાં પણ ગુનાહ લાગે છે – મરીઝ

આ મોહબ્બતની રાહ લાગે છે,
ત્યાગમાં પણ ગુનાહ લાગે છે.

પ્રેમપંથે શિખામણો છે ગલત,
એજ સાચી સલાહ લાગે છે.

એમ લાગે છે સૌ જુએછે તને,
સૌમાં મારી નિગાહ લાગે છે.

આંખ તારી ઉપર ઠરી ના શકી,
દિલમાં ભરપૂર ચાહ લાગે છે.

તેથી અપનાવી મેં ફકીરીને,
તું ફકત બાદશાહ લાગે છે.

આશરો સાચો છે બીજો શાયદ,
સૌ અધૂરી પનાહ લાગે છે.

કેમ કાંઠો નઝર પડેછે ‘મરીઝ’?
કાંઈક ઊલટો પ્રવાહ લાગે છે.

– મરીઝ

છેકીને એક નામ, રડી લેવું જોઈએ – ભાવિન ગોપાણી

કિસ્સો થયો તમામ, રડી લેવું જોઈએ
ખંખેરી દોડધામ, રડી લેવું જોઈએ

ક્યારેક એવુ લાગે કે પામી ગયો શિખર,
બહુ યોગ્ય છે મુકામ, રડી લેવું જોઈએ

રાણીની ઝંખના ફરી રાજા તરફ વળી,
તારે હવે ગુલામ, રડી લેવું જોઈએ

વાંચીને એક નામ, દુ:ખી રોજ શું થવું?
છેકીને એક નામ, રડી લેવું જોઈએ.

આનાથી સારો છે જ નહી કોઈ આશરો,
જો હાથમાં છે જામ, રડી લેવું જોઈએ

પાગલને હસતો જોઉં તો કાયમ વિચારું છું
આને કરી પ્રણામ, રડી લેવું જોઈંએ

પ્હેલાં ઈનામના તમે હકદાર હો ભલે,
પ્હેલું મળે ઈનામ! રડી લેવું જોઈએ

કાલે સવારે યુદ્ધ છે આ વાતને ભૂલી,
ઊંઘી જો જાય ગામ, રડી લેવું જોઈએ
– ભાવિન ગોપાણી.

દર્દ સમજાશે નહીં કોશિશ ન કર – રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’

કોઈ ડોકાશે નહીં કોશિશ ન કર,
દર્દ સમજાશે નહીં કોશિશ ન કર.

આંખમાં-દિલમાં-હથેળી પર લખ્યું,
કંઈ જ વંચાશે નહીં કોશિશ ન કર.

છે કણેકણમાં ભલે ગ્રંથો કહે,
ક્યાંય દેખાશે નહીં કોશિશ ન કર.

દોસ્ત! સઘળું અહીંયા વોટરપ્રૂફ છે,
કોઈ ભીંજાશે નહીં કોશિશ ન કર.

હા ભલે મતભેદ હંમેશા થતાં,
મન અલગ થાશે નહીં કોશિશ ન કર.

છોડ તું બમણી ગતિની ઘેલછા,
બમણું જીવાશે નહીં કોશિશ ન કર.

જાતમાં મિસ્કીન ડૂબી જા હવે,
પાર પ્હોંચાશે નહીં કોશિશ ન કર.

– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’

કવિ દિલનો હાલ સમજે છે – મરીઝ

નવાઈ શું જો કવિ દિલનો હાલ સમજે છે,
ફકીર લોક જમાનાની ચાલ સમજે છે.

પરંતુ કહેવાની લઝ્ઝત જવા નથી દેવી,
મને ખબર છે કે એ મારો હાલ સમજે છે.

સિતમ છે એ કે હૃદયની જો વેદના કહીએ,
જમાનો એને કવિનો ખયાલ સમજે છે.

આ ભેદ ખોલશે એક દિન ખુદાપરસ્ત કોઈ,
કે કોણ કોને અહીં પાયમાલ સમજે છે ?

હસીખુશીથી જે વાતો નિભાવું છું તેથી,
આ લોક મારા હૃદયને વિશાલ સમજે છે.

મળે તો એમની આશાને સો સલામ કરું,
કે વર્તમાનને પણ જેઓ કાલ સમજે છે.

અમે એ જોઈને દિલની વ્યથા નથી કહેતા,
કે એને ઐશની દુનિયા સવાલ સમજે છે.

તને બતાવી શકે કોણ ઉડ્ડયનની કલા,
કે તું હવાને શિકારીની જાલ સમજે છે !

મરણ અહીંથી તને લઈ જવાનું પળભરમાં,
તું બેખબર આ જગતને વિશાલ સમજે છે.

ખબર ખુદાને કે જન્નતમાં દુ:ખ હશે કેવાં !
કે ત્યાંના લોક મદિરા હલાલ સમજે છે.

ફક્ત હું એમના માટે ગઝલ લખું છું ‘મરીઝ’,
આ ચાર પાંચ જે મારો કમાલ સમજે છે.

– મરીઝ

એકાદ પીંછું યાદનું – અંકિત ત્રિવેદી

અહીંયાં ફર્યું જે રીતથી ત્યાં પણ ફર્યું હશે,
એકાદ પીંછું યાદનું ત્યાં પણ ખર્યું હશે.

આજે ફરી હું આંસુની પાછળ પડી ગયો,
સપનાને પાછું કોઈકે સામે ધર્યું હશે.

બાજી અધૂરી છોડવાનું એક કારણ કહું?
જાણીબૂઝીને એમણે એવું કર્યું હશે.

મારા વિના હું એકલો ટોળે વળી ગયો,
મારા વિશેનું ગામ ત્યાંથી વિસ્તર્યું હશે.

અટકી ગયેલી વાત ના આગળ વધી શકી,
મૂંગા થયેલા હોઠમાં શું કરગર્યું હશે?

– અંકિત ત્રિવેદી